Rust Ruimte en Ruigheid

Hafnarfjörður!
‘Aaha! Hafnarfjörður!!’
Precies, dáár waar ik 4 weken geleden met kriebels in mijn buik op de fiets stapte. Daar landde ik gisteren weer om mijn maand IJsland af te ronden met het schrijven van een blog en het organiseren van mijn spullen voor de vlucht naar Alaska.

Ik heb veel gefietst, deze 4 weken. Slechts driemaal stond mijn tent twee nachten op dezelfde plek.

Mijn route op IJsland
Mijn route op IJsland
Na de fjorden zie ik eindelijk wat echt IJslandse dorpen
Na de fjorden zie ik eindelijk wat echt IJslandse dorpen
Overal vind je de paarse lupines. Ze ruiken heerlijk.
Overal vind je de paarse lupines. Ze ruiken heerlijk.
Kamperen net buiten het dorp
Kamperen net buiten het dorp

Na de fjorden fietste ik via de kust en enkele dorpen naar ‘universiteitsstad’ (17.797 inwoners) Akureyri. Mijn hoop was erop gevestigd dat na het fietsen van een 300km lange ‘lus’ de weg door het binnenland inmiddels geopend zou zijn.

In Akureyri vernam ik het blijde nieuws! De Kjölur, of F35, was vrijgegeven. Akureyri als bestemming viel nogal tegen, maar ik kon er een mooie voedselvoorraad inslaan bij de budgetsupermarkt BÒNUS.

De nr 1 terug richting het westen leidde mij door prachtige landschappen.
Ik waande me in Kyrgyzstan, al fietsend langs een groen omzoomde rivier tussen de bruine bergen met hier en daar wat sneeuw. Ik werd verrast door een gevoel van heimwee naar centraal Azië.

HET BINNENLAND

‘Waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan’ dacht ik in mijn hoogmoed in Varmahlíð. En zo koos ik er voor om een binnenweg te nemen richting die verlangde F35 door het binnenland, in plaats van braaf de nr 1 te volgen naar de afslag.

Vanaf het moment dat ik het dorp uit fietste was het doodstil. De gehele dag heb ik 4 auto’s gezien. Wat een rust, wat een ruimte, wat een ruigheid. Ik stuiterde over de in het losse zand liggende keien stapvoets over de weg, geleidelijk klimmend naar 620m. Die ’top’ was prachtig gemerkt met een poort, waarachter zich het eindeloze binnenland uitstrekte waar ik zo naar had uitgekeken.

De poort naar het binnenland
De poort naar het binnenland
Daar ga ik dan....
Daar ga ik dan….
..geplaagd door vliegjes
..geplaagd door vliegjes

Ik heb geen bossen nodig, geen watervallen, geen weelderige ‘flora en fauna’, om te kunnen genieten van de natuur. Geef mij eindeloos uitgestrekte vlakten, met ergens in de verte een bergtop of de belofte van een meer en ik ben in mijn element.

Eerste 'kruising' na bijna 50km
Eerste ‘kruising’ na bijna 50km

Dag 1 in het binnenland eindigde met opsteken van een stevige oostenwind en lichte regen. Die wind zou de hele nacht aanhouden om mij de volgende dag te komen teisteren met al zijn kracht. Recht van opzij kwam hij. Vaak maakte hij het onmogelijk om meer dan 6 of 8 meter vooruit te komen alvorens ik genoodzaakt was af te stappen en mijn fiets uit het diepe gravel aan de rand van de ‘weg’ te sleuren. Of ik dreigde onderuit te gaan, mijn achterwiel wegglijdend over de grote keien waar ik in deze wind onmogelijk omheen kon sturen.

Meer hierover vertel ik in dit filmpje (niet zichtbaar in email, WEL in de blog op de website)

 

Rust..
Rust..
..ruimte...
..ruimte…
...en ruigheid.
…en ruigheid.

Halverwege het uitgestrekte droge binnenland ligt Hveravellir. Een geothermisch gebied met warmwaterbronnen. Na het afzien op de twee voorgaande dagen gaf ik mijzelf een dag vrij op de camping in deze prachtige groene omgeving en, natuurlijk, in de hotpot!

Een leuk weetje over Hveravellir:
In de 18e eeuw gebruikte de IJslandse vogelvrijverklaarde Fjalla-Eyvindur de bronnen van Hveravellir om gestolen schapen in te koken.

Het geothermische gebied van Hveravellir
Het geothermische gebied van Hveravellir

Het hete water borrelt hier uit de grond omhoog
Het hete water borrelt hier uit de grond omhoog
Eeuwigdurende water koker die maar blijft fluiten en stomen
Eeuwigdurende water koker die maar blijft fluiten en stomen
Kleurige mossen bij Hveravellir
Kleurige mossen bij Hveravellir

DE GOLDEN CIRCLE

Na nog een lange fietsdag en een nacht kamperen aan een riviertje waar ik belaagd werd door duizenden vliegjes, kwam ik terug in de ‘beschaving’. En wat voor één..
Het eerste gebouw dat ik zag was het ‘bezoekerscentrum’ van de waterval Gulfoss, met daarnaast een volle parkeerplaats.
Gulfoss maakt deel uit van de ‘Golden Circle’; een drietal toeristische highlights in het zuiden van IJsland die je ‘gedaan’ moet hebben. Voor een groot deel van de toeristen is dit, samen met Reykjavik, het voornaamste wat ze van IJsland zien.
In het bezoekerscentrum keek ik door mijn wimpers om me heen en waande me in China.

9km verderop is Geysir te vinden, een geothermisch gebied met de actieve geiser ‘Strokkur’ die iedere 4-8 minuten erupteert. Samen met de andere toeristen keek ik vanachter een gespannen koordje hoe het hete water, vanuit het niets, 30 meter de lucht in spoot.

Gulfoss
Gulfoss
Geysir
Geysir

Ik maakte de ‘Golden Circle’ niet vol door nog naar Nationaal Park Thingvellir te gaan, maar vervolgde mijn tocht richting het zuiden.
(ik hoop dat ik desondanks woensdag het land mag verlaten..)

HIGHLIGHTS

Vrienden die ik via de app liet weten deze ‘highlights’ bezocht te hebben, reageerden enthousiast. ‘EN?? Wat vond je er van?’, ‘Indrukwekkend he?’, ‘Wauw, lijkt me supermooi!’.
Ik stond er bij en ik keek er naar…

Het zette mij aan het denken. Waarom raakt die enorme waterval Gulfoss mij niet? Ik heb deze tocht honderden watervallen gezien, dat is waar, maar deze waren in grote en heftigheid niet te vergelijken met Gulfoss. Dit is niet nieuw voor me. Het is voor mij op elke reis nog zo geweest.

Is er een prachtig natuurverschijnsel te zien?
Schrijf erover in de Lonely Planet, druk het in een folder, zet er een hek om heen en bewegwijzer de route er naartoe, stuur er shuttlebusjes toeristen op af… en het raakt me niet meer. Een willekeurige combinatie van twee van bovenstaande gegevens voldoet al.

Je zou denken dat het met een oordeel te maken heeft. Dat het me niet meer bijzonder genoeg is. Dat het oorspronkelijk moet zijn. Of dat ik de toeristen veroordeel die met een bustour de Golden Circle er in één dag ‘doorheen jagen’. Maar dat is het niet..
Ook wanneer de zoveelste bus Chinezen leegstroomt, gewapend met mondkapjes, zonneklep met nekflap, camera’s en selfiesticks, voel ik geen irritatie of oordeel opborrelen in mijn geiser.

Desondanks is het een feit:
Hoe hoger het hek om de bezienswaardigheid en hoe meer bewegwijzering er naartoe, des te moeilijker vind het zijn weg naar mijn hart.
Ik kan het bijzonder vinden, interessant, imposant of zelfs ook mooi… maar het raakt me niet.
Hier blijf ik nog even op kauwen, tot ik de juiste analyse te pakken heb.

De laatste etappe door het zuiden van IJsland
De laatste etappe door het zuiden van IJsland
met veel mos
met veel mos

Bijna aan het einde van mijn tocht op IJsland zette ik in de regen mijn tent op achter een schuur, uit de wind, met toestemming van de aanwezige boer. Net toen ik ging koken kwam een vrouw me uitnodigen bij haar binnen te komen om te douchen en slapen. Stond mijn tent net…..
Toen ik echter eenmaal binnen was voor ‘alleen een douche’ lokte het bed me toch harder dan de regen buiten en besloot ik te blijven. De volgende ochtend ontbeten we samen en even later gingen we samen op een mini roadtrip. We bezochten een ‘bloemendorp’ en reden met de camper, met mijn fiets achterop, de kust af richting westen. Daar zetten ze me af, waarna ik nog een prachtige korte tocht fietste terug naar Hafnarfjörður.
Wat fijn om net op de valreep nog uitgebreid te gast te zijn geweest bij een IJslands stel. Echt ‘op zn Oekraïens’ (voor wie mij toen al volgde), voelde het voor mij, die grote gastvrijheid.

Roadtrip met Dòra en haar man. Heerlijke rabarbertaart in de camper.
Roadtrip met Dòra en haar man. Heerlijke rabarbertaart in de camper.

TERUGBLIK

En hier zit ik dan, terugkijkend op mijn maand IJsland.
Wat ik er van vind?
Het is een prachtig land. De natuur is divers en vaak sprookjesachtig mooi. Rust, ruimte en ruigheid zijn om iedere hoek te vinden. Ik heb de wind vervloekt, maar er ook enorm van genoten om hier te fietsen. Voor geen goud had ik het willen missen.

Toch stribbelt er ook iets in me. Dit was inderdaad een prachtig land om te zien. Maar ik voel duidelijk een verschil met de landen waarin het prachtig was om te zijn.
Juist door hier te zijn en het verschil te ervaren, tekent zich nog scherper af in welke landen ik een deel van mijzelf heb achtergelaten en welke ik tegelijkertijd in mijn hart heb gesloten.

En zo leer ik steeds weer en meer onderweg. Over de wereld en over mijzelf. Er valt nog zoveel te ontdekken..

Kom maar op Alaska! Ik ben klaar voor je!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11 gedachten over “Rust Ruimte en Ruigheid”

  1. Hallo Hera, dat was weer mooi om te lezen. Ik ga er altijd lekker voor zitten om je ervaringen, foto’s en film goed in me op te nemen. Ik was ook benieuwd naar je ‘ Freelance-werk on the road’ maar dat hebben we nog in het vet zal ik maar zeggen. Ik kijk weer uit naar je volgende bericht en dan uit Alaska. Goeie reis en tot ziens! Gr. Tiny

  2. Jaap van Zoeren

    Hallo Hera,
    Wat een prachtige blog weer.
    Het is een prachtig verhaal voor toekomstige IJsland gangers.
    Een goeie reis naar Alaska en we kijken uit naar de blog daarvan.?

  3. Gerdien de Kock

    Hi Hera!

    Negen meter fietsen.

    Enorme zijwind trotseren om vervolgens negen meter later alsnog in de keien te liggen. Fiets naar overzijde van de weg brengen. En weer opstappen voor de volgende negen meter. Het is als een kind dat voor het eerst zonder zijwieltjes rijdt.

    Ik zie het voor me. Loodzwaar denk ik, want: telkens beginnen vanuit stilstand terwijl je nog net niet omver geblazen wordt. Maar ook: Stoer verhaal voor later aan de bar 🙂

  4. Is het misschien dat bij toeristische attracties je vooraf al van het bestaan ervan weet, waardoor de verassing en het overweldigde gevoel je al een beetje is ontnomen. Je kan hoogstens nog de bevestiging krijgen dat het interdaad mooi is, maar die bevestiging is niet een gevoel van binnenuit. Terwijl dat wat die LP niet haalt je dus ook enkel kan overweldigen als het je opvalt c.q. iets met je doet.

    Ik heb me wel eens door een “toeristische attractie” laten overrompelen: de ommuurde kerk van Mtskheta. Maar dat kwam vooral ook doordat ik op een rustig moment en geheel “onvoorbereid” erheen ging (lees: geen reisgidsen gelezen en niets vooraf erover gehoord) en de plaats zo persoonlijk kon ervaren.

  5. Hé, die geijser, was dat echt?
    Je verhaal herinnert me aan een vergelijkbare attractie in Nieuw Zeeland. Ook met z’n allen op een tribune achter een lijntje zitten wachten op de spuitende geijser.

    Wat bleek? Er werd een soort van waspoeder in de krater gegoten. Door de chemische reactie begon de geijser te spuiten. Ik geloof dat het de laatste keer was dat ik naar een toeristische attractie ben geweest (behalve de Efteling dan).

  6. Gert Kamphuis

    Hoi Hera, wederom genoten van je leesvoer. Je laat je volgers veel zien van de omgeving waar jij doorheen reist. Ik kan wel enigszins meegaan in je geviel wat je hebt bij de “toeristische attracties”, ervaar dat ook wel bij mezelf.
    Blijf genieten!

  7. Hallo Haartje,

    wat bij mij zal beklijven over je IJsland verhaal,

    zijn de intens (diep- )blauwe kleuren op je fotoos.

    Wat ik mis in je blog is de beleving in je eentje

    van het overlijden van je lieve oma .

    Zij zal nu vanuit de hemel beter dan ooit,

    en beter dan wie jou ook op de voet kunnen volgen,

    met een knuffel van MamaMia

  8. Raymond Giessen

    Hoi Hera
    Het was weer genieten om je verhaal te lezen en de foto´s te zien.
    Het is weer leuk om je berichten te lezen.
    Ik wens je veel plezier in Alaska en hoop op weer zo,n mooi verhaal met net zo,n mooie foto´s.

    Groetjes Raymond

  9. Ruud Vullers

    Zwaai even als je over NY State vliegt 🙂

    Ruud&Suzanne Vullers
    Naples NY

  10. Je houdt duidelijk van ongerepte natuur en vergezichten , maar hekjes en dergelijke blijken nodig om onbezonnen toeristen tegen zichzelf te beschermen. Er is dezer dagen weer iemand van een klif gevallen bij het maken van een selfie !

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven