In search of Kazakhstan…

the land that disappeared

is een boek over Kazachstan dat ik voor mijn vertrek voor 1/3 gelezen heb. Verder had ik het echt te druk met voorbereiden, werken en vrienden zien, om het uit te kunnen lezen. Maar, gedachten aan Kazachstan gaven mij al vanaf het begin af aan kriebels in mijn buik!
‘Niemand’ lijkt er geweest te zijn, maar ‘iedereen’ kent de film ‘Borat’ van Sacha Baron Cohen en een enkeling had er een uitgesproken mening over, die meestal neerkwam op ‘het is daar niet veilig’. In de afgelopen week heb ik Kazachstan van dichtbij leren kennen, vanuit allerlei verschillende optieken; in de trein, te gast bij Kazachen, alleen op de fiets en in het toeristische stadje Turkistan.
En ik kan jullie zeggen, ik ben er behoorlijk weg van!!!

Kazachstan, het 8e land om mijn reis
Kazachstan, het 8e land om mijn reis

Astrakhan (per trein naar), Kyzylorda, Shieli, Zhangaqorghan, Turkistan
Totaal 4227km

Ik ben hier pas ‘net’, maar er is zoveel te vertellen!

Op de trein van Astrakhan naar Atyrau was het geen enkel probleem dat ik mijn fiets meenam. Bij de overstap in Atyrau was het toverwerk om mijn ingepakte fiets, 3 losse tassen, en grote tas (25 kilo) naar een ander perron te verplaatsen zonder ze te veel uit het oog te verliezen. De madame van mijn nieuwe treinstel had echter een onwrikbare mening over mijn ingepakte fiets, die kon ik in GEEN geval meenemen. AMEHOELA! Ik vind het moeilijk redelijk te blijven als mensen zonder reden chagerijnig tegen me doen, dus heb ik ietwat brutaal mijn fiets bijna letterlijk langs haar heen naar binnen geduwd en duidelijk gemaakt dat ik mijn treinkaartje al duur genoeg was (goedkope klasse was vol :S) en ik dus niet, zoals zij wilde, nog even bij ging betalen (terwijl mijn fiets gewoon in het bagagerek paste!).
Op deze trein ontmoette ik verder enkel vriendelijke en behulpzame mensen, onder wie de (naar eigen zeggen) 7-voudig landskampioen Karate, die 3 vrouwen en 9 kinderen heeft, daarnaast dokter is en 5 talen spreekt (onder welke enig Duits) en mij perse(!) financieel wilde sponsoren voor enkele overnachtingen. ‘Welkom in Kazachstan!’

In Kyzylorda werd ik door mijn gastheer (warmshowers) van het station gehaald en direct doorgestuurd naar het badhuis om lekker de sauna in te gaan (alsof het buiten niet heet genoeg was) en uitgebreid te douchen. Badhuizen zijn hier blijkbaar in iedere ‘wijk’ en erg geliefd om zo eens in de week te bezoeken. In dit badhuis trof ik een meid van 25 die zich snel kwam douchen, want… een paar uur later zou ze trouwen, in de moskee! De gelukkige was een jongen met wie ze sinds 3 weken samen was. Haar ouders vonden het wat snel, maar zij was overtuigd!

Met zo een blanke blonde wilde vooral die mevrouw in het roze wel HEEL graag op de foto
Met zo een blanke blonde wilde vooral die mevrouw in het roze wel HEEL graag op de foto
Afkoelen in de rivier en lezen in de schaduw van een parasol, onder het waakzame oog van de lifeguards
Afkoelen in de rivier en lezen in de schaduw van een parasol, onder het waakzame oog van de lifeguards
Aan de Beshbarmak (traditioneel feestelijk gerecht) met mijn host Seilkhan en familie
Aan de Beshbarmak (traditioneel feestelijk gerecht) met mijn host Seilkhan en familie

Na anderhalve dag rust in Kyzylorda werd het tijd om weer de fiets op te stappen. Niet iedereen was het daar mee eens, het zou ‘TE heet’ zijn. Ik vertrouwde echter op mijn eigen inschattingsvermogen en ben op de fiets gestapt, de steppe (weer) in. Na 10km begon ik, door een samenkomst van facetten, toch te twijfelen aan dit plan. Verschillende delen van mijn lijf deden pijn, ik had snoeiharde wind tegen, de zon was fel en heet, ik was misselijk en ik had geen idee waar ik eigenlijk heen fietste die dag, geen doel of eindpunt in zicht.

Een momentje rust in de enige schaduw vindbaar
Een momentje rust in de enige schaduw vindbaar

Uiteindelijk heb ik na 40km de moed (en mijn koppigheid) opgegeven, mijn duim opgestoken en ben met een aardige man mee naar Shieli gelift. Onderweg trakteerde hij me op een kopje kamelenmelk. Dat smaakt ongeveer hetzelfde als paardenmelk, die ze hier beide laten gisten waardoor het een wel heel bijzondere smaak krijgt. Voor mij houdt het het midden tussen ‘niet te zuipen’ en ‘lekker anders/exotisch’.

In de brandende zon word een nieuw graf gebouwd
In de brandende zon word een nieuw graf gebouwd

De tweede fietsdag vloog ik over de weg met 30km/u. Wind mee! De hitte kreeg me niet klein en ik had een doel. Ik zou logeren bij een van Seilkhans studenten (en familie). Ik werd met open armen ontvangen en sliep die nacht (met de hele familie) op een vlonder achter het huis. Rond 6:00 verhuisden we naar binnen om voor de zon te vluchten, zo doen ze dat iedere nacht.

Nurmuhammed, samen met zijn vader en broer, bouwen een muurtje in de tuin
Nurmuhammed, samen met zijn vader en broer, bouwen een muurtje in de tuin
de slaapvlonder voor de hele familie
de slaapvlonder voor de hele familie

Ook de volgende dag vloog ik over de weg, zag ik mijn eerste kudde kamelen (en mijn tweede en derde), werd ik stil gehouden door een man die goed Duits sprak en mij 2 flessen koud water meegaf. Hij vertelde enthousiast dat hij hier 5 jaar geleden een Duitse vrouw op de fiets was tegengekomen en nodigde me uit een paar dagen in zijn bergdorpje te gast te zijn bij hem en zijn twee vrouwen.

Alec, de Duits sprekende man uit het bergdorp. Ook hij heeft meerdere vrouwen.
Alec, de Duits sprekende man uit het bergdorp.

Even verderop werd ik zomaar van de weg gezwaaid om bij wildvreemden aan te schuiven voor thee en lunch. Althans…ik was de enige die lunchte, waarschijnlijk omdat het de eerste dag was van de ramadan hier! Ik vrees dat ik hier schapenballen heb gegeten (als ik de mime van de vrouw des huizes goed heb geinterpreteerd). NIET te eten! Na wat wikken en wegen leek het me toch beleefder mijn bord niet helemaal leeg te eten, dan om daar ter plekke over mijn nek te gaan (excuse moi).
Kortom, de gastvrijheid en vooral ook het enthousiasme van de Kazachen is enorm. Er wordt volop naar me getoeterd en gezwaaid, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is en er iedere week wel zo’n westerling op de fiets over hun steppe fietst.

Koepeltjes, koepeltjes... vaak heb ik geen idee wat het is, maar het ziet er leuk uit!
Koepeltjes, koepeltjes… vaak heb ik geen idee wat het is, maar het ziet er leuk uit!
Ik heb nog wel een eindje te gaan zo te zien...
Ik heb nog wel een eindje te gaan zo te zien…
De trein door de steppe waar ik zelf ook in heb gezeten
De trein door de steppe waar ik zelf ook in heb gezeten
Uuuhm.. wie is er hier nou de bezienswaardigheid?
Uuuhm.. wie is er hier nou de bezienswaardigheid?
Is het een fata morgana of kan ik hier echt schaduw en een fris drankje vinden?
Is het een fata morgana of kan ik hier echt schaduw en een fris drankje vinden?
Zelfs voor het kleinste dorpje ver weg in de steppe wordt een grote toegangspoort met naam gebouwd
Zelfs voor het kleinste dorpje ver weg in de steppe wordt een grote toegangspoort met naam gebouwd
Er staat een kameel op de weg, jaja, een kameel in de weg, oh oh een kameel op de weg, hier in de  steeeeppeeee!
Er staat een kameel op de weg, jaja, een kameel in de weg, oh oh een kameel op de weg, hier in de steeeeppeeee!

Ik begin er aan te wennen, maar toch stoort het me, dat ik in ieder land weer gewaarschuwd word voor het volgende land. Zo gaat het nu al land na land na land. ‘Nee, HIER is het wel pluis, maak je geen zorgen, maar in … moet je echt uitkijken, daar wonen een heel ander soort mensen.’ Wat is dat toch? Ik ben beinvloedbaar genoeg om me daardoor iedere keer weer spanning aan te laten praten, en keer op keer wordt me het tegendeel bewezen.
In Oekraine was niet ‘iedereen dronken’, in Rusland ook niet en ook daar was men gastvrij, in Kazachstan word ik vrijwel overal met een lach ontvangen en kan ik (ondanks dat zo’n 90% moslim is) ongestoord in mijn korte broek en hempje over straat, overal! En toch, ook door die leuke mensen hier, wordt ik weer gewaarschuwd voor Kyrgyzstan, want DAAR zijn de mensen ECHT anders, en als het daar niet is, dan toch ZEKER in Tajikistan. Het is jammer dat de mensen zo bang zijn voor hun buren.. Terwijl ik juist steeds meer ga leven in het gevoel dat OVERAL toffe mensen wonen, wat een rijkdom, wat een wereld! Ik zou het al die bange mensen gunnen om eens een blik over de schutting te werpen, en te zien dat het aan de andere kant daarvan misschien helemaal niet zo eng is als ze dachten.

Ik ben nu in Turkistan, alwaar ik een dagje rust houd en het mausoleum heb bezocht.
Morgen stap ik weer op de fiets, voor nog een dag of twee steppe, waarna ik in de bergen kom! Eindelijk!
Vanaf daar is het nog ruim een week fietsen naar Bishkek, in Kyrgyzstan, alwaar ik op 11 juli voor twee maanden (fiets)gezelschap krijg van mijn goede vriend Remco!

Maar eerst nog genieten (en bikkelen, soms) van en in Kazachstan!

(en voor AL diegenen die het mij voor mijn reis gevraagd hebben.. Ik ben Borat nog niet tegengekomen, heb hem dus ook nog geen groetjes kunnen doen of met hem op de foto kunnen gaan. MAAR, ik houd mijn ogen open!)

Het mausoleum in Turkistan, waar busladingen (Kazachstaanse) toeristen naar toe komen
Het mausoleum in Turkistan, waar busladingen (Kazachstaanse) toeristen naar toe komen
Ik, als enige blanke toerist, bij het mausoleum
Ik, als enige blanke toerist, bij het mausoleum

24 gedachten over “In search of Kazakhstan…”

  1. Wat een mooie indrukwekkende foto’s! Weer met plezier gelezen. Tot de volgende keer, en goeie reis naar de bergen waar je je kennelijk op verheugd. Groeten van Tiny Emans

  2. Mooi om je ervaringen te lezen. Vooral dat je veel bijzondere contacten meemaakt in de verste uithoeken. Blijf vooral foto’s maken, prachtig om te zien, laat staan voor jou om er te zijn. Veel plezier en hoop op weer zo’n verslag!

  3. oom Toon Ank

    Fantasties wat ween uitgestrekheid niet te bevatten voor een
    Nederlander met zijn grootste afstand van max. 300 km.
    Ga zo door ,en we hopen je ooit eens te ontmoeten bij ons in
    Spanje dat is vanaf Nederland iets dichter bij.
    Groetes Ank en en ome Toon

  4. boswachter73

    Lachen en huilen tegelijk,ontroerend hoor hoe je ons hierin laat delen.Het is dan wel heet in kazachstan maar de wegen die je ons laat zien zijn gelukkig erg goed.Het is goed dat je zo strijdbaar bent en soepel tegelijk. Het voelt zo dichtbij als je die filmpjes maakt,jammer van die harde wind die je soms onverstaanbaar maakt.Voel je je nu gelukkig dat je kamelen ziet ,straks lonken daar de eerste bergen en kun je jodelen van extase,graag ook hier een filmpje van! Het zien en horen van je berichtjes zijn heel fijn om te lezen.Zag laatst in Goirle een fietser die zwaarbepakt naar Tilburg fietste.We stonden alle twee voor een kruising en ik vroeg hem of hij wist dat er een jonge vrouw was die naar China fietste.Ja ,dat wist hij,had met je samengewerkt in een zaak(de Bever?) op het Koningsplein.Hij zelf ging op de fiets naar Frankrijk.Hera heel veel goeds toegewenst in natuurbelevingen en menselijke ontmoetingen,groetjes,Jan

  5. Hera,

    Wat is het toch bijzonder om je te mogen volgen.
    Succes en veel plezier!
    José

  6. Martijn Bok

    Een niet-coöperatieve conductrice? Unleactch those AWESOME krav-mata POWERRRRS!!!!
    Oh nee, ik ben tegen geweld in het OV. Hoe dan ook, je reisverslag is interessanter en exotischer dan de travel-shows op de TV!
    Groetjes,
    Martijn (buschauffeur)

  7. Hallo Hera, wat maak je een indrukwekkende reis. Waar een wil is is een weg tot in alle uithoeken van de wereld. Fijn om te lezen dat je overal met veel enthousiasme en gastvrij ontvangen wordt. Een warme groet van Jeanne Roelofs uit Reuver

  8. Hallo mooi tekst en mooi foto’s indruk wekend mooi reis geniet ervan goede tocht gr miranda

  9. Hoi Hera

    Fijn om weer wat van je te horen met name je enthousiasme in het filmpje Is leuk om te zien .Het ziet er daar bij jou erg droog uit zeker na 2 dagen veel regen in Reuver en sappige weilanden op het concours.
    Heel veel plezier en geniet van de gastvrije mensen op je route
    Ik zie al uit naar je volgende blog.

    Heel veel groetjes uit Reuver
    Jan Marij en de kids.

  10. Mooi en herkenbaar! Ik kan je vertellen dat ze idd ook In Kyrgizie en alle andere Centraal Aziatische landen echt geweldig gastvrij, vriendelijk en aardig zijn. Dus het worden nog mooie indrukwekkende weken en maanden. Blijf genieten!
    Groet Wim

  11. Riet de Jong

    Dag Hera, fijn dat je ons laten delen in je reiservaringen en die zijn er voor jouw iedere dag. Wat zijn er veel aardige mensen op de wereld.
    En jij komt ze tegen .Ik wens je een goeie tocht naar het volgende land .Liefs,Riet de Jong

  12. Lucia & Mart van Rijswijk

    Als het is zoals je verwoord, is er best nog hoop voor deze wereld, als we elkaar maar willen leren kennen.

  13. Hoi Hera!

    Sorry voor de late reactie!
    Maar wat een belevenissen weer die je mee maakt! ik sta er steeds weer opnieuw van te kijken wat je allemaal doormaakt! niet te eigenwijs worden hè ;-} Goed van je dat je er toch voor heb gekozen om je duim uit te steken! Ik vind het ook erg mooi om te zien hoe je je emoties met ons deelt zoals in het filmpje van [fietsen in de Kazachstaanse steppe]. Die zon kan echt gemeen zijn zonder dat je het door heb! echt fijn foor je dat je overal toffe mensen tegen komt we zien er allemaal anders uit maar maar zijn voornamelijk allemaal het zelfde. Goede mensen heb je inderdaad over de hele wereld. Het zijn weer mooie foto`s! Leuk om te zien hoe enthousiast je bent over de kamelen:} in het filmpje!! ziet er erg droog en dorstig uit in Kazachstan.Laat je niet te veel inpraten door derden en Geniet vooral van al die mooie momenten! Ik heb veel respect voor jou doorzettingsvermogen en je moed!! Hou de moed erin! Ik kijk met vreugde weer uit naar je volgende blog!! Heel veel fietsplezier veel Liefs xx Eduardo

  14. Tom van Wandelen

    Heraatjee!!!

    T wordt eentonig maar t is weer prachtig om te lezen en met de video’s erbij. De emoties, t afzien, t landschap en de mensen. In je eentje dit soort dingen meemaken.. T maakt alles 100 x intenser, iets wat je merkt zo te zien in de video en wat voor mij ongelooflijk herkenbaar is!
    Maarja daar doen wereldfietsers t juist voor toch! 😉

    Wat bijzonder dat ze je telkens waarschuwen voor t volgende land joh.. Tjah angst voor t onbekende is groot en zo maakt onbekend onbemind.. Mooi dat jij kunt laten zien hoe t er werkelijk aan toe gaat in ’t land van Borat’.

    Tot t volgende verslag maar weer! 🙂

    X en een knuffel!!

  15. Willie Soeting Bakker

    Hoi Hera, wat een fantastische fietstocht door zoveel landen en wat ik helemaal geweldig vind is dat je, ondanks alle negatieve adviezen, je het vertrouwen in alle mensen houdt waar ze ook wonen!
    Nog een hele fijne verdere fietstocht en groetjes van,
    Willie Soeting

  16. Oh, Hera, and you really almost overcame Kazakhstan! I saw you in my sleep two days ago: you told me how and on what shore of the river Volga as you drove and then traveling across the steppe. Good luck and good road , mood! ..

  17. weer goede verhalen hera,dat je overal zo goed ontvangen wordt,is niet zo raar, als je onbevoor oordeeld naar de mensen kijkt,zodat zij zich gezien voelen.nemen zij dat gevoel over,dat gebeurt ook hier.
    blijf in dat gevoel.het beschermd je.
    lieve groeten papa

  18. Je fietsmaat komt eraan . . ,
    matje en helm mee,
    maar de melkpoeder heb ik maar hier gehouden,
    nu jij kamelenmelk verkiest 🙂
    Dikke knuffel MamaMia

  19. Hoi..kwam net via,via facebook op je blog..nu 2uur verder:) erg boeiend om zo eens mee te mogen kijken in je reis(had al het een en ander meegekregen van die kleine van jullie;)zettem op!
    Frank..maat/buurman van julliejen Remo

  20. Hoi Hera,
    Je kent me niet, maar ik was vorige week in een wegrestaurantje op de weg van Shymkent naar Turkistan, waar jouw kaartje werd laten zien, toen ze hoorden dat wij uit Nederland kwamen! Je had er een hapje gegeten. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en heb je website meteen maar eens opgezocht. Wat een gave tocht maak je! En wat ontzettend herkenbaar, jouw verhalen over Kazachstan. Wij hebben er zelf maar twee weken doorheen gereisd, maar ook wij werden van tevoren gewaarschuwd omdat het ‘zo gevaarlijk’ zou zijn in Kazachstan. We hebben er ons heel veilig gevoeld en wat een vriendelijke en gastvrije mensen!

    Jij nog heel veel succes en plezier met het voltooien van je reis!

  21. I am glad and happy that you achieve home. I hope you did not forget us. My family is sending to you greetings. I tried to translate your comments and it was interesting reading about myself

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven