stilte na de storm

Het is hier lang stil geweest, maar nu wil er toch een blog geschreven worden.
Ook na ruim 4,5 maand terug in Nederland lijkt het alsof mijn leven nog om mijn afgelopen reis draait. Die heeft iets in gang gezet wat niet meer te stoppen is en daarom blijft hij doorklinken in alles wat ik doe.
Namelijk het diepe besef dat ik ‘vrijheid van leven’ heb.
Dat het leven te mooi en te kort is om niet voluit geleefd te worden.

Ik had mijzelf beloofd dat dit de laatste keer was dat ik terugkeerde van een reis om vervolgens een stuk geluk in te leveren in ruil voor geld.
Vanaf nu ga ik alleen nog maar groeien, niet meer stilstaan.
Zo ben ik druk aan het schrijven om vanaf binnenkort lezingen te gaan geven als ‘inspirerend spreker’. Mijn reisverhaal zal de rode draad vormen, maar ik wil voornamelijk ook ingaan op vragen als:

Wat is vrijheid van leven?
Bestaat zekerheid?

en
Wat is er voor nodig om je verlangens te kunnen naleven?

Ik geloof dat iedereen een vuurtje in zich heeft, dat groeit als het zuurstof krijgt.
Vrijheid is die zuurstof. En vrijheid sleept jou niet aan je haren naar buiten.
Je moet het zelf beetgrijpen, in zijn nekvel, met beide handen.

Mijn eerste (en openbare) lezing zal plaatsvinden in de Kennismakerij in Tilburg, te vinden in de Spoorzone, op donderdagavond 29 oktober om 20:00.
Toegang is gratis.

Hiermee bijt ik de spits af van hopelijk een reeks aan lezingen die ik ga geven en waarmee ik deels mijn volgende reis ga financieren. Zeer binnenkort zal ik hier een aparte pagina op de site aan wijden.
Voor meer informatie hierover of boekingen kun je me benaderen via de contactpagina.

Enkele dagen terug kreeg ik de fotoboeken van mijn reis binnen. 2 maal 200 pagina's aan prachtige herinneringen en reisverhalen
Enkele dagen terug kreeg ik de fotoboeken van mijn reis binnen. 2 maal 200 pagina’s aan prachtige herinneringen en reisverhalen

Het zal voor niemand een verrassing zijn dat er een volgende reis gaat komen.
Mijn laatste blog eindigde ik met:
‘Ik heb het leven geproefd in zijn puurste vorm…
en dat smaakt naar meer!’

Ik kan niet meer terug en ik wil niet meer terug in ‘het leven zoals we het kennen’.
Ik moet mijn eigen vorm van leven creëren, me laten meevoeren in een stroom maakt mij niet gelukkig. Hoe luxe die stroom ook is. Als het voor mij ergens niet om gaat in het leven is het geld, luxe en aanzien. Drie dingen die in Nederland hoog in het vaandel staan.
In de stroom krijg ik geen zuurstof, en dooft mijn vuur.

Gezegde van de Canadese Cree indianen

Only when the last tree has died
and the last river has been poisoned
and the last fish been caught
will we realise we cannot eat money

Niets ligt nog vast, maar ik ben de mogelijkheden aan het bekijken voor een fietstocht vanuit het verre noorden van Alaska, Deadhorse, zuidwaarts. Ik geniet zo intens van uitgestrekte ruige natuur. Alaska, Canada en noord Amerika hebben daar veel van. Het begin daarvan zou in juni 2016 kunnen zijn.

Voor nu zoek ik mijn weg in Nederland, met ups en downs. Vooral figuurlijk. Al ben ik er vorige week met een maatje voor het eerst op uit getrokken in de heuvels van zuid Limburg. Nu twee maanden geleden heb ik een racefiets aangeschaft. Het was liefde op het eerste gezicht. Na een jaar of 10 dromen en twijfelen over de aanschaf van een racefietsje hakte ik ineens de knoop door en ik heb er geen seconde spijt van gehad.

Je kunt geluk niet kopen
maar je kunt wel een fiets kopen
en dat komt verrekte dicht in de buurt..

Mijn racefiets, boven mijn bed. Een meisjesdroom die uitkomt.
Mijn racefiets, boven mijn bed. Een meisjesdroom die uitkomt.
Onderweg met Toerclub Tilburg. Mijn vaste clubje op voor ritten in het weekend in dinsdag en donderdagochtend
Onderweg met Toerclub Tilburg. Mijn vaste clubje voor ritten in het weekend en op dinsdag- en donderdagochtend

Morgen, 14-10-2015, staat er een stukje over mijn reis in het Tilburgse ‘Stadsnieuws’ (ook in de digitale versie), vanuit Tilburg Fietst.

Ik hoop jullie te zien, 29 oktober in de Kennismakerij.
Reken maar dat ik nerveus zal zijn.
Maar ik hoop dat het een eerste trap is in een nieuwe richting. Voor iedereen die komt luisteren, maar vooral ook voor mijzelf.

Op mijn fiets ben ik gelukkig.

IMG_20150921_162352

12 gedachten over “stilte na de storm”

  1. Die Canadese Cree indianen weten What’s up 😉 kijken of ik kan de 29e..denket wel 🙂 msshl

  2. Mooi stukje Hera. Wat een rijkdom met zoveel indrukken en die nieuwe tocht van je vanuit Alaska….. daar ben ik dus dik jaloers op! Veel suc6 de 29ste!

  3. Dag Hera ,mooi om weer iets van je te lezen.Je legt voor jezelf de lat wel wel erg hoog”inspirerend spreker”.Ik denk dat spreken over je reis voor velen al een inspiratie kan zijn.Vertrekken vanuit Alaska,geweldig spannend en avontuurlijk,land van beren en forel.Het is goed dat je de beentjes draaiend houdt voor wat komen gaat.Canada,ook geweldig en als je van klimmen houdt zijn daar de Rocky Mountains! ik wens je veel succes bij je voorbereidingen,groetjes,Jan

  4. Hoi Hera-meisje,
    voor mijn gevoel is deze blog een eerste van een hele reeks volgende
    waarin ik je op latere termijn ook weer kan volgen , ver van huis,
    maar ook dichtbij dankzij hetzelfde internet dat behalve veel narigheid
    ook bij kan dragen aan het vinden van wegen naar de door jou zo begeerde vrijheid . Echter is mijns inziens vrijheid op de eerste plaats een zaak van het hart, en niet van het hoofd,
    en ik hoop dat mijn hart er volgend jaar klaar voor is / vrede mee heeft
    mijn dappere duif/dochter opnieuw los te laten,
    met liefs van je Mama

  5. Hallo Hera,
    Wát een verassing weer van je te horen. Mijn ogen vlogen over de tekst zó benieuwd was ik naar wat je te vertellen had. Gek hè hoe iets kan ontstaan (groeit) ……..dat een meisje wat ik helemaal niet ken mij toch zo kan ‘vangen’ met haar verhalen. Zo gaat het ook met een mooi boek. Dus toch niet zo raar.
    Als ik in Tilburg woonde zou ik zeker naar je lezing komen luisteren.
    Heel veel succes en wat de zenuwen betreft nog een hart onder de riem, ooit ergens gelezen: ‘ Be true to yourself then you will shine’ .
    Maar dat deed je al dus geen zorgen, met die lezing(en) komt het heus goed.
    Groeten, Tiny Emans

  6. Ik was bij Hera’s eerste openbare lezing, en kan iedereen aanraden om naar haar verhaal te gaan luisteren. Inspirerend, bevlogen en met prachtige beelden en anecdotes.

    Erik

  7. Jose franssen

    Hoi Hera, ik weet niet of moeder Mia het heeft doorgegeven, maar ik had mezelf overschat. Dacht dat het wel zou lukken om te komen luisteren, echter had die dag te veel hooi op mijn vork genomenzodat ik te laat zou zijngekomenenik was moe. Mogelijk in de toekomst toch nog een keer raak ? Hoe is het trouwens verlopen? Groetjes Josė uit Reuver.

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven