De muren van China

Kashgar (per trein naar), Chengdu, Meishan, Leshan, Kunming, Juxi, Tonghai, Jianshui, Duo yi shu, Luchun, Daheishan, Jiangcheng, Manla, Mengxing, Mengla (China), Luang Namtha (Laos)
8642km totaal

Land nummer 11. Mijn rechterhand maakt  het teken voor '6' in het Chinees
Land nummer 11. Mijn rechterhand maakt het teken voor ‘6’ in het Chinees

Zoals ik al schreef werd ik in Kashgar herenigd met enkele fietsers waarmee ik enkele dagen eerder de Pamir uit was gefietst. Na één dagje Kashgar vertrokken Felipe en ik naar het station om te beginnen aan onze 72uur lange treinreis. Wij wisten ook wel dat ‘officieel’ fietsen niet mee mogen worden genomen in de trein, enkel in een speciale goederenwagon waar je natuurlijk extra voor betaald. In China stap je niet ‘zomaar even’ op de trein. Iedere passagier moet door een metaaldetector en alle baggage moet door de scanner, incl. de fiets!
De fiets mocht enkel mee (alleen al naar het perron om te beginnen) als hij door de scanner paste en zodoende moesten wij onze fietsen deels uit elkaar halen en door de scanner proppen in de grote menigte van dringende en duwende chinezen. Als er even een gat viel in de rij, storten de chinezen daarachter zich naar voren om dat gat te vullen als uitgehongerde leeuwen op een prooi. Het was lachwekkend en verontrusted tegelijk.
Eenmaal op het perron aangekomen waren twee hindernissen overwonnen met de moeilijkste nog voor ons, namelijk het treinpersoneel en het ’treinhoofd’. Na een duidelijk ‘NEE’ van de ogenschijnlijk onwrikbare ‘wagondame’, zetten we al onze besproken tactieken in. De ‘magic picture’ van anderen fietsers, met daarop een manier om onze fietsen zo in te laden dat ze niemand in de weg zouden staan, mijn lieve glimlach en (gespeelde) lichte paniek en Felipes charme en zuid-amerikaanse gebrek aan geld voor de goederenwagon. Na veel ja’s, amens, dank en verontschuldigingen, mochten we uiteindelijk onze fietsen op de trein zetten en beginnen aan de 72uur lange treinreis naar Chengdu.

Onze eigen 'magic-picture' die iedere treindeur zou moeten openen
Onze eigen ‘magic-picture’ die iedere treindeur zou moeten openen

De treinreis viel me zwaarder dan ik had kunnen verwachten. Met name omdat de lampen in de coupé ook ’s nachts gewoon aanbleven en er de gehele dag luide chinese popmuziek en (nog veel erger) chinese (luister)komedies over de luidsprekers werden afgespeeld. De komedies waren een ware marteling, onverstaanbaar, constante lachsalvo’s en zelfs al kon ik het niet verstaan, ik kon er duidelijk uit opmaken dat het grotendeels domme onderbroekenlol was. Daarnaast waren er natuurlijk nog de immer rochelende, spugende, luidruchtige chinezen en een aantal jengelende en huilende kinderen.

Een kort euforisch momentje was toen we de eerste ruïneachtige overblijfselen van de Chinese muur vanuit het raampje konden zien.
(Muur I)

Toen ik na 72uur aan het einde van de middag in wereldstad Chengdu de trein uit stapte wist ik niet hoe snel ik een rustige kamer op moest zoeken. Met als gevolg dat ik even flink over mijn dagbudget ging door mijzelf en Felipe op een ‘luxe’ maar oh-zo-nodige eigen kamer te trakteren.

Welkom in Chengdu. Van het ene in het andere uiterste, na Pamir.
Welkom in Chengdu. Van het ene in het andere uiterste, na Pamir.

Na enkele dagen rust en acclematiseren in Chengdu, een stad met enorme verschillen in welvaart, zoals grote glitterende vestigingen van peperdure merken als PRADA, GUCCI, Dolce & Gabana, Louis Vuiton en haarknipbeurten voor 3,- euro en avondeten voor 1,- euro, stapte ik op de fiets om China zelf te gaan ontdekken.
De eerste twee fietsdagen vielen me echter vies tegen. De lucht was volledig grijs van het smog, ik kon glimlachen en ‘ni hao’ zeggen wat ik wilde maar hoefde duidelijk geen reactie te verwachten en de drukke weg was grotendeels geflankeerd door stadjes met veel puin en industrie. Ik fietste van stad naar stad. En in die steden kon ik op eigen houtje met mijn ‘Chinees voor op reis’ minigids op zoek gaan naar de neon-verlichte tekens voor ‘hotel’ want wanneer ik een chinees om hulp vroeg werd ik óf weggewimpeld óf straal genegeerd óf ze wuifden min of meer willekeurig een straat in. De toon was gezet.. (Muur II)

Alles kan in China. Een herder op de snelweg, waar officieel niet eens scooters of fietsers mogen rijden
Alles kan in China. Een herder op de snelweg, waar officieel niet eens scooters of fietsers mogen rijden
Mijn ontbijt in China, broodjes van rijstdeeg (soms met zoete vulling!)
Mijn ontbijt in China, broodjes van rijstdeeg (soms met zoete vulling!)

In Leshan bezocht ik de 71meter hoge ‘Grote Boeddha van Leshan’. Een in 90 jaar tijd uit rotsen gehakt boeddhabeeld op de plek waar drie rivieren bij elkaar komen, dat het ontstuimige water zou moeten kalmeren en de scheepvaart beschermen. De Boeddha was indrukwekkend, evenals de toegangsprijs en de enorme commercie er omheen. Als vrijwel enige blanke hier was ik een dankbaar slachtoffer voor de genadeloze fotokanonnen van de chinese toeristen.

De grote Boeddha van Leshan
De grote Boeddha van Leshan

De twee dagen op de fiets waren me zodanig tegengevallen dat ik besloot een stuk naar het zuiden per bus te overbruggen in de hoop daar in rustiger, mooier en vriendelijker gebied te belanden. Zodoende had ik ook genoeg (visa)tijd om een langere maar mooiere route te kiezen. Ik buste Kunming, waar ik een dag bleef en verrast werd door een grote hoeveelheid en verscheidenheid aan muziek en dans in het stadspark.

Van Kunming naar de grensovergang had ik met behulp van een Nederlandse fietsliefhebber in Kunming een mooie route uitgestippeld, die mij mooie natuur, rijstterrassen, bananenbomen en rustige wegen beloofde. Het vooruitzicht op oneindige bananen deed me het water in de mond lopen, maar tot mijn teleurstelling was er, ondanks de ‘eeuwige bananenbomenvelden’ geen banaan te koop op de markt of in de winkel, omdat ze allemaal nog groen worden geplukt en vervolgens naar het buitenland worden verscheept. Maar, de natuur werd inderdaad met de dag mooier!

Ook de stadjes werden sfeervoller na Kunming, met soms nog een klein deel behouden van het oude centrum
Ook de stadjes werden sfeervoller na Kunming, met soms nog een klein deel behouden van het oude centrum
Langzaamaan word het groener. Dit was het eerste mooie uitzicht
Langzaamaan word het groener. Dit was het eerste mooie uitzicht

Op de derde fietsdag vanuit Kunming haalde ik geregeld in en werd ik geregeld ingehaald door een groepje chinese fietsers. Ik maakte hier en daar een praatje (in mijn 3 woorden chinees) en toen ik hen boven aan een klim trof, naast de fiets en in gezelschap van hun kleine volgautotje, werd ik uitgenodigd om aan te schuiven voor een uitgebreide lunch. Een volle buik en een stuk of 150 foto’s later stapte ik emotioneel en fysiek gesterkt op voor een heerlijk lange afdaling met prachtig uitzicht over groene bergen.

Mooi bewaard gebleven oud straatje
Mooi bewaard gebleven oud straatje
Lunchstop met de 12 Chinese fietsers bovenaan de klim
Lunchstop met de 12 Chinese fietsers bovenaan de klim
Uitzicht tijdens de afdaling
Uitzicht tijdens de afdaling

De volgende dag in Duo Yi Shu (vlakbij Xinjie, beroemd om de ‘indrukwekkendste rijstterrassen van China’) ontmoette ik voor het eerst in China enkele westerse toeristen. Nadat ik, uitgezonderd de gastvrije fietsers, weer een aantal dagen te stellen had gehad met ‘wegwuivende’, negerende en onbehulpzame chinezen, was het fijn hierover met hen wat ervaringen en gedachten uit te wisselen. Troostend en triest tegelijk was het dat zij vergelijkbare ervaringen en indrukken hadden opgedaan. Ook westerse studenten die ik ontmoette reageerden bevestigend en vertelden me dat de han-chinezen in hele kleine kringetjes leven. Ze bekommeren zich om zichzelf en een kleine kring van familie en wie daar niet toe behoord hoeft in principe niets te verwachten.
Het is zoals het (oude?)(Chinese ;)?) gezegde:
‘Nobody likes the han-Chinese. Even the han-Chinese don’t like the han-Chinese.’
Voor mij was dit, zeker na de volledig tegengestelde cultuur en mentaliteit van de Kazakhen, Kyrgyzen en Tadzjieken een moeilijk te begrijpen, aanvaarden en respecteren gegeven.

Samen met drie Duitse reizigers maakte ik een flinke wandeling door de rijstvelden
Samen met drie Duitse reizigers maakte ik een flinke wandeling door de rijstvelden
In deze tijd van het jaar, het einde van de regentijd, staan de terrassen mooi onder water
In deze tijd van het jaar, het einde van de regentijd, staan de terrassen mooi onder water
Nog eentje, omdat het zo mooi is..
Nog eentje, omdat het zo mooi is..
De mannen roken hier chag door een soort waterpijp (vaak terwijl de vrouwen op het veld zwoegen!)
De mannen roken hier chag door een soort waterpijp (vaak terwijl de vrouwen op het veld zwoegen!)

Mede doordat het fietsen hier mij zo tegenviel ging mijn besluit de woestijn over te slaan aan me knagen. Ik had van de ene op de andere dag mijn plannen omgegooid. Die woestijn had zo lang op de planning gestaan en nu had ik ook nog eens de kans gehad om die samen te fietsen met de engelse Chris, wat me interessant gezelschap leek. Had ik wel de juiste keuze gemaakt?
In je eentje in een vreemd land, waar je niemand kunt verstaan en veelal weggewuifd wordt, kan een stuk eenzamer voelen dan alleen (of met zn tweeën) in de woestijn. Hoewel… toen ik eindelijk een manier vond om Chris te bereiken (zowel facebook als gmail als mijn eigen blog of de zijne waren geblokkeerd in China)(Muur III) mailde hij me terug hoe verschrikkelijk eenzaam hij zich ook daar voelde, en bood me zelfs aan een busticket voor mij te betalen om hem als nog te komen vergezellen. Het bracht me even aan het twijfelen, maar mede vanwege mijn aflopende visum, geboekte vliegticket Bangkok-Bali EN hoopvolle uitzicht op Laos, besloot ik toch zuidwaarts te blijven koersen.
Ik wil het allemaal… ik wil EN woestijn EN tropen en EN een open bevolking EN de eindeloze leegte van de woestijn. Het kon gewoon niet allemaal, als ik half november in Indonesie wilde zijn.. maar die uitdaging, leegte en spannende en heerlijke eindeloosheid van de woestijn per fiets, die ga ik nog wel een keer aan (maar NIET in China!)

Zij vinden het wel best geloof ik, lekker knus..
Zij vinden het wel best geloof ik, lekker knus..
Weer onderweg op de fiets, met nog prachtige uitzichten over terrassen
Weer onderweg op de fiets, met nog prachtige uitzichten over terrassen
Met frisse moed na een paar dagen rust in Duo yi Shu kon ik weer beter genieten van de omgeving
Met frisse moed na een paar dagen rust in Duo yi Shu kon ik weer beter genieten van de omgeving
Vele handen maken licht werk, in de verte op het dak
Vele handen maken licht werk, in de verte op het dak
Wat een uitzicht
Wat een uitzicht
Zwaaien naar de overzijde (zie toch niet dat ze niet terugzwaaien..)
Zwaaien naar de overzijde (zie toch niet dat ze niet terugzwaaien..)
's Ochtends fiets ik vaak door de wolken
’s Ochtends fiets ik vaak door de wolken

Van fietsers en motorrijders die zich meer westelijk van Chengdu bevonden hoorde ik heel andere geluiden over de bevolking, zoals meer gastvrijheid, behulpzaamheid en openheid.
Ook ikzelf heb gelukkig een aantal uitzonderingen op de regel ontmoet onder de han-chinezen. En de laatste twee fietsdagen, dichter naar de grens met zuid oost azie, was duidelijk een verandering van cultuur te bemerken. De minderheden die hier wonen hadden meer weg van de Laotianen en de Thaien en hun gastvrijheid en vriendelijkheid.

De mooiere route bracht ook behoorlijk wat van dit soort 'rivier doorsteekjes' met zich mee. Geregeld natte sokken gehaald
De mooiere route bracht ook behoorlijk wat van dit soort ‘rivier doorsteekjes’ met zich mee. Geregeld natte sokken gehaald
Kippen op de markt in Luchun
Kippen op de markt in Luchun
Vleesafdeling op de markt in Menxing
Vleesafdeling op de markt in Menxing
Onverklaarbare rommel en viezigheid is overal in China te vinden, ook op de markt hier
Onverklaarbare rommel en viezigheid is overal in China te vinden, ook op de markt hier
Eén van de weinige echt  oude dorpjes die ik gezien heb in China
Eén van de weinige echt oude dorpjes die ik gezien heb in China
De klims hier in het zuiden waren fiks en soms erg stijl
In de verte zie over de flank van de berg de weg lopen waar ik naar onderweg was

De grensovergang naar Laos was desondanks een verademing. Ik mocht het vreemde, ‘koude’ China achter me laten. En terwijl ik 5 jaar geleden, bij mijn allereerste grensovergang, door de Laotiaanse douane werd ‘getreiterd’ door mijn paspoort veel te lang onberoerd achter te houden, werd ik deze maar enthousiast verwelkomd met de vraag hoeveel landen is al had befietst en een gratis blikje ijskoffie!
Dat is nog eens een welkom om warm van te worden, en een heerlijk begin van mijn tijd in Laos..
maar daarover schrijf ik meer in de volgende blog.

Onderweg naar de grens, voor lunch uitgenodigd door Laotianen in China. De toon is gezet... :)
Onderweg naar de grens, voor lunch uitgenodigd door Laotianen in China. De toon is gezet… 🙂

Voor nu een groet vanuit Luang Prabang, waar ik met een (wel erg) zware verkoudheid of griepje (?) in bed zit,
terwijl ik oh-zo-graag lekker op de fiets zou zitten richting Vang vieng en Vientiane,

Hera

12 gedachten over “De muren van China”

  1. hallo hera erg mooi uit de fotos leuk lezen verhalen mee maakt met je fietstocht geniet van je tocht en van de omgeving over maand komt mia gezellig he genieten samen groeten miranda hier uit tilburg nat koud

  2. Dag Hera,gedesorieënteerd in de orieënt! Al dat lawaai in de trein ,het voortdurende licht in de trein en de aanwezige afwezigheid van de Han Chinezen hebben je meer eenzaamheid gebracht dan de verlaten vlaktes.Je bent nu al weer in Laos en hopelijk herstel je goed van je zware verkoudheid.China voelt toch als een deceptie al blijf je ook hier weer getuigen van je niet aflatende veerkracht,Chinezen zijn net mensen alleen zien ze er wat anders uit.Het is goed dat je het kunt relativeren en je reiservaringen met anderen kunt delen en uitwisselen.Ongetwijfeld ga je weer met goede moed verder en een blikje ijskoffie is iets wat je weer helemaal opmonterd.Geweldige reis Hera,een genot om het te mogen volgen.Heel veel goeds toegewenst,groetjes,Jan

  3. Hoi Hera,

    Leuk om weer zo’n uitgebreid verslag te lezen! Leuke filmpjes erbij. Veel plezier en geluk in Laos en beterschap!
    Martijn

  4. Hallo Hera,

    ik durf het bijna niet te bekennen, maar al je gemoedstoestanden zijn heerlijk om te lezen. Zo herkenbaar ook in het gewone kleine Nederland, maar wie durft er voor uit te komen?.
    Je kwam bijna euforisch uit de bergen en de val in het vieze harde China was een geweldige smak. De overgang was ook wel erg groot. Waarschijnlijk had je dat ook wel in de woestijn gehad. Je moet wel heel veel relativiteit bezitten wil je dat soepel kunnen doorstaan. En jij hebt veel grote reizigers talenten, maar toch.. moet je af en toe ook op de rem.
    Je opmerking over kiezen (“Heb ik wel de juiste keuze gemaakt?”) zette me ook aan het denken. Zo van dat is iets wat ik heel vaak tegen kom. Niet alleen bij mezelf, maar ook bij anderen. Wat is dat dat we alles willen en bang zijn om iets te missen? Als je wilt mag je me daar een persoonlijke brief over schrijven. zodat ik tegelijkertijd een aanvulling op je financiën kan doen. Warme groet en alle goeds!

    Adrie

  5. Hoi Haartje,
    je ervaringen van het isolement en de armoede
    aan medeleven en hulpvaardigheid in China
    hebben je schrijverstalent geen windeieren gelegd;
    wat een heel bijzonder blog;
    de prachtige en illustratieve fotoos
    en het heldere en beeldende verhaal
    passen zo in een Lonely planet China !
    Ik had je graag mee zien dansen
    in die vrolijke dans meeting
    vol sierlijk bewegende mensen ,
    met volle aandacht voor de muziek
    en helemaal IN het moment
    Dikke knuffel van MamaMia

  6. Frank & Margot

    Hoi Hera,

    Wat zijn je verhalen toch heerlijk om te lezen! Soms herkennen we ook kleine dingetjes. Zoals het ontmoeten van andere fietsers die dezelfde passie delen. Het is niet helemaal te vergelijken, maar toen wij in Nepal de Annapurna Circuit gedaan hebben, hebben we ook een paar trekkers leren kennen, waarmee we gezamenlijk de Thorung la Pass overgingen. Dat is echt leuk, omdat je iets deelt!

    Toch wel typisch dat die Han-Chinezen erg op zichzelf zijn en zich totaal niet behulpzaam opstellen of openstaan voor anderen. Ik kan me voorstellen dat je blij bent weer je weg vervolgd te hebben en dat de mensen in de omgeving waar je nu zit een stuk vriendelijker zijn.

    Ik hoop dat je verkoudheid snel over is, zodat je weer optimaal kunt genieten!

    Heel veel liefs uit ons kikkerlandje en we kijken weer uit naar je volgende verhalen en filmpjes.

    Frank & Margot

  7. Wat een ontzettend mooie foto’s! Die rijstvelden vind ik echt geweldig… Alleen dat is al een reden om een keer die kant op te gaan. Als jij terugkomt zou je een fiets-lonely-planet moeten gaan schrijven zeg, materiaal genoeg!

  8. Raymond Giessen

    Hoi Hera

    Wat hebje toch weer mooie plaatjes.
    Het blijft heel intersant om je verhalen te blijven lezen.
    Groetjes, Raymond

  9. Francet van Wandelen

    Wat is het toch een vreemd volk hè, die Chinezen. Ik kan me voorstellen dat je die graag achter je wil laten. Mooie foto’s! En weer een erg mooi verhaal. Dank je wel. Snelle beterschap gewenst en een goede voortzetting van je reis.

  10. Tom van Wandelen

    Heraatje!!

    Wat jammer dat de Chinese bevolking zo tegen is gevallen… Ja t zijn echt heel andere mensen, ik weet t… Helaas kan t niet in ieder land feest zijn, op de foto’s ziet de natuur er iig wel mooi uit!

    Inmiddels weer hersteld? Veel plezier in Laos!! 🙂

    X en een dikke knuffel!!

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven