zuid amerika
Het moment is daar!
Na een lange tijd in Nederland en alsmaar nieuwe plannen maken (want: burn-out, pandemie, knieklachten, studie) is het nu dan echt zo ver. De fysiotherapeut gaf me zijn zegen, die van mijn familie had ik al lang. Mijn functie als gastdocent arbeidsrecht bij de FNV gaf me geen doorslaande vervulling en dus was de keuze makkelijk gemaakt. Wij, Paul en ik, zouden eindelijk de droom en het plan om door zuid-Amerika te fietsen gaan verwezenlijken!
Zoals al te lezen was in de vorige blog onderging mijn fiets Wilson groot onderhoud. Aan hem zou het in ieder geval niet liggen. Alle andere voorbereidingen lagen in mijn eigen handen:
het verzamelen van de juiste kleding en spullen, het op orde brengen van administratie en verzekeringen, me laten informeren over hoe om te gaan met mijn kniepijnen, het in goede orde achterlaten van de woning en het opslaan van mijn spullen, de laatste hand leggen aan mijn website en nieuwsbrief, vaccinaties updaten, informatie inwinnen over de eerste regio’s, mogelijke routes en klimaat en, niet op de laatste plaats, met een goed gevoel mijn dierbaren kunnen achterlaten.
Al met al geen sinecure.
Ondanks al deze voorbereidingen drong het besef dat ik echt weer een grote reis zou gaan maken maar moeizaam tot me door. In de afgelopen jaren heb ik er aldoor van gedroomd en erop gehoopt en telkens stond er iets in de weg. Wellicht durfde ik nog niet te geloven dat het nu echt zo ver was? Zelfs nu, in een AirBnb (gastenkamer) in Buenos Aires lijkt het nog niet volledig tot me doorgedrongen dat een nieuwe grote tocht is begonnen. Ik verwacht dat dat wel zal komen zodra we de pampa in fietsen.
Maar eerst even terug in de tijd..
Vijf dagen geleden pakten Paul en ik onze fietsen in op hun geboortegrond, het Santos hoofdkwartier. Ideaal, want, fietsdozen en elk wenselijk inpakmateriaal voorhanden. we hadden de luxe met de Santos bus op Schiphol te worden afgezet, alwaar mijn moeder, haar vriend, en mijn broer en neefje al naar de vliegtuigen aan het kijken waren. Pas aan de incheckbalie kregen we de mededeling dat we ook een retourticket moesten hebben om Argentinië in te mogen. Grote ogen bij ons.. Gelukkig tipte de baliemedewerkster ons een ‘nep ticket’ te kopen à € 16. Ooit eerder op mijn reizen heb ik hiervan gebruik moeten maken… maar wanneer dat was staat me niet meer bij. Gelukkig was dit snel gepiept en rolden onze tassen, met behulp van mijn 4-jarige neefje dat op de knop mocht drukken, richting laadruimte.
Het afscheid van onze familie toen we richting de gate gingen was liefdevol en pittig. Mijn neefje had veruit de beste teksten om elkaar gedag te zeggen ‘Tot de volgende zomer!’ en ‘Tot ik 6 wordt!’. Deze woorden ontroerden me maar gaven me ook het heerlijke gevoel van het vooruitzicht op een weerzien.
Om middernacht stappen we in Madrid over op het vliegtuig naar Buenos Aires. We nemen plaats naast een oude dame die duidelijk veel moeite heeft met opstaan en lopen. Vanuit de verwachting dat ze geen Engels spreekt vraag ik een andere passagier haar in het Spaans aan te bieden of ze niet liever bij het raam zit zodat ze niet op hoeft te staan wanneer wij naar het toilet moeten. Dit slaat ze af en Paul en ik besluiten om deze tocht dus niet meer dan het noodzakelijke te drinken. Even later doet de Argentijnse dame in accentloos Engels het verslag van haar reünie en vakantie in Spanje met haar beste vriendin. Ze leerden elkaar kennen tijdens haar PHD (doctoraat) in Londen 60 jaar geleden. Ze woonde daar colleges bij van Karl Popper en Imre Lakatos, grote namen die ik ken uit mijn colleges wetenschapsfilosofie. Ook nu nog brengt ze haar tijd grotendeels door met zelfstudie en schrijven. Ik schat haar in de 90…
Na een 12 uur durende vlucht landen we (lokale tijd) om 7:30 in Buenos Aires. Buiten is het donker en nat. Onze fietsen verkrijgen we eenvoudig door de plastic flappen aan de start van de bagage band van een vriendelijke medewerker. Alles blijkt ongeschonden en twee uur later rollen we het vliegveld uit. Tussen de twee schuifdeuren stoppen we nog gauw even om wat extra laagjes aan te trekken. Ons staat een tocht van 70 kilometer te wachten dwars door Buenos Aires. Deze begint met 2,5 kilometer op een tolweg waar we onder de slagboom door mogen kruipen. Dit scheelt ons 15km rond het vliegveld, toch al niet de mooiste omgeving om te fietsen. Na zo’n 30 kilometer door grauwe buurten fietsen we de resterende 40 door leuke volksbuurten van Buenos Aires. Tijdens de hele rit komen we niet dichtbij dé binnenstad en maken zo dus kennis met een authentiek Buenos Aires dat voor menig toerist verborgen blijft.
’s Avonds begeven we ons naar een sterk aanbevolen lokaal eettentje, waar we tot onze verbazing en schrik voor onze 4500 pesos (bijna 12 euro, dachten we) nog geen pizza kunnen kopen. Teleurgesteld en hongerig kopen we op de weg terug naar onze kamer een (zoet) brood, kaas en eieren. Niet direct een feestmaal. Nog diezelfde avond verdiep ik me in wat de ‘blue dollar exchange’ wordt genoemd. Deze wisselkoers rekent op dit moment 725 pesos tegen 1 euro in plaats van de ‘officiele’ 380 pesos die je er bij elke bank voor zou krijgen. Volgens de Argentijnen is deze ‘blue dollar’ koers de échte koers en is de koers van de banken pure corruptie. Geen Argentijn zal zijn dollars bij een bank wisselen.
In het afgelopen jaar heeft Argentinië ruim 100% (sommigen zeggen zelfs 150%) inflatie gekend. Pesos worden hier met de dag minder waard. Zodoende ook dat onze gastheer spaart in dollars en deze wanneer hij geld nodig heeft laat wisselen bij een blue dollar exchange.
Morgen zullen ook wij een ‘cueva’ (‘grot’) bezoeken om onze dollars te wisselen voor de ‘echte’ koers! ‘When in Argentina. Do as the Argentine do.’ Desalniettemin zullen we de komende dagen toch ook wel een beetje de toerist uithangen. We gaan natuurlijk de binnenstad van Buenos Aires gaan bekijken. De Casa Rosada, Plaza de Mayo en enkele markten en musea bezoeken alvorens we per trein richting het binnenland reizen om daar onze fietstocht te starten.
Over onze belevenissen in Buenos Aires en de fietsplannen, schrijf ik de volgende keer!