Zoals velen al weten ben ik afgelopen zomer van mijn fietsvakantie terug moeten keren, omdat ik last had van mijn knieën. De meest verschrikkelijke doemscenario’s zijn in mijn gedachten voorbij gekomen. Wat als ik nooit meer zou kunnen fietsen? Na een pessimistische orthopeed kwam ik gelukkig bij de meedenkende sportarts van het SMC terecht. Hij stuurde mij door naar een knappe bewegingswetenschapper bij Sportmax, die heeft opgemeten of mijn fiets juist was afgesteld voor mijn lichaam. Daarnaast werd ik doorverwezen naar een (wederom knappe) fysiotherapeut bij het SMC die met mij aan de slag is gegaan.
Nu, bijna 5 maanden van oefeningen, tapen, pijnlijke massages en de eerste traumeel-injectie verder, is de pijn minder, deels verplaatst, maar helaas nog niet verdwenen.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=I-FNfhPegqA&hd=1]
Wat het nu precies is? Als ik het goed begrepen heb; met name Patellofemoraal pijnsyndroom, maar er komt nu ook een geïrriteerde knieschijfpees bij kijken en te veel spanning in de kuitspieren etc.. Gelukkig heeft de sportarts mij zijn zegen gegeven en gezegd dat ik ‘moet’ vertrekken. Ik kan niets ‘kapot’ maken. Het kan zomaar zijn dat na een maand blijkt dat fietsen het beste medicijn is. Het kan ook zijn dat ik soms op pijnstillers moet fietsen. Of mijn knieën het houden vind ik misschien wel het spannendste onderdeel van heel de reis! Maar dat kan ik niet anders uitvinden dan door gewoon op de fiets te stappen en te gáán. En dat is precies wat ik ga doen!
