PIEPIEPIEPIEPIEPIEPIEP.. Mijn telefoon wekt me. Sinds ik in het zuiden van Mexico ben aangekomen sta ik iedere morgen op voor zonopkomst. Ik pak mijn spullen, ontbijt en probeer op mijn fiets te zitten zo gauw het licht is. Ik zeg probeer, want elke morgen lijkt het vroeger licht te zijn […]
Over keienwegen en het warmen van een nomadenhart Lees verder..
In mijn vorige blog schreef ik over mijn spoedcursus toerist. In de afgelopen twee weken ben ik juist heerlijk kunnen opgaan in het gewone leven hier in Mexico en tussen de Mexicanen. Na een dag in Mexico city waar ik ‘Saptel‘ bezocht, een hulplijn voor mensen in psychische nood en
Zuidelijke warmte Lees verder..
Als je van je vakantie je dagelijks leven maakt is het geen vakantie meer. Twaalf jaar geleden stapte ik voor het eerst op voor een fietsvakantie. Mijn motivatie: onafhankelijk willen zijn, de wereld zien, nieuwsgierigheid, mezelf uitdagen en groeien als mens. Destijds meer onbewust dan bewust, maar het gevoel was
Spoedcursus Toerist Lees verder..
‘Before I tell you my story, I want to take you with me on one particular part of my travels. What’s the hottest temperature you’ve ever been in? 90 degrees (fahrenheit), 100? Can you remember how hot that felt? The feeling of being baked. The sweat dripping into your eyes.
Van fietsen naar speechen Lees verder..
Ik hobbel op mijn fiets over een zandweg met wasbord reliëf en stuiter van voor naar achter van links naar rechts. Mijn tassen klapperen luid een niet te volgen ritme. Hier is mijn fiets niet voor gemaakt! En ik ook niet… Dat eerste is niet waar. Hier is mijn fiets
Nergens is een bordje te bekennen waarop staat aangegeven waar ik de grensovergang kan vinden. Ik besluit het dus maar aan een wandelaar te vragen; ‘hoe kom ik naar Mexico?’. Hij wijst me de weg en even later fiets ik een korte file voorbij en inderdaad, nog altijd, geen aankondiging
ME ENCANTA LOS MARIACHIS Lees verder..
