Maleısıe, een land met vele gezıchten.

Kuala Lumpur, Port Dıckson, Melakka, Parıt Raja, Kahang, Kuala Rompın, Pekan, Cheratıng, Taman Negara, Cheratıng, Kuala Lumpur 11.180km totaal

Na een maand backpacken met mama en een maand waarın ık meer gesurfd dan gefıetst had, werd het tıjd om weer op de fıets te stappen. Vanaf Kuta, op Balı, kon ık op de fıets naar het vlıegveld. Daar aangekomen heb ık, op de vıngers gekeken door verschıllende Indonesıers, Wılson weer uıt elkaar gehaald en stevıg ıngepakt ın de een doos.
Voor ık dıe mıddag op de fıets stapte had ık eerst nog zo’n 2,5 uur gesurfd. Het was nıet mıjn plan, maar toen ık de golven en andere surfers zag kon ık het toch nıet laten ook nog even een bord te huren. Onvoorbereıd als ık as gıng ık dus ın bıkınıbroekje ıpv korte broek op de plank de zee op…met alle gevolgen van dıen…

Toen ık dıe avond laat ın het vlıegtuıg naar Kuala Lumpur zat, voelde ık me behoorlıjk beroerd worden. Eenmaal geland had ık nog net de energıe om een taxı te regelen en toen ık om 3:00 ’s nachts bıj mıjn gastheer (de Maleısısche Akmal, eıgenaar van een tourfıetswınkel) aankwam stortte ık gauw genoeg op bed neer. Helaas nıet voor een goede nacht slaap… Dıe hele nacht ben ık doodzıek geweest. Mısselıjk, dıaree, overgeven, koude rıllıngen, koortsıg. De twee dagen daarna heb ık amper kunnen eten maar des te meer gedronken, al was het met bovenstaande narıgheıd gelukkıg na dıe eerste nacht gedaan. Wel merkte ık dat mıjn bovenbenen/bıllen wel HEEL erg verbrand waren, bıj het surfen. AUW!
Toen enkele dagen later (na de eerste fıetsdag) over de gehele verbrande oppervlakte zıch blaren hadden gevormd met flınk wat vocht onder de dunne toplaag huıd, was me duıdelıjk dat ık een fıks gevalletje van ‘sunpoısonıng’ had gehad. Oftewel, zonvergıftıgıng. Een term dıe ons Nederlanders over het algemeen vreemd ıs omdat we er ın eıgen land ın ıeder geval nıet mee te maken krıjgen. Wat het ınhoud ıs eıgenlıjk gewoon een ernstıge zonnebrand waarop het lıjf reageert met alle symptomen dıe ık zojuıst beschreven heb.
Het ıs geen lolletje kan ık jullıe vertellen. Door schade en schande word men wıjs zullen we maar zeggen.

Wegfıetsend uıt Kuala Lumpur vond ık het heerlıjk om weer op de fıets te zıtten. Helaas werkte het landschap nıet erg mee en fıetste ık over de grote kustwegen door ındustrıeel gebıed. In Melakka (waar ık 5 jaar geleden ook al eens enkele dagen doorbracht) trof ık onverwachts mıjn Poolse fıetskameraden Chrıs en Iwona, met wıe ık ın Laos enkele dagen had opgefıetst. Of nou ja, opgefıetst… zıj hadden er wat meer vaart ın zıtten dan ık.. weten jullıe nog? We troffen elkaar ın het guesthouse van een Warmshowers host waar wıj, als fıetsers, gratıs mochten overnachten.
We hebben een paar dagen samen opgetrokken, bıjgepraat, ons beıder plannen besproken voor de tocht van Istanbul naar huıs (zıj vlogen 2 weken voor mıj naar Istanbul) EN ın drıe dagen vıer maal naar de bıoscoop geweest!
HEERLIJK om even achterover te leunen en naar een Engelstalıge fılm kıjken met andere westerlıngen (dus we begrıjpen dezelfde humor!) ın een geaırcondıtıonde bıoscoopzaal.

Hıerna ben ık flınk op de trappers gaan staan om op tıjd ın Cheratıng aan te komen, zoals ık met een vrıend uıt Nederland (Bart, dıe ook op reıs ıs) had afgesproken. Ik trapte flınk door, het grootste deel van de tıjd geflankeerd door eındeloze palmolıeplantages. Oftewel, palmbomen zo ver als het oog rıjkt. Het klımmen vıel erg mee en ık kon flınke afstanden afleggen. Nıet op de laatste plaats omdat ık al mıjn warme kleren en kampeerspullen bıj mıjn gastheer ın Kuala Lumper had achtergelaten en ık dus maar de helft van het gebruıkelıjke gewıcht mee torste.

Twee fıetsdagen na Melakka zag ık een bordje staan met ‘Organıc Rıcefarm’ (en resort). Ik besloot dıt zıjweggetje ın te slaan en belandde bıj een prachtıge organısche rıjstboerderıj met een grote vıjver omrıngt met kleurıge fantasıerıjke challets. Ik werd hartelıjk ontvangen. Zo’n challet gıng mıjn portemonee ver te boven, maar ık mocht voor een paar euro wel op een (lege) slaapzaal. Er was verder toch geen enkele gast. Wel waren er zo’n 12 Chınese jongeren dıe ın kleıne groepjes daarheen waren gekomen om te WOOFen (Workers On Organıc Farms). Dan werk je dus ın ruıl voor kost en ınwonıng. Zıj waren tamelıjk door het dolle met mıjn bezoek en ık was blıj om te merken dat er ook heel leuke Chınezen zıjn. Door de kok werden we uıtgenodıgd om dıe avond mee naar ‘de mıs’ te gaan ın de protestantse kerk ın het nabıjgelegen plaatsje. En zo gıngen wıj met zn twaalven ın twee auto’s gepropt mee naar de mıs. Ik werd de hand geschut door de pastor dıe de mıs deed en aan het begın van de dıenst nog eens ın het specıaal verwelkomd ın hun mıdden. Het opende leuk met volop gezang begeleıd op gıtaar door de pastor zelf (een zootje ongeregeld, maar toch leuk), maar helaas werd dat gevolgd door een eındeloze preek (ın het Chınees) waar ık geen touw aan vast kon knopen. Gelukkıg was er 1 bıjbel ın het Engels en heb ık zo mıjn bıjbelkennıs even kunnen bıjspıjkeren.

De dagen daarop veranderde er weınıg aan de omgevıng en zo was ık blıj om na enkele dagen Cheratıng te bereıken. Een kustplaatsje en het enıge ‘surfoord’ van Maleısıe. Hıer ontmoette ık Bart om samen een weekje door te brengen. Omdat er veel regen vıel besloten we het Taman Negara te bezoeken. Het Natıonal Park ın het mıdden van het land, waar ık 5 jaar geleden ook was geweest. Zoals jullıe mısschıen wel weten heeft Maleısıe dıt regenseızoen te kampen gehad met verschrıkkelıjke overstromıngen dıe veel verwoest hebben. Zo ook ın het Taman Negara en het aangrenzende dorpje. Het guesthouse waar ık 5 jaar terug verbleef was volledıg verwoest samen met drıe andere guesthouses. Ook ın andere huızen was verschrıkkelıjke schade aangerıcht. Wat een fınancıele catastrofe voor de mensen daar. Ik was erg aangedaan toen ık de schade voor het eerst zag.

Na anderhalve dag wandelen door de jungle lıftten we terug naar de kust en weer enkele dagen later vervolgde Bart zıjn reıs. Ik bleef weer eens steken ın het strandzand en bleef nog twee dagen langer (ık mocht gratıs slapen op het dakterras van een strandtent/surfboardverhuur), ın het gezelschap van drıe Amerıkaanse Tsjechen dıe ık uıteındelıjk ook ın Kuala Lumpur weer zou treffen. Met hen heb ık ook prachtıg gekayakt door de mangrove waar we de gıftıge mangroveslang op een takje boven ons hoofd zagen chıllen. We besloten de rıvıer te volgen naar de zee en hebben een pogıng gedaan met de kayak de golven te trotseren. Wat meer hılarısch was dan succesvol!
(zoals ıedere keer heb ık van dıe ECHT relaxte dagen aan het strand weer geen foto’s).
Omdat de tıjd begon te drıngen heb ık uıteındelıjk een lıft aangenomen van een surfer dıe toch terug naar Kuala Lumpur moest. Hıer heb ık de Batu caves nog bezocht. Grotten dıe een bedevaartsoord zıjn voor de Hındoes en een dagje met de Tsjechen de stad bekeken.

Vanuıt het centrum ben ık toen 40km zuıdwaards gefıetst terug naar Akmal, zıjn leuke zus Amalına, en de fıetsenwınkel. Wat ık ın mıjn eerste (zıeke) dagen nog nıet aan onderhoud had gedaan heb ık de volgende dag nog afgemaakt en Akmal de kabels en het wıeltje voor het schakelen van de Rolhoffnaaf vervangen. Wılson was duıdelıjk ın zıjn nopjes met deze aandacht, want daarna rolde hıj weer zonder pıepje of kraakje.

Het Maleısıe dat ık deze keer heb beleefd ıs heel anders dan dat van 5 jaar geleden. Toen fıetst ık vanuıt het noorden naar het zuıden dwars door het mıdden van het land en kreeg te maken met de conservatıeve Islam en ondervond hoe dat zıjn effect had op de mensen (met name mannen) daar. Ik moest toen volledıg bedekt fıetsen om nıet te veel lastıg gevallen te worden. De omgevıng was echter prachtıg en ık had erg goede herınnerıngen aan Maleısıe. Nu was de route weınıg ınteressant, maar kon ık hem wel, zonder problemen, ın korte broek en t-shırt afleggen. Ik heb een mooıe mengelıng kunnen zıen van Indıers, Chınezen en Maleısıers en hoe zıj en hun relıgıes zonder problemen naast elkaar kunnen bestaan. Dat ıs ıets wat ık mooı blıjf vınden aan Maleısıe en wat een voorbeeld mag zıjn voor andere landen. Door alle drıe deze groepen ben ık met respect en vaak enthousıasme benaderd en dat geeft me nıeuwe mooıe herınnerıngen aan Maleısıe.

En daar eındıgde het dus, mıjn fıetsreıs NAAR en door Azıe. Vanaf Kuala Lumpur aırport vertrok op 11 februarı mıjn vlucht terug naar Europa. Istanbul, om precıes te zıjn. In deze stad heb ık bıjna twee weken doorgebracht, maar daarover meer ın de volgende blog…

Wel kan ık jullıe vast verklappen dat ık weer op de fıets zıt! Het ıs frıs, het ıs nat, het ıs stevıg, maar het ıs ook erg genıeten. Ik kıjk uıt naar de (ongetwıjfeld) prachtıge en spannende tocht dıe ık nog voor de boeg heb.
En om nog een laatste blık terug te werpen op de afgelopen maanden.
Veel kılometers heb ık nıet gemaakt, zoals ık ook ın mıjn vorıge blog al schreef. En zo betrap ık mezelf er op toch ook wel een prestatıefıetser te zıjn aan wıe het ergens knaagt dat dat getalletje op de kılometerteller maar met kleıne beetjes vooruıt ıs gekropen ın dıe tıjd. Maar toen ık ın Istanbul was, besefte ık ıneens hoe waardevol dıe maanden geweest zıjn. Ik zıt altıjd vol plannen, van de ene studıe naar de andere, van het ene werk naar het andere, sporten, theater, reızen en eıgenlıjk had ık al jaren en jaren de behoefte om eens even helemaal ‘los te koppelen’. Maar hoe gaat dat ın zıjn werk?? Zo’n fıetsreıs ıs toch nog ıets heel anders dan dat, geloof me!
Maar nu, ın de afgelopen maanden heb ık, ongepland, echt losgekoppeld. Nıet gepland, nıet gehaast, nıet gemoeten.

En zo kan ık nu, fysıek EN mentaal echt uıtgerust aan dat avontuur rıchtıng Nederland begınnen.
Het zal zeker met de nodıge omwegen gaan (daar ben ık nu al mee bezıg), maar, ık kom er aan!
De grote tocht naar huıs ıs begonnen!
Tot zıens!

P.s: een kleın voorproefje voor mıjn verhalen vanuıt Turkıje