Tortkol, Shymkent, Zhabagly, Taraz, Talas, Otmok, ?, Bishkek
Totaal 5003km
Het voelt als een maand geleden dat ik bovenstaande plaatsen aandeed op de fiets. Waarschijnlijk omdat ik inmiddels al een week in Bishkek gestationeerd ben, gezelschap heb gekregen van een vriend uit Nederland, Remco, en de afgelopen week enkel heeft gedraaid om het verkrijgen van de visa voor China, Tajikistan en Oezbekistan.
Het visa-circus is nog in volle gang en werkt, zacht gezegd, behoorlijk onze frustratie op! Een kort resume; het visum voor China is binnen (slechts 1 maand, in de hoop op eenmaal extentie in het land zelf) dat voor Tajikistan is ook binnen, maar de (3 weekse) permit voor de Pamir Highway konden we niet krijgen, en zonder die permit hebben we weinig te zoeken in Tajikistan, het Oezbeekse visum vereist een LOI (uitnodiging) die we voor grof geld kunnen (en waarschijnlijk gaan) bestellen. Al met al blijft het allemaal onzeker waar we kunnen gaan fietsen en hoeveel geld we uiteindelijk min of meer ‘verspild’ hebben.
Maar, niet te vergeten, ik heb na Turkistan nog een zeer indrukwekkende en ook wel heftige route gefietst!
Het begon met nog twee dagen behoorlijk ‘steppe-achtige’ omgeving, om daar vanuit aan te komen in het drukke Shymkent. De derde grootste stad van Kazachstan en verkeertechnisch levensgevaarlijk. Na 70 riskante kilometers de stad uit, mocht ik eindelijk rechtsaf slaan richting bergen! Na 30 prachtige, doch zware kilometers kwam ik aan in Zhabagly, een dorpje aan de rand van een natuurgebied. Bij een Oekrains/Russisch stel met drie zoons (en twee dochters in Moskou) die een guesthouse runden (maar daarnaast voornamelijk bioloog waren en de meeste gave onderzoeken in de wildernis doen) mocht ik ook gerust in de tuin kamperen! Dat hoef je mij geen twee keer te zeggen. Ik heb hier lekker twee dagen rust gehouden, gelezen, geschreven, muziek geluisterd en genoten van het uitzicht op de bergen.
Na de rust ben ik door gefietst naar Taraz, waar in het hotel (een van de tientallen) waar ik overnachtte NOG twee Koga’s ‘in het schuurtje’ stonden. Die avond ontmoette ik mijn EERSTE medefietsers, en nog wel uit Nederland! De dag daarop zijn we samen weggefietst en scheidden onze wegen zich al na de eerste kilometer, ik richting Kyrgyzstan, zij richting Almaty.
Mijn eerste dag in Kyrgyzstan besloot ik direct van de hoofdweg af te wijken en de ‘minder bekende’ route te nemen. Dit resulteerde ik flink klimmen over een gravelweg, MAAR, door een prachtig gebied, richting Talas.
De fietsdag na Talas zou over een pass leiden van ruim 3400m. Helaas voelde ik me al vanaf de ochtend behoorlijk beroerd, en toen ik na 70km fietsen dan eindelijk aan de pass zou beginnen was ik echt leeg. Ik zag het echter niet zitten om in het grauwe dorpje waar ik was aangekomen te overnachten, dus besloot mijn duim om te steken en werd al gauw opgepikt door twee aardige vrachtwagenchauffeurs, die mij en mijn fiets de pas over hebben gezet. Aan de andere kant belandde ik in Otmok, op 2600m, waar ik in een ‘restaurant met bedden’ de nacht heb doorgebracht.
De hoogte en het verschrikkelijk vette eten daar hebben mijn maag en nachtrust weinig goed gedaan, en nog altijd zwakjes begon ik aan mijn volgende fietsdag incl. pass van ruim 3100m. Ik wilde hem ZO graag beklimmen en ik voelde dat het me zou lukken, zo lang ik maar traag en consequent de trappers rond bleef draaien. Onderweg kreeg ik nog een hagelbui over me heen waarvoor ik deels heb kunnen schuilen in een yurt langs te weg, slechts bemand door een meisje van een jaar of 8 die in stilte naast me naar de hagel kwam zitten kijken. Uiteindelijk heb ik de pass bereikt en ben ik door de 3km lange tunnel bovenaan met een vrachtwagen mee gelift (die was VEEL te gevaarlijk om te fietsen). Aan de andere kant wachtte mij een werkelijk oogverblindend uitzicht en een afdaling van ruim 30km.
Aan beide kanten van de weg liepen de rotswanden tientallen tot honderden meters de hemel in. Nergens een vlak stukje. Op het eerste veldje dat ik na 30km naast de rivier zag stond een yurt. Deze bleek toe te behoren aan 2 meiden die dat stukje land gekocht hadden en dorpelingen er tegen betaling lieten vissen in de rivier. Ik mocht echter gratis en voor niets mijn tentje op het veld opzetten en kon, na me voorzichtig in de rivier gewassen te hebben vanaf een rots en mijn bidon gevuld te hebben met fris water, zelfs bij hen aanschuiven voor een warme maaltijd.
De volgende dag ben ik via een hels drukke weg naar Bishkek gereden. Alwaar ik de dag daarop Remco van het vliegveld heb gehaald!
De komende twee maanden zullen we samen op de fiets zitten! Voor mij een nieuwe ervaring, voor hem ook!
Het preciese plan is, zoals ik al schreef, nog onduidelijk… dus waar we nu precies heen gaan, dat lezen jullie in de volgende blog!
Voor nu, een groet en liefs vanuit Bishkek!
p.s: het filmpje dat ik gemaakt heb op de pass wil hier niet uploaden, dus die komt binnenkort nog!
Hoi haartje,
ik wil n keer de eerste zijn,
maar wat te schrijven?
De hopeloze bureaucratie herken ik
uit het boek ” In de ban van Stempelstan”
en wat nu? geen Pamir-highway,
maar vast heel veel andere vergezichten,
Ben heel blij met je mooie fotoos.
Een nieuwe doorstart, nu met z n 2-en,
lief en leed delen:
gedeelde smart is halve smart,
gedeelde vreugd is dubbele vreugd,
hopelijk heeeel veeel van dat laatste,
Dikke kus, MamaMia
Jeetje Hera, wat zie je toch veel moois onderweg. Ik wou dat ik net zo stoer was als jij ! Ben bang dat het voor mij toch georganiseerde reizen blijven. Veel plezier met je reisgenoot de komende tijd!
Ha Hera,de plaatjes worden steeds kleurrijker.Het blijft mooi om te zien dat je dat hele stuk al hebt afgelegd.Laat je niet teneerslaan door de rompslomp van de papierwinkel! Veel plezier toegewenst nu je ’n tijdje gezelschap hebt.Alle goeds,Jan
Hoi Hera, ik heb je weblog deze week gevonden via de BuitenkunstFacebook waarop iemand vertelde dat jij een weblog hebt. Ik heb twee zomers geleden verschillende workshops bij je gevolgd op Buitenkunst Drenthe en daar enorm van genoten. Ontzettend gaaf om te lezen dat je zo een mooie reis aan het maken bent, wow. Ik heb veel van je verhalen terug gelezen + de mooie foto’s bekeken. Ik wens je nog enorm veel plezier! Groetjes Malou
Hera is in kierewiet,ik heb het opgezocht maar heb het niet gevonden.Hoop echt dat je er niks aan hebt overgehouden.(grapje)Hier in Nederland dit weekend een hittegolf,kunnen we ons een beetje beter in jou verplaatsen,groetjes,Jan
Hoi Hera wat een avontuur prachtig gewoon.
Veel plezier nog groetjes Erik (we hebben elkaar ontmoet op de kerstbrunch bij Remo)
Wat een prachtige en natuurrijke omgeving waar je nu door heen fietst. Geweldig! Leuk om te lezen.
Succes met al het papierwerk en we blijven met je mee reizen.
Sjaak & Francet van Wandelen
Nou Hera, wat een belevingen weer, prachtige omgeving! Het word steeds mooier lijkt het wel, prachtig zo die landschappen en die mooie bergen en dallen, als ik alleen maar naar de beelden zou kijken, zou ik zeggen dat ik in het verkeerde land woon. Goed van je dat je goed naar je zelf luisterd, vooral blijven doen!! Erg gaaf om achterom te kijken om te zien wat je allemaal al gefietst heb. Petje af!! Wat een gedoe met de papieren! Weet wel dat het niet overal zo makkelijk gaat om een visum te krijgen. Hoop voor jullie dat het niet meer al te lang zal duren. Ik zal op mijn manier een steentje bijdragen(Door een persoonlijke brief aan te vragen) tof voor je datje de komende twee maanden een reismaatje heb. Ik ben erg benieuwd naar hoe jullie de reis voort gaan zetten. Ik wens je heel veel fiets genot en plezier met je maatje! (Is toch anders dan alleen) ik kijk weer erg uit naar je (of jullie?) volgende Blog. Groetjes liefs vanuit Breda, Eduardo xx
Wat mooi!
hallo
wat een mooie fotos prachtige omgeving wat maak jij veel belevenisen mee onderweg veel fiets plezier en geniet van je tocht groeten miranda uit tilburg
Hoi Hera, wat mooi allemaal zeg.
Ik blijf je volgen en veel fiets plezier nog.
Groetjes Raymond
Thanks weer voor de story..hoe’st met de wielren-armem? Al duo penotti aan t worden:)?
Ciao,
John
Gave fotos zeg..succes met je papieren..en anders gewoon valse nummerplaten op je fiets 🙂
Wat een prachtige foto’s! En wat een lift-avonturen! Ik vraag me toch ergens af hoe lang jij op die plekken moest wachten tot er een vrachtauto voorbij kwam waarmee je mee kon liften?!
Ik kom net terug van 2 weken vakantie, maar mijn avonturen vallen in het niet bij die van jou 🙂
Heel veel plezier met Remco op het vervolg van je reis!
dag hera, mooie bergstreken,en een pas 3100 meter, ben je ook weer hoger geweeest dan ik,op de hoogste berg van duitsland,.,fiets gezellig nu met Remco,is toch weer helemaal anders,je moet hem op tijd een duuwtje geven, veel plezier daarbij, groetjes papa.
en de groeten aan Remco.
Hallo Hera,
ik vind het heerlijk om zo met je mee te reizen via de blog en de prachtige foto’s te zien. De landschappen worden anders door mij gezien nu jij er op staat of als ik weet dat jij daar gefietst hebt. Dat is natuurlijk mijn beleving, maar het wordt daardoor voor mij echter en niet zo maar een plaatje. Ik vind het vrouwheftig als ik jou zo door een leeg landschap zie fietsen, met soms toch maar heel weinig mensen. Voor een stadsvrouw als ik is dat ongekend en is bewonder je daar geweldig om. (ook om andere zaken). Dank voor dit alles en ik wens je nog heel veel fietsplezier en veel mooie momenten die je al of niet wilt delen.
Heraatje!!
Beetje late reactie deze keer.. Maar wilde toch nog ff wat posten.. Wat een prachtige foto’s zeg!!! Ik ben jaloers!! 😉 Hoge bergen, grindwegen, it brings back memories… Ik hoop dat t geregel met de visa is gelukt want niets zo jammer als niet kunnen fietsen waar je graag wil door door t gebrek aan een papiertje… Hoe ist fietsen in gezelschap na zo’n tijd alleen door Europa te hebben rondgezworven??
Kijk uit naar t volgende verslag!
X en een knuffel!
Hiya, I am really glad I have found this information. Nowadays bloggers publish just about gossips and web and this is really annoying. A good blog with interesting content, that is what I need. Thanks for keeping this website, I’ll be visiting it. Do you do newsletters? Can not find it. efeccedkakfd
First off I would like to say terrific blog! I had a quick question in which I’d like to ask if you do not mind.
I was curious to know how you center yourself and clear your thoughts before writing.
I’ve had a tough time clearing my mind in getting my ideas out.
I do take pleasure in writing however it just seems like the first 10 to 15 minutes are generally
lost simply just trying to figure out how to begin. Any recommendations or hints?
Cheers!