Als ik straks vertrek

De weken en maanden vliegen voorbij!
Ik zeg het steeds vaker tegen mensen om me heen…

‘Als ik straks vertrek,
wat heb ik dan een mooi jaar achter de rug!’

Het maakt het er niet makkelijker op om weg te gaan. Nog nooit eerder vertrok ik uit Nederland terwijl ik het er toch ook zó goed naar mijn zin had. Al besef ik ook wel dat dat deels komt doordát ik ga vertrekken. Al sinds december heb ik de landkaarten van IJsland, Alaska en Canada in huis en staan de vliegtickets op het bureaublad van mijn laptop. Als je de ‘houdbaarheidsdatum’ kent van alles om je heen, kun je er méér van genieten en maak je je er juist minder zorgen over, dat blijkt wel.
Wat een fijne mensen zijn er ook in mijn leven gekomen dit jaar. Zij hebben er mede voor gezorgd wat een goed jaar dit is geworden. Ik herinner mijzelf er aan dat ze in mijn leven zijn gekomen doordat ik doe wat ik doe…door de verre tocht die ik gemaakt heb en mijn aanstaande vertrek. Ik ben wie ik ben doordat ik doe wat ik doe, en andersom. Haal dat weg en deze hele constructie met mooie mensen en leuke dingen was er nooit geweest!
Nu met volle teugen van genieten dus!

Net zo als ik geniet van de lezingen die ik geef.
Een prachtige avond was die in Utrecht, bij Horizon Bicycles. De sfeer was super, het gezelschap goed, de locatie mooi. Zoveel fijns maakte mij juist wat nerveus, zodat ik hakkelend mijn verhaal deed. Desondanks genoot ik!

Daarnaast gaf ik lezingen in Antwerpen, Bussum, Ulvenhout en Reuver.
De reacties uit het publiek maken het stuk voor stuk memorabele avonden. Niet alleen het reisverhaal, maar ook de daaraan gekoppeld levensvisie wordt open en met interesse ontvangen. Vaak ontvang ik ook daags daarna in de mail nog reacties. Na afloop wordt steevast gevraagd of ik ‘die tekst van de Dalai Lama’ ook op mijn site heb staan…

Hier en daar verscheen een artikeltje of interview over mijn reizen.
Het meeste recente en persoonlijke verscheen enkele dagen geleden in tijdschrift ‘de Wereldfietser’. Robert van Weperen heeft mij en mijn plannen heel treffend verwoord in dit vier pagina’s tellende artikel.

En dan, GROOT nieuws, dat ik wonder boven wonder tot de vierde alinea heb weten te bewaren. EEN NIEUWE FIETS!!!
Sommigen van jullie hebben het al gehoord. Ik heb afscheid genomen van Wilson. Althans, van Wilson zoals ik hem kende. Zijn frame blijft bewaard en koester ik. Wat heb ik veel aan hem gehad!

Aanstaande donderdag ga ik voor de tweede keer naar Horizon om daar samen met Ruud Peters aan mijn nieuwe fiets te bouwen. Een SANTOS!

Hoe is dit zo gekomen?
Tijdens de Fiets- en wandelbeurs werd ik door Robert (interview Wereldfietser) voorgesteld aan Robbert Rutgrink, oprichter en eigenaar van Santos: ‘Jullie moeten zo even praten..’. En na een korte kennismaking, waarin ik vertelde over mijn reizen en plannen, zei Robbert:

Ik wil wel iets voor jou doen…

Nadat ik mijn onderkaak van de grond geraapt had (mijn mond viel open van verbazing) en in de enorme ontstane glimlach had terug geklikt, bespraken we wat ongeveer het plan zou worden.
Twee weken later woonde Robbert mijn lezing bij Horizon bij en weer een week later was ik op audiëntie bij Santos headquarters.
Waaaaaah, wat een snoepwinkel!! Alle modellen in de showroom en een prachtige grote werkplaats met ontelbare onderdeeltjes in bakjes en zakjes en schapjes. Kale frames in alle kleuren hingen klaar om opgebouwd te worden voor kleine en grote avonturen.
Hier worden fietsen geboren!

En zo stond ik een paar weken later aan de werkbank bij Horizon, samen met Ruud, een Santos frame, een doos vol onderdelen én Wilson. Klaar voor de bevalling…
Het plan de campagne: Wilson ontmantelen, de Rohloffnaaf, het dynamo, zadel, stuur, de verlichting en remmen overzetten op het nieuwe frame en verder afmonteren met nieuwe onderdelen en vers gebouwde wielen.

Zie je mij binnenkort op mijn nieuwe fiets voorbij rollen, dan mag je me best even knijpen!
Toen ik 6,5 jaar terug een fiets kocht, was ik eigenlijk weg van Santos. De fietsenwinkel waar ik destijds werkte was geen Santos-dealer en dus werd het een ander model. Nu heb ik blijkbaar mijn (banden)sporen verdiend en wel zodanig dat Santos met mij wil samenwerken… Ik ga er nog steeds van glimmen als ik er aan denk!
Nu maar zorgen dat ik niet naast mijn banden ga fietsen van trots.

Zat ik op maandag nog bij de directeur van Santos aan tafel, zo zat ik dat dinsdags bij de directeur van 113Online. Hier was ik een middag uitgenodigd om mee te kijken, rondgeleid te worden én (op mijn aanvraag) directeur Jan Mokkenstorm te interviewen. Ik wilde hem graag een aantal vragen stellen om definitief zeker te stellen dat ik alle werk van deze organisatie onderschrijf en zo ook de doelstellingen en overtuigingen van de ‘man in charge’.
Ik genoot er best van de interviewer te mogen uithangen en zijn antwoorden waren overtuigend en inspirerend. Het interview heb ik uitgewerkt tot een artikel dat je hier kunt lezen!

Ik zeg het nog maar eens…

Als ik straks vertrek,
wat heb ik dan een mooi jaar achter de rug!

Niet in de laatste plaats door de mensen die op mijn pad zijn gekomen en mij hebben gesteund of zelfs grote stappen verder hebben gebracht!
Remco Langeler, Jan Halewijn, Robbert Rutgrink, Jasper de Taeye, Ruud Peters, Jorma Bosch, Robert van Weperen en natuurlijk mijn mama, papa, broer, schoonzus, Madeleine,
en daarnaast nog héél veel andere mensen die geloven in mij en mijn plannen.

DANKJULLIEWEL!
Want ik kan dit niet alleen.