Vanuit een tuinstoel, met mijn benen omhoog, vang ik de laatste gele zonnestralen aan het einde van deze hete dag. 35 graden was het vandaag. Geen wonder dat het zweet van mijn lijf droop toen ik vanmiddag door de stad croste om medicijnen te bezorgen.
Mijn gebroken heiligbeen is inmiddels volledig geheeld en ik kan weer rennen, fietsen, duiken, vallen, opstaan en doorgaan.
Er is een verlangen om vaker ’thuis’ te zijn. Iets wat ik eerder zelden bespeurde.
Nu ik op elk gebied grotendeels hersteld ben word het tijd te bekijken hoe ik dat ‘doorgaan’ precies invulling wil gaan geven.
De komst van een twee grote liefdes in mijn leven, mijn Prins op de witte fiets en mijn prinsheerlijk neefje, voeden een verlangen in mij om vaker ’thuis’ te zijn. Iets wat ik eerder zelden bespeurde.
Ik overwoog kortere trips te maken op mijn toerfiets, dichter bij huis. Maar erg warm werd ik niet van dat idee. Het verschil tussen ‘leven op de fiets’ en ‘fietsvakantie’ zit hem voor mij grotendeels in de uitdaging; het onbekende, de volledige focus die het vraagt en de tijdsduur.
Ik wil voluit leven, niet op vakantie zijn
BIKEPACKING
Het raakte aan de behoefte om weg te zijn van de ‘beschaving’. Weg van commercie, de moderne maatschappij, beton en plastic.
Toen ik op een middag een bikepacking website opende op zoek naar een route voor mij en mijn prins werd ik gegrepen door de foto’s, de beschrijvingen en de lijnen op de kaarten. Het raakte aan de behoefte in mij om weg te zijn van de ‘beschaving’. Weg van commercie, de moderne maatschappij, beton en plastic.
Een goed alternatief voor de fietsreizen die ik eerder maakte wellicht? In ieder geval iets om te proberen!
Met bikepacken wijk je af van het asfalt, weg van de platgewalste wegen en terug naar de zandpaden, steenslag, olifantenpaadjes en karresporen.
Wel zou ik een kilo of 20 moeten verliezen….aan bagage.
Ik koos altijd te reizen met een ruime tent, voldoende kleding, dagboeken, laptop en andere ‘luxe’.
Het comfort was me die extra kilo’s waard.
Daarnaast fietste ik geregeld door meerdere seizoenen wat verschillende uitrustingen vereist.
Al bikepackend zal ik kortere trips maken met een (nog) minimalistischer uitrustig.
Dit is nodig om de fiets licht en wendbaar genoeg te houden om alle soorten paden mee te kunnen bereizen.
Na overleg met de directeur van Santos, mijn prins en een ervaren bikepacker besloot ik welke veranderingen ik aan mijn fiets wilde maken.
Het is een Santos Travelmaster 3+.
Hieronder de vóór en na fotos.
VOOR
-MTB-stuur
-Stalen voorvork
-Duo pedalen
-Brooks zadel
-Smart Sam banden
-Grote remschijven
-Voor- en achter drager
-Achterlicht op drager
NA
-Metropolis stuur
-Aluminium voorvork
-SPD pedalen
-Specialized EVO zadel
-Racing Ray en Racing Ralph banden
-Kleinere remschijven
-Alleshouders op voorvork
-Achterlicht op zitbuis
-Forumslader in stuurbuis
De forumslader is een soort powerbank die in de stuurpen ingebouwd is. Hij is verbonden aan de naafdynamo (SON) en zodoende laadt hij op terwijl ik fiets. In de stuurpen zit een USB uitgang waar ik mijn telefoon of GPS toestel op kan aansluiten en opladen tijdens of na het rijden.
Dankzij al deze veranderingen is Falcor (dat is de naam van mijn fiets) in één middag zo’n 5 kilo afgevallen.
Hij woog bijna 20 kilo en nu nog 15.
Wat de bagage betreft had ik mijn berekeningen al gemaakt.
De tassen aan mijn tourfiets boden samen zo’n 106 liter pakruimte, hier tegenover stond een schamele 30 liter voor de korte trip waarop ik later die week wilde vertrekken met geleende zadel- en frametas en drie alleshouders.
Dit zal niet de vaste setup blijven. Verschillende trips vereisen verschillende setups en ook zal ik gaandeweg moeten ontdekken wat goed werkt en wat niet.
ARDENNES ARLBALETE
Maar, met de fiets zoals hierboven beschreven begon in aan de ‘Ardennes Arbalète’ van 365km en 5890 hoogtemeters.
Met de trein vertrok ik vanuit Tilburg naar het laatste stationnetje voor de Belgische grens.
Om op de route te komen volgde ik de eerste 15km de GR5, een wandelroute.
De nodige hekken en onwijs steile klimmetjes verzorgden de eerste uitdagingen.
Eenmaal op de route zette ik ’s avonds mijn tentje op achter een hoog gelegen Sint Anneke kapel vanaf waar ik na zonsondergang de lichten van de stad Luik kon zien.
In België mag je officieel niet wildkamperen, maar er was volop mogelijkheid toe langs deze route. De volgende nachten zou ik ‘aires de bivouac’ vinden om mijn tentje op te zetten. Deze plekken zijn bestemd om vrij te kamperen. Vaak is daar een overkapping en vuurplaats en in de zomer tref je er geregeld andere fietsers of wandelaars. Terwijl deze plekken in Nederland een voor een worden opgeheven komen er bij onze zuidenburen gelukkig bij.
Voor een groot deel volgde ik de route; over singletrack, gravel, rotsen en door modder, al duwend over keien steil omhoog en vol in de remmen stapvoets afdalende.
Soms fietste ik ontspannen over bospaden, dan weer krasten braamstruiken en prikten brandnetels in mijn benen op overwoekerde singletrack.
Soms koos ik er gemakshalve voor een stukje af te snijden via de weg om direct alweer terug te verlangen naar de ongerepte trails.
Voor water was in mijn set-up weinig plek.
Ik vulde mijn waterzak in het laatste dorpje voor ik ging kamperen en fietste de laatste kilometers met die onhandige zak op mijn rug.
Na een regenachtige nacht ontdekte ik dat de veelbelovende tassen die ik had geleend verre van waterdicht waren, met als resultaat dat in mijn ‘schone’ fietskleding uit kon wringen.
Zo kwam ik het een en ander tegen waar ik van kon leren voor de volgende keer.
Bikepacken is zo oud als het wiel zelf.
De setup van het klassieke toerfietsen heeft zich ruimschoots bewezen.
De tassen voor en achter, een rol bovenop en een stuurtas.
Het bikepacken is in de afgelopen vijf jaar pas populair geworden maar is tegelijkertijd al zo oud als het wiel.
Vanaf het begin van de fiets hebben mensen manieren verzonnen om er bagage aan te binden.
Dat heeft nu de mode term ‘bikepacking’ gekregen.
Waar en hoe je die bagage vast kunt binden hangt af van het gewicht, de grootte, je persoonlijke voorkeur en de mogelijkheden op je fiets.
Hier inventief en creatief mee omgaan vind ik een leuke uitdaging.
EEN BLIK VOORUIT
Na de Ardennen rit volgt eind september een rit door het Jura met mijn prins. Daarna verwacht ik tegen het eind van oktober te vertrekken om een maand of 1,5 a 2 de trails en tracks van (zuid) Spanje te verkennen.
En daarna? Daarover heb ik ook al gedachten, maar houd ik nog even voor mezelf.
Eerst dit maar eens; mijn allereerste rit die ik samen met mijn lief ga maken én mijn eerste lange bikepacking tocht.
Van beide kunnen jullie natuurlijk verslaggeving verwachten.
Geniet van het einde van de zomer en alle kilometers die je zelf op de fiets maakt!
