Voor de liefhebbers, mijn afgelegde route in Tjechië:
Zandov, Mlada Boleslav, Jaromer, Techonin, Vaclavo u Bruntalu (Bruntal), Hlucin (Ostrava).
Mijn kilometerteller geeft 1484km aan en nog voor ik Tjechië uit ben zal hij de 1500 passeren. Ik ben pas 2,5 week weg, maar het voelt als maanden. Ik heb nog geen tijd gehad om te verwerken wat ik allemaal heb meegemaakt. Tot voor gisteravond had ik niet eens tijd gevonden om mijn nagels te knippen! Ik fiets, bel ergens aan, zet mijn tent op of richt mijn kamer in, neem een douche, eet en praat met de gastheer en/of –dame en ga vermoeid naar bed. De campings in Tjechië zijn nog vrijwel allemaal gesloten, zodoende heb ik er dus ook geen bezocht. Mijn overnachtingen in Tjechië hebben bestaan uit logeerpartijen bij andere ‘leden’ van warmshowers.org, kamperen in de tuinen van wildvreemden, een overnachting in een stacaravan en de afgelopen nacht hier in Ostrava, in een warm bed met gesteven lakens bij de oma van een lid van couchsurfers.com (warmshowers voor reizigers in het algemeen, vooral backpackers).
Wat een achtbaan is het geweest. Ik kan jullie in elk geval vertellen dat, tegen alle verwachtingen en voorspellingen in, niemand in Tsjechië een woord Duits spreekt, en ook het Engels er slecht vertegenwoordigd is. Maar ‘gelukkig’ spreken de meesten wel een aardig woordje Russisch en Pools… Mijn briefje met de Tjechische vertaling van het hoe en wat van mijn reis, en de vraag om een kampeerplek, was onmisbaar.
De mooiste ervaring in het ‘aankloppen-voor-een-kampeerplek’ was deze week in Jaromer. Ik sprak daar een vrouw aan die de was binnen aan het halen was, haar eerste reactie was: ‘You’re traveling to China by bike? Alone??… That’s horrible!!’. Ze had duidelijk met me te doen. Ik mocht mijn tent opzetten en kreeg, toen haar man en zoontje thuis kwamen, ook een douche en maaltijd aangeboden. We spraken wat over de reis en ik gaf ze mijn sticker met website. De volgende ochtend lag die sticker naast de computer en had ze de site bekeken. Na het ontbijt werden er nog wat foto’s gemaakt en bij het gedag zeggen drukte ze me, met een bezwerend blik, op het hart: ‘You are an amazing person… I understand you!’. Dat soort ervaringen zijn onbetaalbaar! En dit is precies waarom ik inderdaad denk dat ik mezelf een ‘pelgrim’ kan noemen. Ik kom aan de deur met een vraag, ik krijg eten, verzorging en onderdak, zodanig dat ik mezelf er soms bezwaard onder voel, maar blijkbaar (en gelukkig) geef ik de mensen, puur dankzij mijn manier van reizen en denken, ook iets terug.
Wat het fietsen betreft. Ook in Tjechië heb ik weer de kleinste binnenweggetjes afgewisseld met de grotere doorgaande wegen. De laatste twee dagen heb door het uiteinde van het reuzengebergte gefietst, waar het prachtig is! De klims zijn niet stijl en daardoor wordt het fietsen zelden echt zwaar. Het tempo zit er goed in en mijn knieën houden zich goed.
Met pasen was ik te gast bij een ‘fietsgezin’ via warmshowers. Daar heb ik meegemaakt wat ik in de dagen daarvoor al verschillende keren had gehoord over hoe pasen hier gevierd wordt. Kijk maar:
De ‘stokken’ worden ieder jaar zelf nieuw gemaakt van in elkaar gevlochten twijgjes. Bij iedere deur krijgen ze er ook een strikje aan. Ook ik ben die dag verschillende keren tijdens het fietsen op mijn billen geslagen met zo’n stok. Tot grote hilariteit van de mannen natuurlijk!
Maar inderdaad, een achtbaan. Ik heb het gevoel dat ik al genoeg heb meegemaakt om naar huis terug te keren met een fietstas vol verhalen. Soms lig ik in ‘bed’ en kan ik me niet voorstellen dat ik pas aan het begin sta van een heel lange reis. Hoe moet ik dan allemaal verwerken? Al die indrukken, al die ontmoetingen. Ik vind het geweldig en tegelijkertijd vraag ik me af hoe ik dit vol kan houden. Ik zal af en toe voor mezelf wat rust in moeten bouwen om het te verwerken. Zoals vandaag hier in Ostrava. Al is die rust dan grotendeels samen met Pavel, die zelf slechts een paar dagen bij zijn oma is voor een verstandskiezenoperatie, en die de rest van de tijd al liftend, zonder geld, over de wereld reis. Een pilgrim pur sang. Rust.. gevuld met inspiratie en te verwerken informatie en indrukken. Morgen fiets ik naar een (naturisten)camping met sauna en zwembad, waar ik ook ècht (nee, echt!) een dag rust zal houden. Ik ben toch te snel! Als ik op dit tempo doorfiets kan ik mijn kamp opslaan aan de Russische grens, wachtende tot mijn visum (2 juni) ingaat.
Nog een laatste ding. Bij vrijwel elke ontmoeting wordt mij gevraagd of ik niet bang ben. Waarschijnlijk verwacht men daar een ‘nee’ op te horen. Maar de eerlijkheid gebied mij ‘ja’ te zeggen. ‘Jawel, ik ben bang’. Niet gauw voor het verkeer, wilde dieren, alleen zijn, ziek worden, maar voor het onberekenbare van de mens. Ik ben bang dat iemand die mij eerst vriendelijk benadert, het daarna in zijn bol krijgt en tegen mijn wil in iets van mij wil. En ik weet ook hoe klein die kans is en hoe zinloos die angst is, maar ik voel hem wel. Veel mensen noemen mij ‘moedig’, ‘brave’. En zo voel ik me niet altijd, maar misschien ben ik dat wel.. Een paar dagen voor mijn vertrek las ik in een boekje bij mijn moeder thuis het volgende citaat:
MOED IS NIET DE AFWEZIGHEID VAN ANGST MAAR HET
BESLUIT DAT ER IETS BELANGRIJKER IS DAN ANGST.
(James Neil Hollingworth)
En dat is ook precies het besluit dat ik voor mijzelf moet nemen om op een reis als deze aan te kunnen gaan. En ik hoop dat door de maanden heen mijn angst zo vaak ongegrond blijkt dat hij langzaamaan minder wordt en ik uiteindelijk slechts nog alert en waakzaam ben, en niet meer bang.
Ik voel me op het moment behoorlijk sterk en de groeiende kracht in mijn lijf ondersteunt dat. Dat voelt goed, want ik ben graag sterk.
Sterk genoeg om morgen een nieuw land in te trekken! Polen! Ik ga het omarmen, ondergaan, me vooral veel laten verrassen (ik kan en wil niet anders) en er met volle teugen van genieten, want voor ik het weet ben ik er doorheen!
Als allerlaatste. De wetenschap dat ik geen huis of (gepauzeerd) werk heb en het gevoel dat dat met zich meebrengt, zijn onbeschrijfelijk. Ik kom daar op terug op het moment dat ik er woorden voor heb gevonden.
Een lieve groet van deze gelukkige en overvoerde pelgrim
Hoi Hera,
Leuk om je verhalen te lezen, angst is vaak een slechte raadgever, maar voorzichtig zijn kan geen kwaad. Voor mij nog precies één maand wachten voordat ik naar Kirgizië vertrek, veel plezier.
Gerrit Heij
Mijn blog: http://bicycletracks.blogspot.nl/
Mooi verhaal Hera maar gelukkig nog geen gebraden Hera..Hopelijk nog niet verkouden.Ik kan me wel indenken dat je het gevoel van tijd kwijt raakt,hoort er ’n beetje bij denk ik,het allerbeste en houdt er de moed maar in
Ik vind je ook echt moedig! En wat schrijf je jou verhalen mooi. Ga zo door knappe hera.
Xx
mooi verhalen weer hera,het gaat je goed,houd de wind mee en de moed er in,dan gaat het lukken,sterkte,en neem inderdaat wat rust,dat je niet echt gaat vliegen. voetjes op de grond, vele lieve groeten. kus. papa. tot ziens.
He Hera mooi om te horen dat het je bevalt. Zeker fijn da de knieën het goed blijven doen. Je schreef over angst, denk maar aan de keren dat je mijn arm of been klemde, jij klein maar keihard, en ik aftikken, ja van angst.. Veel plezier in Polen !
Geniet van alle indrukken die je opdoet, Hera en een fijne tijd in Polen!
Wauw Hera! Ik krijg er helemaal kriebels van! (Positieve he :)!)
Lieve Hera, wat bijzonder moet dat zijn dat je zoveel vriendelijke en gastvrije mensen ontmoet . Ik smul van je verhalen en dan vooral van de lokale weetjes zoals met-stokken-op-de-billen-slaan-bij-pasen. Blijf ze opschrijven, vergeet ze niet…die volkse tradities zijn te leuk om ons te onthouden:)
Ik proost op een veilige en onvergetelijke voortzetting van je wereldtrip met een slok kempense Gageleer 🙂
Wacht ns ff,
had ik jou niet naar de bakboter uit Tsjechie vernoemd ?
Oh nee nu weet ik het weer,
in het namenboekje stond
Hera de sterke
Hoi moedige sterke en mooie Hera! leuk om weer iets over je te lezen! Een beetje angst is goed zo blijf je alert! Mooie foto’s, doet mij denken aan de tijd, dat ik de wereld heb rond gereisd, alleen dan voor mijn werk. Je doet het goed! En fiets aardig Door!! Ik Kijk uit naar je volgende verhaal! Groetjes liefs uit Breda.
Wauw Hera!!!! Wat een prachtige verhalen….. prachtig dat je dit nu echt aan het beleven bent! MamaMia…. je hebt de juiste naam gekozen…. Moedig en sterk dat ben je 🙂 Ben blij om te lezen dat het allemaal zo goed met je gaat! Dikke zoen en we zijn allemaal een beetje bij jou xxxx
Hoi Hera, Wat schrijf je mooi en wat herkenbaar. Voornamelijk het gevoel wat je gewoon niet onder woorden kan brengen. Zelf ben ik nu een paar daagjes terug van mijn fietsreis. Tanx, dat je mij weer even het fietsgevoel en avontuur doet herbeleven! Succes en pas goed op jezelf. Ik zal je blijven volgen. Liefs, Mieke
Elke soloreiziger beschikt over een zeer belangrijk bagagestuk. Het zit onopvallend weggestopt, maar als je het nodig hebt is het daar. Je hoeft er nooit naar te zoeken. Het enige wat je moet doen is even stil zijn; anders hoor je het misschien niet. Het geeft een feilloos advies op precaire momenten. De kunst is ernaar te luisteren en erop te vertrouwen. Over welk bagagestuk ik het heb? Intuïtie.
Hartelijke groet
van Gerdien
Hey Hera,
Weer mooie ervaringen rijker. Wat een luxe in een stacaravan 😛 De foto’s liegen er niet om. Je ziet er goed uit in de filmpjes en de foto’s en ook gelukkig. Ik heb het citaat al geciteerd, want dat is werkelijk een perfecte omschrijving van angst.
Veel plezier in Polen!!!
Groetjes Remco
Hey Held! Het gaat je goed af zo te zien (leuk!!) en te lezen. Je maakt mooie kilometers en het lijkt idd wel snel te gaan zeg! Geniet ervan, voor je het weet is er weer een land onder je wielen voorbij gegleden! Kijk uit naar je volgende ervaringen, ik “fiets” met je mee! 🙂
Groet,
Lukas
Wat goed om je verhalen te lezen Hera! En om je foto te zien op facebook met de liftende dame. Je ziet er goed uit!
Ga zo door 🙂
Fijn dat je je belevenissen met ons deelt. Het voelt een beetje of ik ook op reis ben. Hera, nog veel fijne ontmoetingen. Liefs, Riet de Jong
Heraatje!!!
Beetje late reactie van mijn kant maar beter laat dan nooit he! 😉 Wat een geweldig verhaal weer, ik denk dat k dit standaard iedere keer zal zeggen :p maar t is gewoon zo! Je geniet volop en ik van jouw verslagen! T kriebelt in mijn buik als k t lees en ik ben zo blij voor je dat je mag genieten van deooverweldigende gastvrijheid!!
Ga zo door!!!
X Tommie
Hoi Hera,
Hilde en ik hebben onze fietsen aangekocht. Ik volg in je bandensporen ( volgend jaar). Uiteraard ook op deze blog!
Veel trapgenot
Danny en Hilde
Beste Hera, van Tom hoorden Sjaak en ik dat je aan je reis was begonnen en met veel plezier lees ik je verhalen. Ik wens je een heel goede reis door Polen. En bedenk dat angst een slechte raadgever is. Gelukkig laat je je daar ook niet door leiden, anders zou je nooit op weg zijn gegaan en deze geweldige ervaring missen. Alertheid en vertrouwen op je eigen gevoel is, denk ik, het beste dat je kunt doen en brengt je waar je wil komen.
Veel succes
Francet van Wandelen
Hoi Gera,
Ik vind het leuk om jouw verhalen te lezen en zo mee te genieten van jouw reis.
Zoals France al schreef, vertrouw op jouw intuïtief.
Born Tom aan jet fietsen was schreef ik vaak: Tom volg je gevoel.
Dat zou ik ook tegen jou willen zeggen: volg je gevoel, dat is vaak de beste raadgever.
Veel plezier nog en ben alvast benieuwd naar jouw volgende verhaal.
Veel succes en geniet ze.
Sjaak van Wandelen
Leuke verhalen en filmpjes allemaal! Ziet ernaar uit alsof je het erg naar je zin hebt, mooi 🙂
Succes en veel plezier! Els