? (staat niet op de kaart ;)), Pyriatyn, Mythorod, Opishnya, Kharkiv, Belgorod (Rusland). Totaal 3516km
Wat een opgave om weer afscheid te nemen in Nederland, af te reizen naar Schiphol en terug te vliegen naar Kiev! Gewoon blijven ademen en ‘ik kan dit, ik kan dit, ik kan dit ik kan dit ikkanditikkanditkandit!’
Kiev was niets veranderd (wat had ik dan gedacht, na twee weken?). Ook bij mijn gastheer stond alles zoals ik het achter had gelaten alleen lag mijn was gewassen en gevouwen op ‘mijn’ bed met daarbij een verwelkomend briefje en een reepje chocolade. Wat een schat, die Iurii.
Het op de fiets stappen twee dagen later ging me gemakkelijker af dan verwacht en tot mijn blijdschap werd ik door Iurii op de fiets de stad uit begeleid. Want ik kan je vertellen, een miljoenen(6!)stad uit fietsen in oost-Europa is geen lolletje!
Mijn eerste overnachting was in een mini-dorpje na zo’n 100km waar ik te gast bleek bij een (ex?) politieagent die samen met zijn oudere broer bij hun moeder woonde. Ik was wederom ontzettend welkom en sliep (natuurlijk) binnen. Dat is ontzettend gastvrij, maar ik moet zeggen dat ik in de helft van de keren toch liever mijn tentje zou opzetten. Maar leg dat maar eens uit! Daarin slaap ik beter dan in een warme, (soms) muffe kamer, die soms ook doorloopruimte is, waar telefoons (niet op stil!) ’s nachts worden opgeladen (en afgaan, met als ringtone een liedje waarin ik alleen de woorden ‘wodka wodka’ kan verstaan). Daarnaast krijg ik hier (ondanks de hitte) een dekbed, en dat alles draagt natuurlijk niet bij aan een goede nachtrust. MAAR, het zijn ervaringen die ik nooit meer vergeet en op allerlei manieren bijzonder, blikverruimend en hartverwarmend zijn!
Deze (ex)politieagent vond het overigens maar niets dat ik in mijn eentje oost-Oekraine in zou fietsen en stond er op dat ik me liet vergezellen door een politie-escorte (PARDON?!). Na heftige onderhandelingen (dit alles via de telefoon vertaald door een vriendin van hem in Kiev!) en veel ‘nee, dat is niet nodig, ik wil het niet, neeheeee’ van mij, wist ik het terug te brengen tot toezicht door de politie die door mij onopgemerkt zou blijven en enkel zou ingrijpen als het gevaarlijk werd. Of dit ’toezicht’ er uiteindelijk geweest is heb ik gelukkig niet hoeven uitvinden, en ik betwijfel het ten zeerste.
In Opishnya stond mijn eigen escorte door het ruige oosten me op te wachten in de vorm van Oleg, een 28jarige fietser uit Kharkiv, die met mij samen zou fietsen (1,5 dag) tot zijn woonplaats en daarna tot aan de Oekrainse grens. Oleg bleek stil (‘I love silence, I love silent people’) doch leuk en fietservaren gezelschap. Hij had al een plekje aan de rivier gevonden (‘with no people’) en daar deed ik direct mijn eerste ontdekking op het gebied van ‘dit kun je alleen als je met iemand samen reist’, namelijk; omstebeurt in de rivier afdalen en je met de stroming mee laten voeren om er een eind verderop weer uit te klimmen en terug te lopen naar de ander die de wacht houdt bij de fietsen’. Superheerlijk om op zo’n snikhete fietsdag af te koelen in een rivier.
In de namiddag zochten we (ook goed om eerst eens met zn tweeen te proberen) een plekje om te kamperen, in de bosrand, met uitzicht op een minidorpje. Alwaar Oleg voor ons een potje pasta kookte op een kampvuurtje en ik heerlijk rustig kon slapen.
Na een rustdag in Kharkiv (beetje slenteren, veel lezen (na 2 maanden doet EINDELIJK mijn e-reader het! Euforie!) me lam zoeken naar ansichtkaarten (want ik had nog 5 ongebruikte postzegels!) en toegeven aan mijn eet/snoepkick van de laatste weken) fietste ik gisteren samen met Oleg richting Oekrains-Russische grens. Het enige dat wees op ‘onrust’ waren drie ‘ingegraven’ tanks vlak voor de grensovergang. Toch even raar om ze ‘in het echt’ te zien en niet als monument zoals ik ze in verschillende landen al ben tegengekomen. Bij de grens hield Oleg het voor gezien en wenste me succes bij de ‘scary Russians’.
Ik passeerde beide douanecontroles zonder veel moeite en voelde eigenlijk een onverwachte vreugde bij het behalen van deze mijlpaal. Rusland! Het klinkt zo ver weg.. maar in twee maanden fiets je er heen! Nou ja, ‘je’…’ik’ althans, en dat maakte me eigenlijk best een klein beetje trots!
Ondanks dat ik nog niet voor meer dan 50% kan genieten en ik ‘voorlopig nog niet klaar ben’ met het accepteren, realiseren en laat staan verwerken van Fokke’s overlijden, heb ik mezelf toch maar mooi bij elkaar gepakt om weer op de fiets te stappen en een nieuw land en (huh? is het al ZO laat?) nieuwe tijdzone in te trappen.
Vanwege de twee ‘pauzeweken’ en het omfietsen omdat Donetsk onveilig terrein is, zit ik nu erg krap in mijn visum-tijd en ben ik genoodzaakt morgen voor 16 uren (WAAAAT?!) in een bus te stappen en de 800km naar Volgograd op die manier af te leggen. Dit wordt DE ultieme test van de Oekrainse pilletjes tegen wagenziekte!!
Wie weet lukt het me na deze (voorspelde) doem-tocht om weer wat procentjes toe te voegen aan het genieten als ik weer op de fiets stap. Daar ga ik voor!
Veel liefs vanuit het (echt niet zo enge) Rusland en до следующего раза!
Gezien langs de weg:
Dansen op het maidan (plein) van Kharkiv!
Dag Globetrotter,ik vind het prachtig dat je je stalen ros weer beklommen hebt.Ik ben blij voor je dat het opnieuw aangaan van de reis zo goed is gelukt.Nou zit je dan in Rusland en straks in Kazakhstan.Ik ben zo benieuwd wat je allemaal meemaakt .Je kleding netjes gestreken daar krijg je toch wel een brok van in de keel,dat moet je toch een geweldige opkikker geven, al vatte die politieman zijn taak mischien te zwaar op.Mooie verhalen,Hera,ik leef met je mee en wens je veel goeds toe.
Hoi Hera
Fijn dat je de reislust weer enigszins terug hebt, en meteen al weer veel leuke ervaringen hebt opgedaan.
En de bus is Wrsch zo erg nog, E reader en de 800km zitten er zo op
Al met al heel veel fietsplezier en veel mooie momenten gewenst, zie uit naar je volgende blog
Groetjes uit Reuver
Jan Marij en Anke Ted Rob. Janine
Hoi Hera, leuk en knap dat je weer op de fiets bent gestapt. Fijn om te merken dat de mensen die je ontmoet in Oekraine zo gastvrij zijn. Hopelijk kom je in Rusland ook weer aardige mensen tegen. Meestal is er wel iemand die je wil helpen. 🙂
Hoi Hera,
Fijn dat je weer op de fiets bent gestapt en meteen weer zo warm bent onthaald!
Hopelijk zijn de Russen net zo gastvrij voor je.
En als je toevallig Poetin tegen komt, doe hem maar niet de groeten ?.
Groetjes,
Frank & Margot
He Hera, het gaat lekker als ik het zo lees. Geniet ervan, en lekker doortrappen !
Wist niet dat je JE PAD hervat had. Vond het fijn te lezen dat alles goed gaat. Wens je ALLE GOEDS. Gr. José uit Reuver.
Wat een held ben je toch! Hup (H)era/olland Hup!
Hey Hera! Zo wat een mooie Blog weer! Super trots mag je best op je zelf zijn!! Ik ben in ieder geval super trots op je! Knap van je hoe je het allemaal weer oppakt! Jammer voor je dat je je fietstocht moet onderbreken met een busreis. Rusland is een heel mooi land! Dus hoop voor je dat je snel weer 100% kan genieten (begrijp wel waarom je het nu niet kan!) Ondanks wens ik je toch een hele fijne tijd in Rusland, dat je mag genieten! ! Gisteren is Nederland uit hun dak gegaan in het wk heeft Nederland de wereldkampioen Spanje (van 4 jaar geleden) ingemaakt met 5-1. Wel spannend maar nog lang niet zo als wat jij allemaal mee maakt en gaat meemaken! ! Stay proud! Lieve groet, Xx Eduardo.
Alweer een fantastisch verhaal. Ik bewonder jouw moed en doorzettingsvermogen. Eigenlijk ben daar jaloers op. Oh ja ook nog even iets over lns zelf. We zijn pas geleden een week naar Griekenland geweest. We zaten in Kalambaka en hebben het prachtige meteora gebied bezocht. Daar heb je veel prachtige rotsen met kloosters er op. Willie heeft veel mooie foto’s gemaakt en ik heb weer gefilmd. Een selectie van de foto’ s heb ik op mijn facebookpagina gezet. Verder heb ik in de afgelopen tijd mijn instructeursdiploma indoor-toprope en indoor-voorklimmen gehaald. Ben daar best trots op. Hera een goede reis verder en ik blijf je volgen. Houdoe!!! ?
Hallo hier een berichtje van ons uit Spanje.wij zitten op het ogenblik tegen de Portugese grens. Wij zijn een ook beetje op vakantie Ook wij vinden dat leuk ook al wonen wij in spanje Van hieruit gaan we naar de noordgrens van spanje/Frankrijk plaatsje Irun 675 km Daarna Naar Frankrijk Felines Minervois is nog ong .450 km.dit doen wij met een Overnachting.Naar een petekind Van Ank met twee kinderen een dochter en een zoon. Wij volgen je aan de hand van je berichten en wensen je verder veel plezier en een Behouden vaart. Groetjes ome Toon en Ank. Toj.toj.toj.HOUDOE.
Verstuurd vanaf mijn iPad
Hallo Hera,
it´s fantastic that you continue your journey. You met mey brother near Dresden along the river Elbe, he told me about it and so I follow you and look forward to the news in your blog. But it is not so easy to understand dutch.
All the best!
Elke
Wat een avonturen weer!
Heraatje!!
We hadden al een paar keer geappt, maar leuk t volledige verhaal te horen van wat je mee hebt gemaakt en t verhaal dat je een politie escorte zou krijgen.. haha geweldig!!! Prachtige foto’s ook, vooral die van t wildkamperen! 🙂
Blijf genieten van de gastvrijheid in Rusland en ik denk dat t daar niet alleen bij telefoons zal blijven waaruit wodka, wodka klinkt! Proost dus alvast! 😛
Tot t volgende verslag!!! 🙂
X Tommie
Politie escorte? Haha. Gewoon doen meissie! Doe rustig an met de Vodka. Vooral de zelf gestookte natuurlijk!! X Rick
Hoi Hera
Je staat daar toch maar aan de grens van rusland, heel statig,krachtig
en stralend je overwinning te vieren,helemaal in de wolken die ook achter je te zien zijn. Als je het weer moeilijk krijgt met het overlijden van fokken,dan zou Je dat gevoel kunnen parkeren
op de wolken om het zo lichter voor jezelf te maken.
Door je keuzen van overnachtingen heb Je onbewust ook de mogelijk-
heid geschapen om Je diepe verdriet te delen met degene bij wie dat goed voelt en er voor open staat.
Als Je zo krachtig zou kunnen huilen” met overgave””
zoals je dat doet met je fietspassie,zou je ook je innerlijke grenzen
kunnen verleggen en nieuwe inzichten voor jezelf en in je zelf
creeren en komt het overlijden(het verlies ) van Fokke in een ander
daglicht te staan.
Ik wens Je heel veel sterkte,ontroering en verwondering van wat er
allemaal te zien en te voelen is.
Jou wijze van reizen vind ik ,n hele Wijze !!!
Hartelijke Groet van Harrie van den Akker
Geniet van de rest van je trip!
dag hera je hebt je reis weer goed opgepakt,hoop dat je snel weer je gezelschap krijgt,om te kunnen praten met iemand,, en een geweldig goed verhaal van harrie, kan je wel sterken,
veel lieve groeten van papa.
Hallo Hera,
ik kom toevallig op je site, omdat ik info zocht over fietsen in Oekraine met de huidige onrust in het oosten. Ben ook Tilburger, vlakbij Piushaven nog wel! Leuk om je verhalen te lezen en als jij door oost-oekraine fietst, moet ik toch zonder problemen door het westen (en Moldavie, Roemenie) kunnen rijden. Succes met je tocht!
Groeten,
Bas