Nergens is een bordje te bekennen waarop staat aangegeven waar ik de grensovergang kan vinden. Ik besluit het dus maar aan een wandelaar te vragen; ‘hoe kom ik naar Mexico?’. Hij wijst me de weg en even later fiets ik een korte file voorbij en inderdaad, nog altijd, geen aankondiging […]
ME ENCANTA LOS MARIACHIS Lees verder..
Met mijn zonnebril op mijn neus zit ik in een hemdje onder een stralend blauwe hemel met uitzicht op de witte bergen van de Sierra Nevada. Achter deze bergen ligt Yosemite National Park. Alle wegen die het park doorkruisen zijn gesloten vanwege de sneeuw. ‘Sierra Nevada‘ is Spaans voor ‘met
Code Rood in de Sierra Nevada Lees verder..
2016 In 2016 nam ik een afslag. Een afslag zonder richtingaanwijzer of straatnaam, een ongeasfalteerd pad dat op geen kaart of GPS te vinden is. Zonder zekerheid waarheen het me zou leiden en hoe het wegdek zou zijn, of het doodlopend zou zijn, met vertakkingen of slechts een omleiding die
2017 BESTEMMING ONBEKEND Lees verder..
Ik moet bekennen dat ik de ‘doorsteek’ van de Verenigde Staten in de afgelopen maanden meer als noodzaak was gaan zien dan als iets om naar uit te kijken. Het vooruitzicht van het reizen in een land waar ‘consumeren’ het fundament van de piramide van Maslov lijkt te vormen kwam
Druipend naar het zuiden Lees verder..
‘Je bent ook nog niet zo heel lang weg..’ zei mijn broer vandaag aan de telefoon, toen terloops even ter sprake kwam wanneer ik weer ooit in Nederland zou zijn. Wonderlijk hoe perceptie van tijd kan verschillen. Als ik terugdenk aan het verlaten van mijn studiootje in Tilburg, 7 maanden
6 maanden onderweg Lees verder..
Precies wanneer ik mijn laptop op schoot neem om aan mijn blog te beginnen gaat het noodalarm. Mijn hartslag struikelt even terwijl mijn brein direct begint te werken en mijn positie te bepalen. Wat is de procedure? Waar kan ik heen? Een halve minuut hooguit, dan wordt omgeroepen dat het
Wennen aan de wildernis Lees verder..
