In beweging…

Wat is er veel in beweging!
En het mooie is, ik geef zelf de duwtjes.
Hoe vaak heb ik al een ‘project’ in gedachten gehad, iets dat ik wilde opzetten; een voorstelling, een actie, een theatergezelschap, een band. Zelden zette ik door.
En nu, nu lukt het. Sterker nog, het gaat bijna vanzelf. Het lijkt te kloppen.

Met ontzettend veel plezier heb ik geschreven aan de presentatie die ik 29 oktober in de Kennismakerij heb gegeven. Ik verwachtte een man of 60, waarvan ik ongeveer de helft zou kennen. Maar een half uur voor aanvang begonnen de mensen al binnen te stromen, en van de eerste 50 kende ik maar een enkeling..
Uiteindelijk zat de zaal bomvol met een man of 150, of meer.
Ik wil iedereen bedanken die is komen luisteren!

Mede dankzij het overweldigende succes van die eerste avond werd ik gemotiveerd om door te pakken. Met als resultaat dat er al verschillende definitieve lezingen en opties in de agenda staan.

Ook word ik vanuit allerlei kanten opgemerkt en verschijnen er op verschillende websites berichten met mijn verhaal en links naar mijn website en (nieuwe) facebookpagina.

Zoveel puzzelstukjes beginnen in elkaar te klikken. Niet zonder moeite.. Ik spendeer meer tijd achter mijn laptop dan ik zou willen en telefoneren en netwerken zijn niet mijn favoriete, laat staan sterkste, kanten. Maar ook hierin is mijn wil dit keer te sterk om me te laten afschrikken en remmen door de kleine dingen die me tegenstaan.

Dit alles maakt deel uit van een groter plan.
MIJN grotere plan!

Stap 1:
De lezingen! Waarin mijn fietsreiservaringen de rode draad vormen. Maar waarin ik ook spreek over twijfels en angsten, en hoe je die de touwtjes uit handen kunt nemen. Over het vinden en erkennen van je vuur. Over doorzetten. En het omarmen van je vrijheid.

Stap 2:
In mei begin ik aan mijn derde lange tocht (waarover later meer).
Nu de grootste nieuwigheid van het ondernemen van zo’n reis er voor mij af is, heb ik ruimte om mijn aandacht ook op andere dingen te kunnen richten dan de reisvoorbereiding.
Voor mijn volgende tocht ga ik me verbinden aan stichtingen waar ik aandacht en sponsoring voor wil genereren.
Denk hierbij aan stichtingen die strijden voor meer begrip en betere hulp voor mensen die kampen met suïcidaliteit en/of psychiatrische stoornissen.
Hier heeft altijd veel interesse en passie van mij gelegen. Maar na het verlies van Fokke en getuige geweest te zijn van zijn lijden, niet alleen onder zijn ziekte, maar ook onder het onbegrip en de slechte ‘zorg’ die hij kreeg vanuit de ‘hulpverlening’, brand er een gloeiend heet vuur in mij om te strijden voor betere zorg en meer begrip voor zijn ‘lotgenoten’ in soortgelijke benarde posities.

Op het moment ben ik aan het uitzoeken welke stichtingen hierin mijn visie delen en wiens acties ik onderschrijf. Ik hoop hier binnenkort te kunnen vertellen wat het precieze plan wordt.

Ten slotte,
stap 3:
Hoe meer bekendheid en activiteiten, hoe groter de kans dat (fiets)merken geïnteresseerd zullen zijn om mij te sponsoren met materiaal.
Op die manier zou het cirkeltje rond zijn en kan ik de komende jaren invullen met fietsen rond de wereld, anderen inspireren en motiveren èn aandacht en begrip genereren voor de thema’s die ik hierboven beschreef.

Ook hier weer puzzelstukjes die in elkaar passen en samen een prachtig geheel zouden kunnen vormen.

1-20151109_133409

Het klopt waar ik mee bezig ben.
En ik ben omringt door mensen die in me geloven en me steunen.
Ik herken het gevoel dat ik had ik toen op reis was.
Het me niet afvragen of ‘het’ allemaal wel zin heeft, een vraag die wel vaak in me rijst als ik mijn dagen vul met werken ‘voor de baas’ en de vrije uren ‘zelf invulling geven’.
Ik kan dan simpel gezegd de zinloosheid en eenzaamheid van het bestaan in mijn vezels voelen dringen. Dat klopt gewoon niet voor mij. En ik weet dat het anders kan.
Er zijn bepaalde dingen die ik kan doen waarbij dat gevoel me nooit bekruipt.
Dat ik nu weer voel dat dat ook ’thuis’ kan is een prachtige ontdekking en een rijkdom.

Maar voor jullie denken ‘die gaat voorlopig nergens heen’…
wil ik het volgende heuglijke nieuws met jullie delen:
(ik heb géén huis gekocht, ben níét zwanger en heb me níét verloofd, maar)
IK HEB TICKETS GEKOCHT OM MIJN VOLGENDE AVONTUUR TE STARTEN

Op 29 mei vlieg ik van Amsterdam naar Reykjavik, Ijsland.
Daar ga ik een maand lang op mijn fiets het eiland verkennen,
om vervolgens op 29 juni door te vliegen naar Anchorage, Alaska!

Vanaf hier is er (nog) geen plan, vanaf hier ligt alles open..
vanaf hier….
vanaf hier op mijn kamer in Tilburg voel ik me vol verwachting en verlangen om dit volgende grote avontuur te beginnen!
Wat een vooruitzicht!

Soms wil ik het gewoon heel hard schreeuwen;
ALASKAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!

alaska

 

En voor iedereen die zich afvraagt voor hoe lang ik ga fietsen.
Ik ga fietsen tot er iets is dat ik liever wil doen dan fietsen.

Alaskaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!

Scroll naar boven