In de nacht van 18 op 19 mei, rond 4:00, las ik het bericht dat mij eerder die avond was gestuurd: ‘Fokke is vandaag overleden’…
Ik logeerde bij een ‘collega-fietser’ die geen Engels spreekt in een éénkamer-appartementje.
Eerst de schrik, licht aan, schreeuwen, huilen, contact zoeken met mijn beste vriendin, die gelukkig wakker werd van mijn berichtje en daarna wachten tot het licht genoeg was om naar buiten te gaan.
Één dag heb ik gedacht dat ik in Kiev zou blijven, maar in die dag werd mij duidelijk dat ik begrip en troost daar zou moeten ontberen.
Helemaal leeg heb ik de volgende dag een ticket geboekt en zo vloog ik, mijn fiets en bagage achterlatend, nu een week geleden, terug naar NL. Eenmaal onderweg naar huis kon ik me niet voorstellen hoe ik ook maar één moment had kunnen denken níét terug te gaan.
In Nederland heb ik bij mijn familie, vrienden en de familie van Fokke de steun en het begrip gevonden die ik zo hard nodig had en heb.
Hieronder een stukje van de tekst die ik voor en over Fokke heb geschreven en tijdens de uitvaart heb gelezen:
(…) Ik weet nog goed dat ik je een jaar geleden vroeg voor een afspraakje. Ik had je leren kennen als de drummer van een voorstelling waarin ik speelde en ik was nieuwsgierig naar je. (…) We hebben gewandeld, gelachen, films gekeken, heel veel gepraat en heel veel stil, hand in hand, tegenover elkaar gezeten. Ik zou je zo graag nog één keer knuffelen, want door het jaar heen zijn we daar steeds beter in geworden, en ik weet hoe belangrijk dat voor jou was. (…)
(…) Je bent zo ongelofelijk sterk geweest. Ook toen jouw leven eigenlijk al ondraaglijk voor je was geworden ben je nog doorgegaan. Soms meer voor je dierbaren dan voor jezelf. Ik hoopte zo dat je het zou redden. Maar hoe ‘onaf’ jouw leven voor anderen ook kan lijken, voor jou was het ‘klaar’. Dat weet ik. En mijn liefde voor jou vraagt van mij dat te gaan accepteren. (…)
Fokke leefde met een bipolaire stoornis met psychosen. Het was een ontzettend intelligente jongeman die er voor streed openheid te creëren over (het leven met) dit ziektebeeld en de doodswens die dit, in zijn geval, met zich meebracht. Zijn gedachten en ervaringen hieromtrent zijn te lezen op zijn blog.
Gisteren op de fiets (in Tilburg) voelde ik het ineens, vanuit het niets, heel sterk;
Fokke is één van de mooiste mensen die ik in mijn leven heb ontmoet. En ik ben zó ongelofelijk dankbaar dat ik zijn liefde heb mogen voelen en hem van zo dichtbij heb mogen meemaken.
En nu?
Mijn retourticket naar Kiev heb ik vanmorgen onbenut gelaten. Ik ben nog niet klaar om terug te gaan. Er is nog teveel ongeloof, verdriet en vooral leegte in mij om nu stabiel en veilig, alleen, mijn reis voort te zetten. Het enige dat uitzicht biedt is de wetenschap dat het niet voor altijd zo’n pijn kan blijven doen..
En sinds gisteren voel ik dat er weer een heel héél klein vuurtje in mij is gaan branden, heel voorzichtig, maar als dat doorzet en wat verder oplaait, hoop ik volgende week weer in het zadel te klimmen om mijn fiets- en reispassie terug te zoeken.
Fokke zou het zo willen…
Hera ik had al van Tom gehoord wat er aan de hand was
Neem de tijd om dit de goede plek te geven
En dat heb je al gedaan door terug te komen: een juist besluit
Maar ik lees ook dat je gevoel je weer wil laten fietsen
Je zegt zelf “Fokke zou het willen…”
Ik kan alleen maar zeggen sterkte en volg jouw gevoel (iets wat ik heel vaak tegen Tom heb gezegd toen hij rondfietste in Zuid-Amerika)
Wat verdrietig. Fijn dat je bij het afscheid kon zijn. Hij klinkt als een heel mooi mens. Veel sterkte met het gemis.
Verschrikkelijk Hera om op deze wijze je reis te moeten onderbreken.Als je de reis opnieuw aanvangt zal ze anders zijn want niets is na een breuk hetzelfde.Ik wens je veel sterkte en rust om voor jezelf te beslissen wat je gaat doen.Ik heb net je reisverslag gelezen en het is ook voor voor mij weer ’n les hoe breekbaar alles is,veel sterkte Hera,
Hallo hoorde het van mia heel veel sterke nerm de tyd gr miranda
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijden. Neem de tijd en luister naar jezelf. Een knuffel uit Eindhoven.
Matthew
Hoi Hera, ik wens je de kracht om verder te gaan zoals jij dat wil.
Gr. José uit Reuver.
Sterkte met dit verlies.
Hoi Hera, veel sterkte met het verwerken van je verlies. Maar ook met het vervolg van je verdere reis.
Mooi stukje, hera! Krijg weer rillingen als ik het lees, en het is zo goed dat je teruggekomen bent. Dikke knuffel xxx
Hoi hera, je ontroert me door met zo veel liefde over ons Fokke te schrijven. En ik hoop dat je vlammetje weer opwakkert, ook ik zou dit zo graag zien gebeuren. Liefs netty.
Sterkte Hera!
Mooie blog lieve Hera, mooi gezegd en geschreven.
Het internet ligt er hier al een halve dag uit, dus ik zie geen foto’s en kan niet doorklikken naar Fokkes blog, maar dat ga ik later zeker doen.
Ik wens je opnieuw sterkte en hoop dat dat vuurtje in je je snel weer de juiste warmte geeft.
Ik verloor rond mijn 24e iemand aan zelfmoord, een van de eerste dames met wie ik een klik had gevoeld. Dat deed me toen veel. Maar pas onlangs bestempelde een psychotherapeut die ervaring als traumatisch. Ik denk dat hij gelijk heeft. De zelfmoord heeft mijn leven getekend.
Luc, die ik noemde op FB, was Mensa lid. Hij was degene die de regenboogtrap bij mij thuis heeft geschilderd. Dit voorjaar pleegde hij zelfmoord. De eerste poging versloeg hij life op FB, maat die mislukte. Hij was 55 of zo.
Hug!
J.
This is not my signature.
Jee, heftig Hera! Vanwege onze eigen vertrekkers-stress lees ik niet al je reisblogs, maar deze toevallig wel.
Neem de tijd, geniet van alle lieve mensen om je heen, om daarna weer met volle energie door te fietsen!
Liefs Bianca
Veel sterkte Hera, maar het gaat je zeker lukken, voor zover ik je een beetje ken ben je een sterk persoon en red je je wel!
Zo Hera, dat is wat! gecondoleerd met het verlies van je vriend!!! ik weet niet waarom, maar hoorde van je moeder net dit trieste verhaal. heb verder geen mails meer ontvangen van jou! anders had ik natuurlijk gelijk gereageerd!! heel veel sterkte meid! en heel knap van je dat je toch weer terug gaat om de tocht weer voort te zetten!! ik wens je heel veel sterkte en moed voor deze komende zware en vervelende dagen toe.! hoop in de toekomst je weer gewoon te kunnen volgen.(vond het al lang duren voor dat ik weer iets van je hoorde). kijk weer uit naar je volgende blog maar hoop dan voor je, met weer een mooi verhaal en weer een blije Hera.
Groetjes liefs Eduardo, kus.
Hey Hera,
dat is onverwacht, zulk vreselijk nieuws…Heel wat anders dan ik gedacht had toen ik je laatste blogs wilde gaan lezen. Goed en dapper dat je terug bent gegaan…Ik wens je alle sterkte toe en hoop dat goede herinneringen je gevoel van leegte kunnen verzachten.
Lukas
dag hera , mooie foto van Fokke, ik herken hem nog van jullie optreden,hij is mij dus toen ,wel opgevallen als,simpatieke jongen.met veel plezier in zijn optreden toen, groetjes papa.
Mooi geschreven Hera, veel kracht en sterkte toegewenst hiermee als je straks weer alleen op de fiets stapt..
X en een knuffel