2017 BESTEMMING ONBEKEND

2016

In 2016 nam ik een afslag.
Een afslag zonder richtingaanwijzer of straatnaam, een ongeasfalteerd pad dat op geen kaart of GPS te vinden is.
Zonder zekerheid waarheen het me zou leiden en hoe het wegdek zou zijn, of het doodlopend zou zijn, met vertakkingen of slechts een omleiding die via een bochtje weer uitkomt bij de doorgaande weg.

Ondanks dat alles wist ik dat ik die afslag moest nemen. Inshallah!
Aan een paaltje laag bij de grond bleek een kleine geïmproviseerde richtingaanwijzer te hangen. Een pijl naar de links, met daarop ‘HERA‘.
Had ik dat zelf opgehangen? Of..?

dsc06490

 

31 december, 2016, Oudejaarsdag. Nevada city, CA. USA

Terwijl mijn familie en vrienden in Nederland met een schaal oliebollen op tafel naar de oudejaarsconference kijken, met nog minder dan een uurtje te gaan in 2016, heb ik nog een groot deel van de laatste dag van het jaar voor me.

Ik ben in Nevada city, Californië. Na enkele dagen over het vlakke land rond Sacramento te hebben gefietst, klom ik gisteren over 32km ruim 800meter de lucht in richting de Sierra Nevada.

Mijn vorige blog schreef ik vanuit Eureka, verregend en vermoeid van het ploeteren langs de prachtige kust van Oregon. Ten zuiden van Eureka begon het Redwood National park.

Waar de Red Woods beginnen kun je van de Highway 101 afslaan naar de ‘Avenue of the Giants‘. Een rustige weg die tussen deze mastodonten van bomen heen slingert en waar fietsers geregeld ‘may use full lane‘ (het gehele wegdek mogen gebruiken).
Goudgele stralen vielen door het dek van de honderden jaren oude de sequoia’s. Tussen deze sprookjesachtige mammoetbomen voelde ik me een kabouter. In enkele holle bomen kun je binnenin de stam staan. Sommige omgevallen bomen hadden een kluit waar ik mijn verroeste klimtechnieken op kon loslaten.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

dsc06509

dsc06666

 

Een fikse klim en heerlijke afdaling bracht me terug bij de kust, ditmaal die van Californië. De eerste glimp van de woeste oceaan, de rotsen en kliffen nam mijn adem weg. Het was laat in de middag en de zon stond vlak boven de messcherpe horizon van water. Terwijl de lucht oranje kleurde trapten Shaun en ik stevig door op zoek naar een kampeerplek. Na enkele kilometers vonden we het meest prachtige onbeheerde kampeerterrein dat we hadden kunnen wensen. Enkel wat picknicktafels, vuurkorven en gras boven op een klif. Terwijl de zon onderging schoot ik uit mijn korte broek en t-shirt, in een dubbele lange broek, drie shirts, een donsjas en muts. Zon weg, warmte weg. De hemel was onbewolkt en we besloten de tent in de tas te laten en in de open lucht te slapen onder wat even later een geweldige sterrenhemel zou zijn.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

dsc06557

Bekijk de video

 

Die dagen langs de kust bleven we gezegend met prachtig weer. Slechts de dag dat we via de Golden Gate bridge, San Francisco binnen fietsten keerden de grijze met regen geladen wolken nog eenmalig terug. De wind duwde en trok aan ons terwijl we hoog boven het water over de rode iconische stalen constructie fietsten. In de verte lag een eilandje dat als enige werd verlicht door enkele zonnestralen die door een gat in het wolkendek vielen. Alcatraz!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

dsc06690

dsc06626

 

KERST

In San Francisco waren we te gast in het huis van bevriende fietsers die ik ruim twee jaar terug ontmoette op de grensovergang van Tadzjikistan naar Kyrgyzstan. Helaas waren ze zelf weg voor de feestdagen, maar we mochten volledig van hun appartement gebruik maken. Super!
Inmiddels waren Shaun en ik al ruim 4 weken samen onderweg en hadden we in die tijd heel wat kilometers afgelegd. Ik was enorm toe aan enkele rustdagen.
Op 24 december bezochten we Alcatraz. We sloegen boodschappen in om met de kerst niet meer de deur uit te hoeven en gaven ons over aan ongegeneerde luiheid. We verzaakten de geplande taken, zoals: slaapzak wassen, remmen afstellen, ritssluiting repareren, jassen wassen, mails schrijven en vulden de kerstdag met lekker eten (koken), film kijken en luieren.
Op 26 december hees ik mezelf uit de bank om toch nog een beetje van San Francisco te verkennen en de 27e stapten we vers en uitgerust de fiets op richting noord-oosten.

20161223-dsc06727

20161224-dsc06742

20161226-dsc06827

20161226-dsc06796

 

Het Amerika dat ik tussen San Francisco en de Sierra Nevada doorkruiste was dat wat ik ken uit films. Een raster van lange rechte wegen die door eindeloze landerijen snijden. De landbouw in Yolo-county bestaat voor een groot deel uit noten en tomaten. Bij vrijwel iedere boerderij stonden daarnaast citrusbomen waar we de nodige (laatste) rijpe vruchten van plukten.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

dsc06967

 

2017

Vanavond mogen Shaun en ik mee uit sushi eten. We zijn te gast bij een ouder echtpaar dat Shaun deze zomer in Canada ontmoette. Het zit er dik in dat we voor middernacht in bed liggen en in stilte het nieuwe jaar inrollen, onze zo hard nodige slaap inhalend.
De komende dagen komt er een storm door de regio en voor daarna is ‘het koudste weer sinds vijf jaar’ in de Sierra Nevada voorspeld. Met de Donner pass a 2151m ‘for breakfast’ en een route voor de daarop volgende 500km door Yosemite National Park die schommelt tussen de 1600 en 2400 meter hoogte zou het nieuwe jaar zomaar met een avontuur kunnen beginnen.

In 2016 nam ik een afslag.
Geen bewegwijzerde omleiding die mij na een toeristische route via enkele bezienswaardigheden weer terug op de snelweg zou brengen. Geen ‘Avenue of the Giants’ als ‘detour’ van de HW 101.

In 2017 vervolg ik mijn tocht op het pad dat ik in 2016 insloeg en dat me in de afgelopen 7 maanden net zo vertrouwd is geworden als mijn Brooks zadel, tent en stuurtas. Een kaart van de route heb ik nog altijd niet, maar met terugwerkende kracht documenteer ik elke bocht, hindernis, kampeerplek en ontmoeting op en langs de route.

Sinds kort is daar, naast mijn blog en Facebook, Instagram bijgekomen, voor de liefhebbers. Hier post ik geregeld een foto met een kort berichtje.

[wdi_feed id=”1″]

Inmiddels is Nederland het nieuwe jaar ingegaan.
Hier gaat de oudejaarsavond (‘newyears eve’ genoemd) bijna beginnen.

Twee dagen terug, precies 7 maanden ‘on the road’, trapte ik mijn 10.000ste fietskilometer sinds vertrek.
Ik hoop in 2017 mijn 20.000ste te trappen en net als nu terug te kunnen kijken met een grote glimlach van voldoening.
Een van mijn voornemens is om ook in het komende jaar jullie weer mee te laten genieten van mijn leven op de fiets, op die weg, die afslag, met bestemming onbekend.

 

IK WENS JULLIE EEN AVONTUURLIJK, FRIS EN LIEFDEVOL 2017!

 

20161224-dsc06774-1

16 gedachten over “2017 BESTEMMING ONBEKEND”

  1. Wat een sprookjesleven. De voorliggende storm is de boze heks. Jij bent de goede fee, en die overwint altijd. 🙂

  2. HAPPY NEW YEAR Jij ook een goede jaarswisseling gehad? alle beste wensen en een gezond, sportief 2017.
    Michel

  3. Jeanne Roelofs

    Hallo Hera, ik wens je alle goeds toe in 2017 en vele nieuwe enerverende ontdekkingen en uitdagingen. Maar bovenaleen goede gezondheid. Grote bewondering voor jou. Lieve groet van Jeanne “oppe Ruiver”

  4. Ha meisje, dappere duif,

    dat jouw 2017 in het teken van die prachtige sequoia “s mag staan;
    hemelhoog reikend aan ervaringen +
    ontmoetingen met vriendelijke mensen
    en met de voeten stevig en dankbaar in de moeder aarde geworteld,
    met een dikke knuffel van je Mama

  5. EEN GELUKKIG EN GEZOND 2017 ,bedankt voor de fijne verhalen , en nog heel veel fietsplezier op je fantastische reis . .! !

  6. Hoi Hera.
    Voor jou ook een geweldig 2017 met een super gezondheid.
    Dat we nog lang van je foto,s en verhalen mogen genieten.
    Groet,
    John

  7. Een gezond lijf gewenst en vele mooie ervaringen zodat ook wij nog lang van je mooie reisverhalen kunnen genieten!

  8. Gelukkig en fit 2017 Hera.
    Ik geniet van je blog.

    Wish u and Shaun good health and the wind in your back 😉

  9. He Hera,

    Volg je blog met veel belangstelling! Wens je een mooi en gezond nieuw jaar met vele avonturen. Hartelijke groet uit Tilburg!

  10. Hera,

    wat een geweldige fietsreis. Wens je voor 2017 het allerbeste vanuit België 3560 Meldert

  11. Dag Hera, Wat een avontuur en dan voor langere duur,deze prachtige
    wereld komt als het ware naar Je toe,stelt zich open voor jou
    wat ,n vrolijk en blij mens ben Jij en zo puur als heel de natuur.
    De verbondenheid en vrijheid die jij ervaart is dit alles meer dan waard

    Groetjes Harrie van den Akker

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven