Na een drie turbulente vluchten kwam ik (nog altijd) in twee stukken in Calgary aan. Ik werd door een trouwe volger van mijn reizen van het vliegveld gehaald. De Poolse Stan opende zijn huis voor me en voor ik in een lange diepe slaap viel aten we (typisch Pools) een […]
PEDAL en het Banff Mountain Film Festival Lees verder..
Het lijkt wel of ik in Centraal Azië fiets. Het landschap is weids en golvend met bruine en groene tinten en hier en daar een meertje. Ik ben in Connemara. Vanuit Killarney ben ik naar het noorden gefietst. De eerste dagen regende het continu en ook nu is het nog
Een echte fietser worden Lees verder..
Ik kom aan in Ierland met de pont aan het einde van de middag. Mijn enige plan voor de rest van de dag is wegfietsen van Rosslare en de haven en een plekje vinden om mijn tent op te zetten. In Engeland werd me verteld dat het wildkamperen gemakkelijker zou
Céad Míle Fáilte Lees verder..
Slechts twee weken geleden stapte ik in Tilburg op mijn nieuwe fiets om zuidwaarts te koersen. Eerst richting België, daarna Frankrijk, Engeland en Wales. Inmiddels ben ik aangekomen in Fishguard, mijn laatste halte in Wales waar vanuit ik morgen de pont neem naar Ierland. Twee weken en ik heb zo
Alsof ik nooit ben weggeweest Lees verder..
Twee maanden in Nederland na 13 maanden onafgebroken over de wereld te hebben gezworven, ‘het gaat je niet in de koude kleren zitten’. Inderdaad, het is fijn weer mijn moedertaal te kunnen spreken hier in mijn vaderland. Hoe vloeiend mijn Engels inmiddels ook is, het blijft toch anders om je
Ik kwam, zag.. en vertrok weer.. Lees verder..
Hallo allemaal. Bij deze een overzichtje van de openbare presentaties die ik komende maand geef in Nederland. Alledrie zijn ze gratis te bezoeken. –17 augustus Tilburg, bij Astare, 20:00 (aanmelden www.astare.nl) Persoonlijk verhaal over mijn leven op de fiets. –23 augustus Tilburg, bij Theater De Boemel in de Spoorzone, 20:00.
Het is inmiddels 4 weken geleden dat ik in landde in Nederland. Enkele dagen terug heb ik mijn eerste presentatie gegeven over de tocht van Alaska naar Costa Rica. Hoog tijd om er ook in geschreven woord op terug te blikken. Ik wil jullie vertellen hoe ik de tocht, terugkijkend,
Als ik zo terugkijk…. Lees verder..
Op de bank, in de huiskamer bij mijn moeder in Tilburg, met de Tour de France op de achtergrond op televisie, is het een uitdaging me voor te stellen dat ik twee weken geleden nog op de fiets zat in Honduras. Toch is het zo. Vanuit het mooie El Salvador
Filmen in Costa Rica en waarom ik naar huis vloog Lees verder..
Guatemala, El Salvador, Honduras. Landen waarvan de naam menig vader- en moederhart zou doen rillen, bij de gedachte dat hun kind daar doorheen zou reizen. Landen die bekend staan om het hoge aantal moorden, drugs en ‘gangs’. Ook de harten van mijn ouders beefden bij het vooruitzicht dat ik in
De beruchte Northern Triangle en een TV crew op bezoek Lees verder..
PIEPIEPIEPIEPIEPIEPIEP.. Mijn telefoon wekt me. Sinds ik in het zuiden van Mexico ben aangekomen sta ik iedere morgen op voor zonopkomst. Ik pak mijn spullen, ontbijt en probeer op mijn fiets te zitten zo gauw het licht is. Ik zeg probeer, want elke morgen lijkt het vroeger licht te zijn
Over keienwegen en het warmen van een nomadenhart Lees verder..
In mijn vorige blog schreef ik over mijn spoedcursus toerist. In de afgelopen twee weken ben ik juist heerlijk kunnen opgaan in het gewone leven hier in Mexico en tussen de Mexicanen. Na een dag in Mexico city waar ik ‘Saptel‘ bezocht, een hulplijn voor mensen in psychische nood en
Zuidelijke warmte Lees verder..
Als je van je vakantie je dagelijks leven maakt is het geen vakantie meer. Twaalf jaar geleden stapte ik voor het eerst op voor een fietsvakantie. Mijn motivatie: onafhankelijk willen zijn, de wereld zien, nieuwsgierigheid, mezelf uitdagen en groeien als mens. Destijds meer onbewust dan bewust, maar het gevoel was
Spoedcursus Toerist Lees verder..
Wat een hitte! Wat een hitte! Het lijkt of er een riem om mijn hoofd zit gedraaid. Nog maar weer een paar slokken water. Mijn maag voelt als een veel te hard opgepompte bal. Ik ben misselijk maar overgeven hoef ik niet, naar de wc evenmin. Blegh! Hier is geen
‘Before I tell you my story, I want to take you with me on one particular part of my travels. What’s the hottest temperature you’ve ever been in? 90 degrees (fahrenheit), 100? Can you remember how hot that felt? The feeling of being baked. The sweat dripping into your eyes.
Van fietsen naar speechen Lees verder..
Ik hobbel op mijn fiets over een zandweg met wasbord reliëf en stuiter van voor naar achter van links naar rechts. Mijn tassen klapperen luid een niet te volgen ritme. Hier is mijn fiets niet voor gemaakt! En ik ook niet… Dat eerste is niet waar. Hier is mijn fiets
Nergens is een bordje te bekennen waarop staat aangegeven waar ik de grensovergang kan vinden. Ik besluit het dus maar aan een wandelaar te vragen; ‘hoe kom ik naar Mexico?’. Hij wijst me de weg en even later fiets ik een korte file voorbij en inderdaad, nog altijd, geen aankondiging
ME ENCANTA LOS MARIACHIS Lees verder..
*PANG KLANG JIEHAAAAAA* oftwel: IK BEN ER WEER! Opgeladen, wakker, gemotiveerd, gelukkig! Wild awake! Twee weken van non-stop kamperen (of eigenlijk bivakkeren), een uitgestrekt landschap van steppe en woestijn, weg van de ‘beschaving’, zon op mijn snoet en een boek in plaats van de laptop; dat bleek mijn recept om
THUISKOMEN IN DE ZANDWOESTIJN Lees verder..
Met mijn zonnebril op mijn neus zit ik in een hemdje onder een stralend blauwe hemel met uitzicht op de witte bergen van de Sierra Nevada. Achter deze bergen ligt Yosemite National Park. Alle wegen die het park doorkruisen zijn gesloten vanwege de sneeuw. ‘Sierra Nevada‘ is Spaans voor ‘met
Code Rood in de Sierra Nevada Lees verder..
2016 In 2016 nam ik een afslag. Een afslag zonder richtingaanwijzer of straatnaam, een ongeasfalteerd pad dat op geen kaart of GPS te vinden is. Zonder zekerheid waarheen het me zou leiden en hoe het wegdek zou zijn, of het doodlopend zou zijn, met vertakkingen of slechts een omleiding die
2017 BESTEMMING ONBEKEND Lees verder..
