heravanwillick

We laten de indrukwekkende Agua Negra pas achter ons rijden aan het einde van een lange dag het Rodeo binnen. Een langgerekt dorp dat over enkele kilometers naast de hoofdweg ligt uitgestrekt. We zijn bekaf en snakken naar een douche, eten en rust. Op de kaart staan wel vijf campings.

Enkele dagen voor kerst komen we aan in Coyhaique. Hetzelfde Warm Showers gastgezin waar we 1,5 maand geleden verbleven heeft ons uitgenodigd wederom bij hen te verblijven. Sterker nog, als zij zelf drie dagen later op vakantie vertrekken mogen wij in het huis blijven zo lang we willen. Dat kunnen

Om 5:30 gaat de wekker. Ons tentje staat naast het busstationnetje in Cerro Castillo (130 inwoners). We hebben slechts 50 kilometer op de planning, 207 hoogtemeters. We staan speciaal zo vroeg op in de hoop deze kilometers te kunnen rijden voordat de wind aantrekt. We moeten tenslotte richting het noord

Met tassen volgeladen met boodschappen uit Argentinië fietsen we naar de Chileense grens. Daar wordt door de douanier naar de ‘papieren’ van onze fietsen gevraagd. Papieren? Het is een fiets! Uiteindelijk stelt hij zelf een documentje op. Kleur: grijs, merk: Santos, wielmaat: 26”, bouwjaar: uuhm, 2015? Als onze fietstassen oppervlakkig

Degenen die mijn blogs al langer volgen weten dat ik mijn vorige reizen altijd alleen maakte. Het was mijn ‘eerste natuur’, die onafhankelijkheid. Alle keuzes aan mij om te maken, elke seconde opnieuw. Alle beren op de weg aan mij om weg te jagen of te overwinnen. Ongestoord, alleen. Wel

Ruim 900km aan asfalt, zand en kiezels is onder mijn wielen doorgetrokken sinds ik de vorige blog schreef. Dat was in Chos Malal, waar Paul en ik op de avond voor vertrek besloten om de Ruta 40 te verlaten en de ‘ruta provincial’ te verkennen. Deze wegen zijn over het

De ruta 40, dat is de weg waar we naar uitkeken en die ons langs de voet (en soms over de enkels) van de Andes naar het zuiden zou leiden. De weg die we vanaf Mendoza zouden kunnen volgen. Met zijn 5224km één van de langste wegen ter wereld. Hij

Het moment is daar! Na een lange tijd in Nederland en alsmaar nieuwe plannen maken (want: burn-out, pandemie, knieklachten, studie) is het nu dan echt zo ver. De fysiotherapeut gaf me zijn zegen, die van mijn familie had ik al lang. Mijn functie als gastdocent arbeidsrecht bij de FNV gaf

Terwijl half maart het zonnetje zich nog maar bleekjes van achter de regenwolken liet zien begon voor mij de lente toch heus al te kriebelen. Ik kijk uit naar de eerste warme zonnestralen op mijn gezicht terwijl ik over een gravel of zandpad voort trap. En dan die voorjaarswind langs

PLUM VILLAGE Een boeddhistische retraite stond al lange tijd op mijn verlang- en ’to do’ lijstje. Nu kwam het er dan van, twee weken retraite in Plum Village (opgericht en thuis van Thich Nhat Hanh), zo’n 90km ten oosten van Bordeaux. Het was geen ‘strenge’ retraite zoals Vipassana maar een

De wereldpremière van PEDAL was eind oktober in Canada, de Nederlandse premiere was gisteravond in Heerlen in de uitverkochte en prachtige grote zaal van de oude ROYAL bioscoop. Helaas heeft de kleine Nederlandse Banff tour PEDAL niet in het programma opgenomen (ze konden 6 a 7 films kiezen uit de

Wat een hitte! Wat een hitte! Het lijkt of er een riem om mijn hoofd zit gedraaid. Nog maar weer een paar slokken water. Mijn maag voelt als een veel te hard opgepompte bal. Ik ben misselijk maar overgeven hoef ik niet, naar de wc evenmin. Blegh! Hier is geen

*PANG KLANG JIEHAAAAAA* oftwel: IK BEN ER WEER! Opgeladen, wakker, gemotiveerd, gelukkig! Wild awake! Twee weken van non-stop kamperen (of eigenlijk bivakkeren), een uitgestrekt landschap van steppe en woestijn, weg van de ‘beschaving’, zon op mijn snoet en een boek in plaats van de laptop; dat bleek mijn recept om

Afgelopen 6 april, precies 1 jaar nadat ik Duitsland binnen fietste op mijn Europa-Azië reis, ontving ik een email van Mustard, een Tsjechisch filmproductiebedrijf. Škoda (automerk en sponsor van vele fietsevenementen) wilde voor hun website welovecycling.com graag een promo met mij maken als onderdeel van hun Tour de France campagne…

5 voor thuis… 5 voor 12, oftewel ‘bijna zo ver’. 5 dagen voor ik Tilburg weer binnen fiets… 413 dagen na mijn vertrek, op de fiets, richting het oosten… kom ik op zaterdag 23 mei terug in Tilburg. Het is een reis geworden die mijn mooiste, kleurrijkste en spannendste dromen

Zoals jullie misschien wel gemerkt hebben ben ik een fervent schrijver. Ik zet graag mijn ervaringen en vooral mijn gedachten daarover op papier, en het kost me vaak moeite om het ‘kort en bondig’ te houden. Naast mijn website houd ik voor mezelf een reisdagboek bij en vinden uit ieder

In de nacht van 18 op 19 mei, rond 4:00, las ik het bericht dat mij eerder die avond was gestuurd: ‘Fokke is vandaag overleden’… Ik logeerde bij een ‘collega-fietser’ die geen Engels spreekt in een éénkamer-appartementje. Eerst de schrik, licht aan, schreeuwen, huilen, contact zoeken met mijn beste vriendin,

Ik heb een artikel geschreven voor de online magazine van Mensa Nederland. Het stond in de uitgave van februari. Ik vind dat de tekst perfect samenvat waarom ik reizen als deze maak en wat dat allemaal voor mij betekent. Best een beetje trots op deze ‘publicatie’.

Zoals velen al weten ben ik afgelopen zomer van mijn fietsvakantie terug moeten keren, omdat ik last had van mijn knieën. De meest verschrikkelijke doemscenario’s zijn in mijn gedachten voorbij gekomen. Wat als ik nooit meer zou kunnen fietsen? Na een pessimistische orthopeed kwam ik gelukkig bij de meedenkende sportarts

Real adventure is not polished. It’s not the result of some marketing budget. There’s no hashtag for it. It burns brightest on the maps edges, but it exists in all of us. It exists on the intersection of imagination and the ridiculous. You have to have faith it will find you