Vrouw dus..

dat ik dat ben kan, als het op reizen aankomt, soms fikse frustratie bij mij oproepen. In mijn ogen hebben alleenreizende mannen het zoveel makkelijker. Een vrouw alleen oogt (en ís vaak) toch kwetsbaarder dan een man alleen. Nu hangt het natuurlijk ook van de man of vrouw in kwestie af. Maar ik ben me bewust dat ik met mijn 1 meter 68, 53 kilo en vriendelijke blonde koppie nu niet direct de indruk wek van een ‘stevig wijf met haar op der tanden waar je voor moet oppassen’. Het risico van beroving is natuurlijk voor beide seksen aanwezig. Gelukkig zijn de berovingsverhalen onder de wereldfietsers schaars. Maar als ze op geld of spullen uit zijn en ze zijn met meerderen of gewapend, dan maakt het niet veel meer uit van welk geslacht je bent.

Waar vrouwen wel degelijk aan het kortste eind trekken is als het op seksuele intimidatie of zelfs geweld aankomt. In het westen is het niet ongebruikelijk dat je als vrouw alleen reist.  Korte broeken en hemdjes zijn geaccepteerd en lokken hooguit wat gefluit of geflirt uit. Respect voor vrouwen is het uitgangspunt.

Helaas is onze standaard niet universeel. In centraal Maleisië heb ik bijvoorbeeld ervaren hoe het is als mannen onbedekte armen en benen ervaren als een ‘seksuele uitnodiging’. Ik heb het overal zonder kleerscheuren vanaf gebracht, maar ik heb daar wel van geleerd om mij nog beter te laten informeren over de standaards van ieder land. Hoe worden vrouwen daar gezien? Welke lichaamsdelen houden zij in het openbaar bedekt? Hoe is hun sociale omgang met mannen? Op die manier kan ik mij zoveel mogelijk aanpassen aan de ‘regels’ van dat land.

Uitnodigingen afwijzen

Wat ik zelf héél erg jammer vind is dat ik me op reis vaak genoodzaakt voel om uitnodigingen af te wijzen. Uitnodigingen van mannen in een restaurant om bij hen aan tafel te komen zitten, uitnodigingen om in iemands huis te overnachten, uitnodigingen om een stukje mee te liften. Tijdens mijn reis door Azië was ik altijd erg op mijn hoede. Bang dat mannen me ergens voor uitnodigden met ‘verkeerde bedoelingen’. Ik vind het heel jammer dat die staat van voorzichtigheid mijn ‘eerste natuur’ is. Door zo op mijn hoede te zijn, wijs ik gegarandeerd uitnodigingen af die tot een leuke ontmoeting of welkome hulp hadden kunnen leiden. Enkel uit angst voor die zonderling die er tussen zou kunnen zitten, wiens handen je vervolgens van je af zou moeten slaan of erger.

Tijdens mijn komende reis wil ik zoveel mogelijk kamperen. In eerste instantie is het mijn bedoeling om bij mensen aan te bellen en te vragen of ik mijn tentje voor een nacht in hun tuin mag opzetten. In stedelijk en risicovoller gebied zal ik geregeld een hostel nemen, maar tegen de tijd dat ik Kazachstan bereikt heb zullen de dorpen soms enkele fietsdagen uit elkaar liggen en zal ik misschien in het wild moeten kamperen. Dit alles, zowel in tuinen kamperen als in het wild, brengt natuurlijk de nodige kwetsbaarheid en risico’s met zich mee.

Krav Maga

Sowieso heb ik pepperspray die ik in de ‘risicovollere’ gebieden op de fiets zeker binnen handbereik zal houden.

Maar ik wilde me voor deze reis, en reizen die nog komen, zo voorbereiden dat ik ook zelf steviger in mijn schoenen leer staan, zowel geestelijk als fysiek. De ‘zelfverdediging voor vrouwen’ cursussen spraken me niet direct aan. Misschien wel omdat ze ‘speciaal voor vrouwen’ zijn, wat ons weer apart zet en duidelijk maakt dat wij wat ‘extra’s’ of ‘anders’ nodig hebben. Iets wat bij mij gemakkelijk in het verkeerde keelgat schiet.

Wat me wel aansprak was Krav Maga.  Ik quote:

Krav Maga, letterlijk vertaald 'contact gevecht', is het officiële zelfverdedigingssysteem van de IDF, de Israeli Defense Force. De grondlegger, Imi Lichtenfeld, heeft het ontwikkeld om de leden van de Joodse gemeenschap in Bratislava te trainen om zich te verzetten tegen de bezetting door de Duitsers in aanloop naar WO II. Dat moest toen met name snel, simpel en effectief zijn. In het begin waren het alleen losse technieken, later is het tot een geïntegreerd systeem gemaakt. Krav Maga staat wereldwijd bekend als het meest realistische zelfverdedigingssysteem dat er is. Dit blijkt uit het feit dat het in meer dan 60 landen het officiële systeem voor justitie en defensie is.

Ik train nu sinds een maand bij Krav Maga school 013. Meestal als enige meid in een groep met een stuk of 10 mannen. En daar geniet ik met volle teugen van. Aan het klappen krijgen (vooral in mijn gezicht) moet ik nog wennen, of liever nog, ze leren blokken. Maar het worstelen vaak aan het einde van de les vind ik echt fantastisch. Dan kunnen de mannen hun kracht en gewicht in de strijd gooien en voel ik waar ik tegenop moet ‘boksen’ (of soms kietelen, of bijten, of mijn duim op hun strot duwen, want in liefde en oorlog is alles geoorloofd).

In hoeverre ik de technieken paraat heb als het er echt op aankomt blijft natuurlijk (en hopelijk) altijd de vraag. Maar in Krav Maga wordt uitgegaan van natuurlijke reflexen en de trainingen zijn zwaar genoeg om mij sowieso een stuk sterker te maken.

Ondanks dat ik pas enkele trainingen gehad heb, voel ik al hoe goed dit is voor mijn zelfvertrouwen. En als ik na de training naar huis fiets met geschaafde knokkels of blauwe polsen voel ik me alsof ik de wereld aan kan!