Een maandje met mama in Indonesie

Bali: Ubud, Sidemen, Jemeluk, Munduk
Java: Kalibaru, Borobudur, Semoro Lawang
Bali: Medewi, Ubud

Al 10 dagen en 10 nachten heb ik achter de rug in Kuta. Niet het beruchte door Australiers bezette ‘drink-till-you-drop’ Kuta op Bali, maar het relaxte (ietwat toeristischer toch dan verwachtte) ‘surf-minded’ Kuta op Lombok.
Slechts 105 fietskilometers van de plek waar ik weer op mijn fiets ben gestapt in Bali. Maar daarover later meer. Want deze blog gaat niet over fietsen, maar over de kleine 4 weken die ik samen met mijn moeder heb rondgereisd door Bali en Java.

Voor degenen die de aanleiding niet kennen;
mijn mama had al heel lang de droom om eens naar Indonesie te gaan. Ik, met mijn grote passie voor reizen, vond het van de gekke als zij deze ene grote reisdroom niet ook zou naleven. Dus toen ik haar vertelde dat ik een jaar op fietsreis zou gaan heb ik daar gauw genoeg aan toegevoegd dat als ze me in dat jaar wilde zien, ik wel een stop wilde maken in Indonesie om daar samen die gedroomde reis waar te maken. Zo gezegd, zo gedaan…
Nou ja, niet helemaal, want als eerste grote verre reis voor mijn moeder, ging dat natuurlijk met de nodige spanning en schrik gepaard. Maar, na veel twijfels en voorbereidingen, haalde ik haar 18 november dan toch echt van het vliegveld in Indonesie…

Zo gek om daar tussen al die taxichauffeurs te staan wachten op mijn mama, die ik een half jaar niet had gezien en van wie ik niet wist hoe ze de ruim 20uur vliegen had doorstaan. Geweldig om haar daar stralend, met die enorme rugzak, door de deuren te zien komen.

Bij een van de beelden die voor mij echte sfeermakers zijn op Bali
Bij een van de beelden die voor mij echte sfeermakers zijn op Bali
Echte aap op het hoofd van een stenen aap in Monkey forest
Echte aap op het hoofd van een stenen aap in Monkey forest
Aapjes op de tijdelijke Hindoebegraafplaats. Na enkele jaren worden de lijken weer opgegraven en alsnog gecremeerd.
Aapjes op de tijdelijke Hindoebegraafplaats. Na enkele jaren worden de lijken weer opgegraven en alsnog gecremeerd.
Offerandes op de stoep in Ubud. Er wordt verschillende keren per dag uitgebreid geofferd om de goden te behagen.
Offerandes op de stoep in Ubud. Er wordt verschillende keren per dag uitgebreid geofferd om de goden te behagen.

Na enkele dagen in het culturele Ubud trokken we door naar Sidemen, een wat hoger gelegen dorpje tussen prachtige rijstterrassen. Het guesthouse dat we kozen bleek hetzelfde guesthouse te zijn als waar ik 4,5 jaar geleden had verbleven toen ik hier op de fiets was. Toen was het de enige optie, nu waren er een twintigtal.

Jongetje te midden van drogende kruidnagel
Jongetje te midden van drogende kruidnagel
Mama in de rijstvelden bij Sidemen
Mama in de rijstvelden bij Sidemen

Na Sidemen zijn we naar de kust getrokken, Jemeluk, ook hier vonden we ‘mijn guesthouse’ terug. Je kunt hier direct aan de kust snorkelen en prachtige vissen en koraal zien. Voor mama ging er een nieuwe wereld open. Voor mij was dit het enige wat ik ZEKER met mama gedaan wilde hebben en het bleek inderdaad zo indrukwekkend en geslaagd als ik verwacht had. Ze kwam stralen als een goudvisje het water uit!

Uitzicht over de baai van Jemeluk
Uitzicht over de baai van Jemeluk
Afspoelen na het spelen in de zee en op het strand
Afspoelen na het spelen in de zee en op het strand

Munduk in de bergen in het noordwesten van Bali was goed voor een prachtige wandeling naar watervallen, fikse regenbuien en heen en weer liften naar een botanische tuin en een grote tempel.

De coole pannenkoekenbakker van Munduk
De coole pannenkoekenbakker van Munduk
Een waterval tijdens onze prachtige wandeling rond Munduk
Een waterval tijdens onze prachtige wandeling rond Munduk
De vriendelijk 'meneer van de entree' deelde een heerlijke mango en papaya met ons en waarschuwde ons voor de regen, die even later inderdaad met bakken uit de lucht viel
De vriendelijk ‘meneer van de entree’ deelde een heerlijke mango en papaya met ons en waarschuwde ons voor de regen, die even later inderdaad met bakken uit de lucht viel

Het (flink) betalen voor transport ging bij mij gepaard met gemengde gevoelens. Het was het waard om met mama op een comfortabele stressvrije manier te kunnen reizen, maar ik voelde me toch het meest happy als we liftten, waar mama gelukkig ook (steeds meer) voor in was! Al de derde dag stapte ze samen met mij in de laadbak van een pickupje!

De botanische tuin
De botanische tuin
Bouwvakkers in de regen. De bouw volledig gestut met bamboe
Bouwvakkers in de regen. De bouw volledig gestut met bamboe
Een grote tempel met op de achtergrond (vlakbij) een moskee
Een grote tempel met op de achtergrond (vlakbij) een moskee

Vanaf Munduk maakten we de lange reisdag naar Kalibaru op Java waar we in een (te) luxe guesthouse verbleven wat grensde aan zijn eigen grote plantage. Koffie, cacao, kruidnagel, mango, bananen, avocado’s, starfruit, durians etc, we hebben het allemaal in de bomen zien hangen op Java en Bali.

Vrolijke opa en oma
Vrolijke opa en oma
Mama en ik bepakt en bezakt
Mama en ik bepakt en bezakt
Met de ferry naar Java
Met de ferry naar Java
Nieuwe steiger in aanbouw
Nieuwe steiger in aanbouw
Als je je eigen emmer met ingredienten meebrengt halen ze het hier voor je door de molen om er (bijv.) sambal van te maken
Als je je eigen emmer met ingredienten meebrengt halen ze het hier voor je door de molen om er (bijv.) sambal van te maken
Oma verkoopt bananen op de markt in Kalibaru
Oma verkoopt bananen op de markt in Kalibaru
Een van de vele vervoersmiddelen waarin wij ons verplaatst hebben. Naast: trein, bus, taxi, scooter, bechak (riksha), liften, veerboot en wandelen.
Een van de vele vervoersmiddelen waarin wij ons verplaatst hebben. Naast: trein, bus, taxi, scooter, bechak (riksha), liften, veerboot en wandelen.

De Borobudur was voor mama een must om te bezoeken. Dit grootste boeddhistische bouwwerk ter wereld dateert uit de 9e eeuw en wordt beschouwd als 1 van de 7 wereldwonderen. We hebben uitgebreid de tijd genomen om de tempel te bekijken en alle verdiepingen kloksgewijs rond te lopen.

Werken aan het spoor op zondag. De volgende dag gaan wij met de trein naar Yogjakarta en door naar de Borobudur
Werken aan het spoor op zondag. De volgende dag gaan wij met de trein naar Yogjakarta en door naar de Borobudur
DE Borobudur
DE Borobudur
Boeddha zonder deksel
Boeddha zonder deksel
Mama en ik op de top van de Borobudur bij de stupa's.
Mama en ik op de top van de Borobudur bij de stupa’s.
Hier worden mini stupa's gemaakt voor op een nieuwe tempel
Hier worden mini stupa’s gemaakt voor op een nieuwe tempel
Hier wordt tofu gemaakt in een dorpje vlakbij Borobudur
Hier wordt tofu gemaakt in een dorpje vlakbij Borobudur

Voor mij een must was de Bromo, de bekendste vulkaan op Java. De ene dag bezocht ik hem met mama. Je wordt praktisch tot aan de rand van de vulkaan gebracht en daar loop je via een stukje asveld en een trap naar de rand van de krater waar je de zwavel kunt ruiken en een eindje de krater in kunt kijken. Toen het weer grauwer werd en het zachtjes begon te regenen wilden we door de asvelden teruglopen naar het dorp. Verschillende jongens op scooters boden ons ’transport transport’ aan, maar wij liepen liever. Het begon flink te donderen en bliksemen en zij bleven bij ons in de buurt in de hoop dat we voor een ritje wilden betalen. Pas toen de bliksem een aantal tiental meters voor ons in de grond sloeg en ook de enige overgebleven lokale dame met haar koopwaar achter op een scooter sprong gingen wij dit ook overwegen. Toen de scooterjongens riepen ‘for free, for free’, was het ons duidelijk dat het beter was ons hier uit de voeten te maken en sprongen we achterop (mama’s eerste ritje achter op een scooter) om net voor de stromende regen boven in het dorp aan te komen.

Een processie op weg naar de kraterrand om te offeren
Een processie op weg naar de kraterrand om te offeren
De krater van de actieve vulkaan Bromo
De krater van de actieve vulkaan Bromo
Sinterklaasavond bij de Bromo! De sint wist ons zelfs hier te vinden!!!
Sinterklaasavond bij de Bromo! De sint wist ons zelfs hier te vinden!!!

De volgende ochtend (nacht) ging ik met de Duitse Gabriel naar een uitkijkpunt voor de zonsopgang. Dit uitkijkpunt bleek een verschrikkelijk toeristische aangelegenheid, maar de nachtelijke rit achterop de scooter, crossend over de asvelden, maakte het voor mij meer dan de moeite waard. Even later nog in alle vroegte terug bij de Bromo zelf, zijn we over de rand van de krater de hele ronde gelopen. Blijkbaar net een stapje te ver voor de meeste toeristen want we waren de enigen die zich hier waagden. Een prachtige wandeling.

Uitzicht over de Bromo en Cemoro Lawang
Uitzicht over de Bromo en Cemoro Lawang

Met nog een kleine week ’te vullen’ zochten mama en ik naar nog een laatste tussenstop voor we terug naar Ubud zouden keren. Dit werd Medewi, een (zeer) rustig plaatsje aan de Balinese kust, dat bekend staat om zijn lange golven, goed voor surfers. Hier hebben we nog een mooie wandeling landinwaarts gemaakt waar we nog wat meer kennismaakten met de Balinese gastvrijheid en verschillende vruchten en andere lekkernijen kregen aangereikt.
Ik heb hier een eerste surflesje gehad en beiden hebben we ons laten masseren door de ‘legendarische’ Ugis, masseur en healer.

Vissersboten op het strand bij Medewi
Vissersboten op het strand bij Medewi
Zonsondergang bij Medewi
Zonsondergang bij Medewi
Voorbereidingen voor een feestje waar ons gratis water en heerlijke koekjes werden aangeboden
Voorbereidingen voor een feestje waar ons gratis water en heerlijke koekjes werden aangeboden
Ook kregen we aangeboden een durian (ook wel stinky fruit) te proeven bij de buurman van de feestdames
Ook kregen we aangeboden een durian (ook wel stinky fruit) te proeven bij de buurman van de feestdames
Drie generaties voor het huis offermandjes aan het vlechten
Drie generaties voor het huis offermandjes aan het vlechten
Als je aan 1 jongeman een ijsje geeft, kunt je natuurlijk binnen no time zijn vriendjes verwachten
Als je aan 1 jongeman een ijsje geeft, kunt je natuurlijk binnen no time zijn vriendjes verwachten

De laatste dagen in Ubud hebben we nog gevuld met cultuur, o.a. het bezoeken van de bekende ‘kecak dans’, een beetje shoppen en de stad uit wandelen.
Op het vliegveld heb ik mogen genieten van een OERHOLLANDS broodje van de ‘La Place’! Om daarna mama dan toch echt weer uit te zwaaien en een goede reis naar het kerstige Nederland te wensen.

Enorm groot gegroeide Ficus Benjamin
Enorm groot gegroeide Ficus Benjamin
De Balinese jeugd van tegenwoordig tijdens een processie
De Balinese jeugd van tegenwoordig tijdens een processie

Al met al was het een zeer geslaagde reis! Een bijzondere ervaring en het geeft mij grote voldoening dit met en voor mama te hebben kunnen doen. Ook voor haar was het zeer geslaagd en zij zit nu onder de kerstboom de 150 foto’s in te plakken om voor altijd te kunnen nagenieten van haar ‘droomreis’.

En hier zit ik nu, onder de palmbomen, op Lombok. Weer alleen, samen met mijn fiets.
Ik had zin om weer te fietsen, maar het precieze plan hoe lang en waarheen bleef lang vaag.
De dag nadat ik mama uitzwaaide hakte ik de knoop door geen visumverlenging aan te vragen en gewoon nog van de maand te genieten die ik voor de boeg had en dus een ticket te boeken naar Kuala Lumper voor 16 januari.

Al de eerste dag op de fiets merkte ik hoe de kracht in mijn benen en mijn conditie fiks waren afgenomen. Ik fietste de 55km naar de haven in Padangbai, om de volgende dag met de ferry over te steken en op Lombok de 50km naar Kuta te fietsen, wederom een stevige rit. Dat viel even tegen…eerlijk gezegd.
Hier in Kuta werd ik vol enthousiasme van de weg ‘opgepikt’ door een Hawaiiaan en zijn Indonesische vrouw en uitgenodigd voor het avondeten. Bij deze Hawaiiaan, Keone, nam ik de drie daaropvolgende dagen surflessen om daarna met nieuwe reisvrienden zelf de golven te gaan verkennen. Dankzij de goede instructies deed ik het behoorlijk goed in het water. Al is de ene dag de andere niet ;).

Na de twee zware fietsdagen belandde ik wel in een soort fietsdip. Een limbo, ik had wel heel veel zin om weer ’te fietsen zoals ik gedaan had’, maar door alle omstandigheden; hoe zwaar het mijn lijf viel, het vage plan waarheen, het feit dat ik wel leuk naar Flores kon fietsen, maar dan vervolgens met bussen (vanwege de tijd) dezelfde route terug moest, de vibe die hier heerst tussen de ‘vakantiegangers’ die me op een bepaalde manier beinvloed en meetrekt en op een andere manier juist een misplaatst gevoel geeft. Het surfen dat me bevalt, maar wat ook niet goedkoop is (incl. boot naar de reefbreaks). Nu morgen mijn nieuwe vrienden hier ook vertrekken en ik een nieuw vaag plannetje heb om misschien een fietstocht te maken langs verschillende surfspots begint het weer enigszins te kriebelen om op de fiets te stappen.
Op een bepaalde manier was het denk ik toch goed voor me om hier bijna twee weken te wonen en even niet te hoeven verplaatsen. Soms dwingen de omstandigheden het gewoon af om even stil te staan. Het zal nodig zijn geweest. Hopen dat ik mijn vertrek nu inderdaad goed time en de fietspassie me weer bij mijn kladden grijpt!

Nu het me EINDELIJK lukt om deze blog te posten zijn we alweer anderhalve week verder…maar daarover schrijf ik in de volgende blog weer.

12 gedachten over “Een maandje met mama in Indonesie”

  1. Lieve Surfsmurf,

    wat heel erg leuk om “mijn fotoos”‘ op jouw blog te zien!
    Het was een heel mooie kennismaking met INNEMEND Indonesie waarbij we dicht bij de mensen en de natuur zijn geweest.
    Ik denk terug aan de gastvrijheid van de verschillende chauffeurs tijdens het liften, de spelende kinderen:
    in kleurrijke uniforms langs de rijweg van huis naar school,
    in de regen op het schoolplein, aan zee, in een plas water met enkel een stukje hout,
    het heerlijke lokale eten nasi campur, nasi sayur enz.
    de vriendelijke , open lach op alle gezichten bij het groeten
    met pagi, siang ,sore, malaam
    het fruit dat ons onderweg werd aangeboden,
    de treinreizen tussen de nieuwsgierige, hartelijke Javanen,
    de sawa “s, het was de helemaal de reis die ik voor ogen had,
    samen met jou, mijn lieve, geduldige dochter ,
    zeer deskundig in het research werk !!!
    En dan wil ik ook nog het gezellige afreizen noemen in gezelschap van Helma en de warme aankomst op Schiphol
    met de brede lach op Remo s gezicht en een klein applausje
    en een lange warme winterjas voor mij en een krentenbol met kaas
    ( “want die zul je wel lang niet gehad hebben”).
    Alles voor herhaling vatbaar 😉 ooit . . . . misschien . . .
    Dikke kus van een dankbare MamaMia

  2. Nou Mia,allereerst richt ik me tot jou,duidelijk is dat je het naar de zin hebt gehad.Een glunderende glimlach van oor tot oor!Het is mooi om te lezen hoe jullie samen zo,n fijne tijd hebben gehad.Achterop de brommer,liften,wandelen en gastvrijheid ervaren in een mooi land ,je zult er zeker geen spijt van hebben.Voor Hera gaat de tocht nu verder en al was het begin moeizaam maar dat zal zeker tijdelijk zijn.Ben erg benieuwd hoe het nu verder gaat,maar wachten op het volgende blog.Met hartelijke groeten aan de voort zwoegende dochter en een gelukkige moeder die veel mooie herinneringen heeft.

  3. Ik wil nog wel even kwijt dat het wachten deze keer erg lang duurde,was gewoon heel nieuwsgierig.Fijn is dat jullie zo de tijd voor elkaar hebben genomen.Groetjes,Jan

  4. Wat bijzonder en mooi om tijdens je reis een tijdje met je moeder op te trekken. Mooi verhaal. Ik wens je een goede reis en veel geluk en gezondheid in het nieuwe jaar.

  5. Hallo Hera en Mia,
    Hera, jou belevenissen volg ik al steeds vol bewondering. Ik keek al uit naar het verslag van de vier weken samen met je ‘mama Mia’.
    Wat moet het mooi geweest zijn samen met je moeder te kunnen reizen. En wat moet het bijzonder geweest zijn voor je moeder samen met haar dochter te kunnen reizen. Geweldig! Dit is niet voor veel mensen weggelegd. Deze ervaring neemt jullie niemand meer af.
    Geniet van de herinneringen en Hera veel succes en plezier tijdens je volgende tochten.
    Groeten, Tiny en Léon Emans ( Mia jij zal wel weten wie Léon is)

  6. Wat een ervaring en beleving. Mia en Hera een mooie afsluiting van 2014. Veel goeds en gezondheid in het nieuwe jaar. Groetjes Jeanne

  7. Raymond Giessen

    Hoi hoi.
    Wat leuk om deze blog te bekijken en te lezen.
    Ik vindt het mooi dat jullie MAM er zo van genoten heeft.
    Ik had al en paar keer gevraagd aan Mia waneer komt het nu blog weer maar het wachten was het waard.
    Ik wensje nog een fijne fiets reis en kijk weer uit naar je volgende blog.

    Met vriendelijke groet, Raymond
    { de over buurman van Mia }

  8. Tom van Wandelen

    Heraatje!!!

    Allereerst de aller aller beste wensen voor 2015!! 🙂
    Dat t een jaar met vele prachtmomenten mag worden!

    Zo te lezen hebben zowel jij als je moeder t goed naar je zin gehad al backpackend samen, tis een leuk verhaal geworden met echt geweldige foto’s!

    Veel plezier weer op de fiets, gewoon doortrappen is het devies, dan komt t heerlijke, bevrijdende en geweldige gevoel vanzelf weer terug! 😉

    X en een dikke knuffel!

  9. Hoi Hera, wat fantastisch dat je hebt kunnen rondreizen met je moeder. Geweldig dat ze ook zo sportief is en zich lekker door jou heeft laten meeslepen om basic te reizen. Willie en ik hebben weer genoten van jouw prachtige blog met prachtige foto’s. Wij zijn, jaren geleden, ook in Indonesië geweest en dan is het geweldig om veel dingen te herkennen. Een prachtig land met vriendelijke mensen! We wensen je verder weer een heel mooie reis en uiteraard alsnog een heeeeel goed 2015! Groetes, Willie en Henk.

  10. mooie blog over jou vakantie met mama mia samen,,die heeft een droom waar kunnen maken, een hele onderneming voor haar,maar toch gedaan. die durft nog.houden jullie .een mooie gezamelijke
    herrinnerig aan over,groet papa.

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven