Miniblog vanuit Censuur-China

CHINA!!!

Ik ben in China!

Ik begin er mee jullie te schrijven dat deel 2 van de Pamir-blog nog even uitgesteld is. Dit dankzij de strenge censuur op het internet hier. Via een VPN op mijn telefoon kan ik die omzeilen door het te laten lijken alsof ik niet in China op internet ben, maar in de internet cafés is zowel youtube als gmail als wordpress volledig geblokkeerd. Op mijn telefoon typt het niet zo lekker en kan ik helaas geen fotos uploaden.

Bij deze dus een kort blogje over hoe ik hier ben beland en hoe ik nu verder ga.

Na de laatste dag van de Pamir met 7 anderen de beschaving (Sary Tash in dit geval) binnen te zijn gefietst en ons daar in een guesthouse te hebben gesettled, begon het bij mij te kriebelen.
5 van hen zouden de volgende dag doorfietsen naar Kashgar, om vanaf daar de trein te pakken richting Chengdu (of omgeving). Op die manier slaan ze de woestijn over en fietsen het mooie zuiden van China om daarna naar zuid-oost Azie te koersen. Ik had Remco beloofd hem te vergezellen naar Osh, waar vanuit hij een taxi naar Bishkek zou pakkken.
Waarom zou ik door de woestijn gaan fietsen om te eindigen in Chengdu, precies daar waar het ECHT mooi wordt?
Waarom niet gewoon mijzelf verwennen met prachtige natuur en een stukje zuid-oost Azie, waarvan ik al weet hoe geweldig ik het vind?
De volgende ochtend had ik de knoop al doorgehakt en besloten om na enkele dagen Osh en gedag te hebben gezegd tegen Remco, als een malle richting Kashgar te reizen om daar met 1 van deze fietsers op de trein naar Chengdu te stappen.

En zo gebeurde het dan ik eergisteren in alle vroegte in het donker Osh uit fietst om met een trucker mee naar de grens te liften.
Voor de mensen die zich afvragen of dat wel veilig is, al dat gelift in centraal Azie. Ik ben vanaf mijn eerste aankomst in Kazachstan tot nu toe enkel met vol respect behandeld door de mannen hier. Geen enkele trucker met wie ik mee liftte heeft ooit ook maar blijk van andere interesse gegeven dan de puur vriendschappelijke en behulpzame.
Ook deze keer stopte de eerste vrachtwagenchauffeur voor mij. De Uygurse Nurmuhammed, die mijn de 6 uur naar de grens (250km) gratis mee heeft laten rijden en me onderweg zelfs nog op lunch heeft getrakteerd, samen met zijn 4 collega’s die achter hem reden.
Vanaf de Chinese grens moet je verplicht met een taxi verder voor de eerste 140km. Gelukkig kwam ik onderweg nog 3 andere reizigers tegen en besloten we de volle 230km taxi naar Kashgar te delen.

En zo werd ik in Kashgar herenigd met Felipe (mijn treingenoot), Yuzuke, Asami, David en Lindsey (die in de Pamir deel 2 blog verder geintroduceerd zullen worden).

Dan nog even kort over China……
Dat was wel even schrikken, na 3 weken Pamir en het tamelijk rustige en vredige Osh. Ik had blijkbaar verwacht dat de overgang naar het China dat ik ken ‘van tv’ geleidelijk zou gaan. Maar niets lijkt minder waar.
In Kashgar ben ik terecht gekomen in het echte China. Onleesbare tekens, ONTZETTEND veel Chinezen, geen woord Engels gesproken maar des te gekke vertalingen op borden en producten, overal scooters en de meest bizarre etenswaren in de supermarkt. Ik weet nog niet wat ik er van moet vinden… Al verwacht ik dat ik gauw genoeg zal wennen en ook hier weer de charme van het land zal vinden. Misschien was ik toch wel ERG gewend en thuis geraakt in centraal Azie inmiddels. Dit is een nieuwe begin, en een nieuwe uitdaging.

Morgen stap ik dus samen met Felipe op de trein naar Chengdu, wat ooit mijn ‘eindbestemming’ was. Daar ga ik dan ECHT (echt echt echt) een paar dagen rust ga houden, om daarna richting Laos (JAAAA!!!) te fietsen. 4,5 jaar geleden ben ik niet in het noorden van Laos geweest. Iets waar ik wel wat spijt van had toen ik van verschillende andere fietsers hoorde hoe ongelofelijk mooi het daar juist is. Wat kijk ik er nu naar uit om daar te gaan fietsen! Alsof ik mezelf een cadeau heb gegeven door mijn plan zo te wijzigen.

Wat vast ligt is dat ik 18 november op Bali ben, want enkele dagen geleden heb ik de ticket voor mijn moeder geboekt. Natuurlijk haal ik haar de 18e van het vliegveld, om dan precies 4 weken samen rond te reizen! Nog zo’n cadeau om dat vooruitzicht te hebben.

En dan ten slotte, iets wat ik niet wil bewaren voor de ‘Pamir deel 2 blog’.
Een videoclip die we hebben geschoten op de pass in het niemandsland tussen de Tadjiekse en Kyrgyzsische grens.
Hoe het precies zo ver heeft kunnen komen lezen jullie in de volgende blog… maar, bij deze vast het resultaat!

Tot de volgende!!!

13 gedachten over “Miniblog vanuit Censuur-China”

  1. Goeie beslissing Hera! We zitten niet op nog meer woestijnkamelenfoto’s te wachten! Veel plezier in China en Laos. Lekker hoor,,, Babi pangang, Foe jang hai enzo…. mmmm!! 😉

  2. Ha Hera,wat een samenzang ! In Chengdu is het grootste zittende Boedhabeeld ter wereld dat zul je nog wel zien denk ik zo.Je gewijzigde reisplannen lijken me heel goed overwogen al vraag ik me af hoe lang het duurt voor je weer terug verlangd naar de verlatenheid van de steppelandschappen en de verlaten vlaktes van Kazachstan in centraal Azië.Ben benieuwd hoe het je in China vergaat.Nog twee maandjes voordat je moeder zich bij je voegt in het exotische Bali.Die afwisselingen houden het enthousiasme levendig al vraag ik me af of je nu al niet soms bij vluchtige momenten denkt dat straks alles weer voorbij is. Voorlopig is dat nog niet het geval en geniet er van met volle teugen al lijkt me dat overbodig om te zeggen want dat blijkt uit alles wat je doet.Ik hoop dat de censuur niet te veel een beletsel wordt om je berichten wereldkundig te maken.Ik hoop dat je veel aantekeningen maakt om later te gebruiken als materiaal voor een eventueel boek.Je observaties van dat moment zijn belangrijker dan je herinneringen er over achteraf.er gaat niks boven vers.Hera,het allerbeste met het vervolg van je reis die in zekere zin een levenskunst in zichzelf is.Ga vooral door met het oefenen in samenzang.(grapje) Met heel hartelijke groeten,Jan

  3. Ha Hera,
    Lijkt erop dat onze routes elkaar gaan kruisen.. ik fiets vanuit indonesie richting noorden, jij vliegt wrs straks nr bali. Wat zijn je plannen na bali?
    Ik ben benieuwd hoe china is, aangezien het ook op mijn lijstje staat.
    Zal je blog goed in de gaten houden.
    Groetjes, Lieke

  4. Tom van Wandelen

    Nihao Heraatje!

    Heerlijk toch, plannen wijzigen tijdens een reis! Denk dat je een goed besluit maakt, door de woestijn fietsen is behoorlijk afzien.. Zolang je iig maar geniet, dat is t belangrijkste en dat doe je behoorlijk zoals te zien is in t filmpje haha!!

    Succes met de Chinezen, tis waar ze spreken geen woord engels en aan de Chinese tekens is geen touw vast te knopen! En t is een heel andere cultuur, maar dat zul je zelf nog wel gaan merken, t zal je vast nog leuke ervaringen opleveren! 🙂

    Ben benieuwd naar hoe China je verder bevallen zal!

    X en een knuffel!

  5. Leuk leuk leuk!!! Van achter mijn bureautje in het altijd grauwe en hier-is-niks-te-beleven Zoetermeer lees ik vol bewondering (en een beetje jaloezie!) je verhalen!!

  6. Ik heb de hele week “dancing in the Pamiiiir” !!! in mijn hoofd zitten. Moet natuurlijk cycling zijn. Maar: superleuk filmpje!
    Martijn

  7. Ha stoere, geweldige Hera, alsof het niks is spring je op de trein naar China. Een andere wereld! ik hoop voor je dat ze je daar niet teveel gebakken postelastieken voorzetten (zijn natuurlijk geen elastieken maar hele taaie slierten van een of ander beest).
    Laat ons in je nieuwe blogs weer genieten van al je prachtige foto’s en teksten. Super dat Mia op 18 november naar jou toekomt in Indonesië, ook weer iets om naar uit te kijken!!!

  8. Hey Hera,
    Gaaf om te lezen dat je China hebt gehaald! Reizen is niet alleen maar leuk en soms erg druk…Ook al zien andere het soms als een lange vakantie 🙂 Soms is het gewoon pittig, qua dingen die op je afkomen, tegenvallen of gewoon alle nieuwe indukken die je opdoet. En jij doet het toch maar alleen, respect. Verwen jezelf op tijd! Liefs Bianca

  9. Jarig in China
    Hera van Harte Gefeliciteerd
    we wensen je alle Gezondheid Geluk en heeeeeeel veeeeeel fiets genot
    dat we nog veel van je avonturen en verhalen mogen genieten
    Groetjes Jan Marij Anke Ted

  10. Hoi Hera, Ik heb je vanuit Grathem via je mama steeds gevolgd, eindelijk een bezoekje op deze site. Wat overweldigend de verhalen en de schitterende foto’s! Ik ben helemaal onder de indruk:))).
    Geniet, en succes! groetjes Marleen xxx

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven