Toen we onze tickets naar Buenos Aires kochten beoogden we de fietstocht in Mendoza te starten, een stad die tegen de Andes aan ligt. Vanaf daar zouden we de Andes kunnen volgen naar het zuiden. Voor een trein naar Mendoza zouden we echter twee weken in Buenos Aires moeten wachten. Dat vonden we te lang en dus pakten we een trein die tot Justo Daract ging, ruim 400km ten oosten van Mendoza.

Het was geen enkel probleem om de fiets mee op de trein te nemen. Deze kon in een aparte wagon. Omdat de duurste klasse (eigen mini coupé met bedjes) en de luxe klasse (brede stoelen) ruim tevoren waren uitverkocht hadden wij ‘slechts’ eersteklas kaartjes (de goedkoopste). Ook onze stoelen bleken echter in zeer goede staat én comfortabel. Al kun je je afvragen welke stoel werkelijk comfortabel is voor een treinreis van 17 uur inclusief de nacht. Met zo’n 650km af te leggen en een reistijd die uitliep tot 20 uur zal het je niet verbazen dat het tempo van de trein érg laag lag. Een gemiddelde van 32km per uur! Ruiters flankeerden ons soms op hetzelfde tempo. Met de € 6,- die de treinkaartjes ons ieder kosten kunnen we wel stellen dat we waar voor ons geld hebben gekregen!

De route vanaf Justo Daract richting het westen liep voor het overgrote deel over de Ruta 7. Dé grote weg richting provincie hoofdstad Mendoza en dus in beide richtingen tweebaans en een brede vluchtstrook. De weg was vrij rustig en auto’s en vrachtwagens reden met een boog om ons heen maar de omgeving was eentonig en droog. Vanaf het dorp La Paz konden we gelukkig een smallere regionale weg volgen die ons langs meer dorpjes voerde. Zo nu en dan troffen we zelfs een fietspadje.

We kampeerden in de berm en achter de berm. Tussen prikstruiken in alle soorten en maten die voor verschillende lekke banden zorgden en vanwege welke we yogamatjes kochten om onder onze luchtbedjes te leggen. Een onvriendelijke natuurlijke omgeving wanneer je je verplaatst en slaapt op lucht en wanneer je spullen waterdicht dienen te zijn en blijven. Om lekke matjes te voorkomen bevoelde ik op mijn knieën gezeten het gehele stuk grond ter controle op de stekelbolletjes die zo gemeen steken. Het bleek de enige wijze om ze allemaal te vinden, zij het wel doordat ze gemeen pijnlijk in mijn handen steekten.
Op de vlucht voor de stekeltjes overnachtten we daarnaast op een camping, een dorpspleintje, bij een brandweerkazerne en ‘Casa BiciAventuras’.

Het ‘Casa BiciAventuras’ trof ik bij toeval toen ik google maps raadpleegde voor een camping dichtbij de stad. Wat zou het zijn? Uit nieuwsgierigheid maakten we er een tussenstop, met het plan daarna nog zo’n 30km af te leggen. We werden verwelkomt door Fatima, Carla en Conrad en meerdere honden. Het lijkt wel of er geen huis in Argentinië zonder honden is. Gelukkig zijn ze bijna allemaal braaf en vriendelijk. Nog voor we konden uitleggen dat we enkel uit nieuwsgierigheid langskwamen werden ons al de tuin, de keuken en de badkamer getoond en werd water opgezet. We dronken thee en aten rozijnen in een huiskamer die volledig versiert was met wandschilderingen van fietsen en grote dromenvangers vervaardigd uit fietswielen. Conrad bleek een Argentijnse lange-termijn gast en de dames waren dit huis vijf jaar geleden begonnen in de hoop andere fietsers te ontmoeten en hun passie voor het fietsreizen te delen. De uurtjes vlogen voorbij en met nog slechts twee uren daglicht te gaan besloten Paul en ik op deze fijne plek met hartelijke mensen toch onze tent op te zetten.

De volgende dag vervolgden we met de wind in de rug onze weg naar Mendoza, waar we in de namiddag arriveerden. Een vriendelijk ogende stad waar we zojuist onze eerste heerlijke ‘buiten de deur’ maaltijd aten. Van Buenos Aires tot Mendoza, het is pizza en empanadas wat de klok slaat als je ergens wat wilt eten. Pizza met een dikke Amerikaanse bodem, veel tomatensaus en nog meer kaas. De empanadas zijn vrijwel altijd met vlees gevuld. We koken dus vooral zelf en beproeven ons geluk in ‘panaderias’ (bakkerijtjes) waar we alles uitproberen. Tot ons grote geluk en verwondering troffen we om de hoek van ons hostel een vegetarisch buffet aan waar je je eigen bordje mag volscheppen en de rekening wordt opgemaakt op basis van het gewicht. We zijn ons te buiten gegaan aan een heerlijke vitaminerijke lunch, voor een schijntje, en namen nog een portie mee naar het hostel voor de avond. Het tentje is stikpopulair want om af te rekenen moet je aansluiten in een lange rij met lokale liefhebbers. Gelukkig staat er een magnetron om daarna je bordje weer een beetje op te warmen.

Pas hier in Mendoza zien we enkele ‘andere’ toeristen. Wellicht zullen we er in de komende tijd meer treffen als we zuidwaarts fietsen. Want terwijl wij hier fietsen (de afgelopen week nog tot onze verrassing in een warme, brandende, zon) is het hier hartje winter en in de Andes dé tijd voor wintersport.

Toen we gisterochtend wegfietsten bij het Casa BiciAventuras zagen we plots de reuzen opdoemen. Sneeuwwit tegen een helderblauwe lucht. Híérvoor maakten we die toch vanuit Buenos Aires landinwaarts en hiervoor fietsten we een week door het bruinige, kalende, vlakke landschap. Vanaf nu verliezen we ze voorlopig niet meer uit het oog!

Nog een laatste iets dat ik jullie niet wil onthouden: wat sta ik te kijken van de creativiteit van de Argentijnen! En wat zijn ‘wij Nederlanders’ in verhouding dan saai en rechtlijnig in onze aankleding van de publieke ruimte. Langs de kalende bruine route stonden prachtig beschilderde bushokjes, de lantaarnpalen langs de vierbaans Ruta 7 zijn geverfd in groen, blauw, rood en geel, muurschilderingen zijn kleurrijk en wijdverbreid en ook bankjes in parkjes zijn met vrolijke prenten beschilderd. Ik word heel vrolijk van de kleurige creatieve noten hier in en buiten de stad!

Al met al genieten we al ontzettend van de reis en dan staan de reuzen van de Andes nu pas op het menu! We kijken er naar uit: gravelweggetjes langs de met sneeuw bedekte bergen, kleine dorpjes met hopelijk wat traditioneel eten en op den duur wellicht ook wat minder prikkelstruiken! Tot de volgende blog.

Met een groet vanuit druilerig Mendoza, Hera